ณ แดนใจในยามนี้มีเว้าแหว่ง ริม กำแพงพบช่องคล้องหวั่นไหว เขื่อน น้ำตาเอ่อท่วมท้นล้นแดนใจ เพื่อน อยู่ไหนให้ฉันเหงาเศร้าเดียวดาย แท้ รอยหยักฟักซ่อนย้อนไหวอ่อน ของ สั่นคลอนขวัญเคว้งคว้างมิห่างหาย ใจ สะท้อนสะท้านปานละลาย ใน ความหมายเหมือนบ่งบอกตอกอ่อนแอ อารมณ์ เหงาเศร้าว้าเหว่เห่หม่นหมอง เหงา เข้าครองครอบใจให้มีแผล ยาม ตะวันลับแสงไปไม่เหลียวแล เย็น ยิ่งแท้ที่ไร้เพื่อนเยี่ยมเขื่อนใจ.