โอ้พระจันทร์คืนเพ็ญเจ้าเด่นฟ้า เปล่งประกายเจิดจ้าภิรมย์สม สุกสกาวเย้ายวนชวนชิดชม เสน่ห์พรมร้อนแรงแสงสีนวล เคยชี้ชวนนวลน้องประคองรัก จุมพิตพักตร์ผ่องพรรณอันหอมหวน กรุ่นกลิ่นกายเจ้านั้นยังรัญจวน แม่เนื้อนวลพี่อิงแอบแนบนงเยาว์ ยามนี้พี่มีเพียงจันทร์กระจ่างฟ้า ทอดกายาอวบอิ่มลิ้มความเหงา สีเหลืองงามผ่องผุดฉุดใจเรา คลายหม่นเศร้าคิดถึงนางกลางค่ำคืน รัตติกาลผ่านมาว้าเหว่นัก เฝ้าคำนึงถึงนงลักษณ์มิอาจฝืน กาลเวลาผ่านไปไม่หวนคืน กลั้นสะอื้นชมจันทร์ฝันถึงนาง