ใบไม้ร่วงควงหล่นกล่นเกลื่อนพื้น ลำต้นยืนยื่นกิ่งผิงแดดเผา ยามลมแล้งแห้งจัดพัดแผ่วเบา หมู่ไม้เล่าเฝ้ารอง้อฝนมา มองออกไปไกลใกล้ไร้หมู่นก โอ้วิหคผกไปแห่งไหนหนา สิ้นเสียงเพลงบรรเลงร้องก้องวนา ทั่วทั้งป่าน่าอดสูดูพิกล ครั้นฝนพรำร่ำป่ามาอีกครั้ง พฤกษ์สะพรั่งปลั่งไปในทุกหน ผืนพนาหน้านี้มีเวทมนตร์ บันดาลดลโดนใจให้นกมา ส่งเสียงพร่ำรำร้องก้องอีกครั้ง รับฝนหลั่งพรั่งพรูสู่ภูผา เหล่าวิหคผกผินบินไปมา ต่างเริงร่าน่าดูอยู่ร่ำไป
560
0
0
หน้าส่วนตัว
