ทัดหทัย
ฉันเป็นเศษไม้ซีกกระผีกริ้น
ที่ชาชินการต้องถูกมองข้าม
รออวดไฟอวดฝันอันงดงาม
หนึ่งวาบวามของชีวิตอุทิศตน
เผื่อประกายที่ก่อสานต่อเนื่อง
จะรุ่งเรืองโรจน์แรงสักแห่งหน
เมื่อแสงเทียนส่องทางกลางมืดมน
คงมีคนหวนคิดสะกิดใจ
เธอคือโคมที่อาจเคยขาดแสง
โลกกลั่นแกล้งคราวก่อนจนอ่อนไหว
ผ่านทุกข์ท้อรันทดเลยหมดไฟ
ซุกซ่อนในมุมอับหลืบลับเร้น
ไม้ขีดไฟก้านนี้ยอมพลีชีพ
จุดประทีปแห่งรักขะมักเขม้น
ทุ่มศรัทธาทั้งใจไม่เบี่ยงเบน
ให้เธอเด่นเพียงดาวพร่างพราวตา
ฉันก็เหมือนไม้ขีดไฟที่ใช้แล้ว
เพื่อเธอคือโคมแก้วเพริศแพรวจ้า
หากสมเพชเศษไม้ไร้ราคา
ช่วยย้อนมาเผาให้ไหม้เป็นจุณ
2240
4
0
หน้าส่วนตัว
