ดุจดังแสงไฟในเงามืด
แรกสบพบเริ่มสบตาเหมือนสบใจ
ไม่เหมือนใครเพราะคือเธอที่รอคอย
นั่งเหม่อลอยคอยคะนึงถึงแต่เธอ
โอ้สวรรค์ช่างใจดีประทานมา
เมื่อได้เจอใจก็เพ้อตามเธอไป
เมื่อจากไปใจก้เพ้อละห้อยหา
เมื่อยามนั่งก็นั่งเหม่อเพ้อทุกกาล
เมื่อยามนอนใจก็เฝ้าฝันถึงเธอ
เมื่อยามตื่นลืมตาก็เพ้อถึง
เมื่อกินข้าวก็หวังว่าเธอจะทำให้กิน
เมื่อได้ยินเสียงเธอก็เหม่อลอย
เมื่อได้เห็นก็เริ่มพร่ำรักแต่เธอ
เมื่อไม่เห็นใจเริ่มเหงาและเปล่าเปลี่ยว
เมื่อไม่ได้ยินสุ้มเสียงก็คะนึงหา
เมื่อไม่เจอก็เพ้อหาใจแทบขาด
เมื่อเธอยอกไม่รักใจก็สลาย
หน้าส่วนตัว
656
2
0
