อัลมิตรา
..๏ ฉันขอเริ่มต้นเรื่อง...........ความขำ- ขันนา
บังเกิดจากสัจธรรม...............โลกนี้
ยังครวญคร่ำเครงครำ*..........บ่สร่าง
แต่มิอาจบ่งชี้........................เหตุนั้นเป็นไฉน ฯ
..๏ ความขำขันเนื่องด้วย.......ฉันเอง
โอ ! จิต
เริ่มวังเวง.................ร่ำไห้
สรรพสิ่งที่ข่มเหง...................อุบัติจาก- โลกนา
ฉันอาจสรวลเสได้.................ตราบแจ้งความจริง ฯ
..๏ ว่าเรื่องตลกเหล่านั้น.........ทั้งมวล
ล้วนเปรียบดังโซ่ตรวน...........รัดล้อม
อันเรื่องโศลกสำรวล*................สรรพสิ่ง
สิงสู่อยู่พรั่งพร้อม....................บีบคั้นตัวตน ฯ
..๏ ฉันแหงนมองฟากฟ้า........