ต่อให้รักเธอแบบเพียวเพียว เธอไม่ก็เหลียว ไม่สนใจ ต่อให้รักแบบเทใจ ก็ไม่ใช่เธอจะรักเราคนเดียว ต่อให้รักนี้ไม่มีขวากหนาม เธอก็เหยียบหยามจนใจเบี้ยว ใจเธอมันคดเคี้ยว จึงเลาะเลี้ยวหาที่เหมาะใจ ต่อให้รักหนักแน่น มีแก่นสารซักเพียงไร มีเรามีเธอซักเท่าใด ติดอยู่ที่ใจเธอ คนรวนเร เปรียบทะเลไม่มีวันไร้คลื่น ใจที่คิดเป็นอื่น ไปกับคลื่นทะเล รอกระแสลมผสมกับความโลเล แล้วหันเห หักลง ตรงรักจริง