ภู ภัทรชนน
ลมสิกินไฟ ต้นไม้สิกินน้ำ
ความชั่วกินยุติธรรมอิ่มหนำหรือ
อาหารโลกทั้งสิ้นกินน้ำมือ
มนุษย์ถือช้อนส้อมพร้อมจะกิน
ดอกหญ้ากินแสงตะวันอันแย้มยิ้ม
วัวควายเคี้ยวหญ้าอิ่มริมรั้วถิ่น
รากดินเสพสุขแสนใต้แผ่นดิน
ดอกไม้ได้โชยกลิ่นทั้งดินแดน
ลมปากกลืนกลิ่นปากผู้มากพูด
อารมณ์โลกพิสูจน์ขูดถึงแก่น
ทัพพีไม่รู้รสบทแบบแปลน
เม็ดเหงื่อแสนล้านเม็ดเผด็จงาน
เลือดเนื้อในชีวิตคิดตระหนัก
โลกที่รักไยรุนแรงแย่งต่อต้าน
ลมหายใจในอากาศชาติใดปาน
โลกหมุนผ่านโลกย่อมเห็นความเป็นไป
น้ำดับไฟสัตว์น้อยใหญ่ก็เริงร่า
ดินดอกหญ้ากลับงอกงามความอาศัย
โลกหมุนรอบดวงอาทิตย์กี่ทิศไกล
ขออภัย ดาวดวงอื่น อย่าตื่นชน
951
4
0
หน้าส่วนตัว
