เสี้ยว
ยายของฉัน
บ่นทุกวันว่าอยากกลับบ้าน
ทุกๆคืนยายร่ำร้องออกมานอกชาน
จะกลับไปตามหาบ้านที่ยายคุ้นตา
ยายบอกว่าคุณตารออยู่บนบ้าน
รอคุณยายมานาน ให้กลับไปหา
ตากำลังรอยายกินข้าวกินปลา
ยายต้องไปหุงหาให้ตาได้กิน
ยายยังว่าชั้นสองมีช่างตัดเสื้อ
ในห้องรกเรื้อด้วยผ้าหลากชิ้น
นี่มันไม่ใช่บ้านที่คุ้นชิน
ยายว้าวุ่นไม่สิ้น ถ้าพวกเขารอ
โอ้ยายจ๋า
ตาไปบนฟ้าตั้งนานแล้วหนอ
ทั้งช่างตัดเสื้อเขาไม่ได้รอ
เพราะต่างมีเรือนมีหอแยกย้ายกันไป
ส่วนฉันไงหลานคนที่สิบห้า
ที่ยายเคยว่าดื้อกว่าหลานคนไหน
โอ้ยายจ๋า ยามนี้ฉันเศร้าจับใจ
เมื่อฟังที่ยายพูดไป มันบาดหัวใจระทม
หวนคิดถึงตักนุ่มๆที่เคยนอนหนุน
กับม
1880
4
0
หน้าส่วนตัว
