ณ ถิ่นท้องทะเลเหมันต์เศร้า ความเปลี่ยวเปล่าหม่นหมองครองใจฉัน ที่หาดทรายแห่งเก่าเราพบกัน บัดนี้พลันเหลือตัวเราเศร้าระทม คำสัญญาว่ารักประจักษ์มั่น ไม่มีวันร้างไกลให้ขื่นขม เพียงไม่นานคำหวานคลายกลายเป็นลม หัวใจบ่มรักเศร้าทุกเช้าเย็น ทุกภาพรักภาพฝันเมื่อวันก่อน เมื่อไรหนอจะย้อนมาให้เห็น ชีวิตต้องอยู่กับความลำเค็ญ หรือว่าเป็นกรรมเก่าตามเผาใจ