..๏ ปล่อยเรื่องราวบางอย่างไว้ข้างหลัง ให้ผุพังตามกาลที่ผ่านผัน ทิ้งรอยเจ็บเหน็บหนาวใต้เงาจันทร์ แล้วตามรอยตะวันออกก้าวเดิน อาจยังไกลฝั่งฝันที่มั่นหมาย เพลงเดียวดายขับขานแสนนานเนิ่น หลากบาดแผลทดทบพบเผชิญ บนทางเดินท่ามเดือนแสงเลือนราง เส้นขอบฟ้าจบลง ณ ตรงไหน? คงมีเพียงหัวใจให้ความกระจ่าง ภาพแห่งฝันแจ้งแจ่มฤๅแรมจาง ยามรุ่งสางจักสืบค้นบนทางเดิม ทิ้งเรื่องราวบางอย่างไว้ข้างหลัง หากฝันยังงดงามแต่ยามเริ่ม แม้นบางคราล้าแรงมาแต่งเติม มิเคยเพิ่มแรงท้อหุ้มห่อตน๚ะ๛