ที่ซึ่งคงอยู่ฤาอดีต รอยจารีตฤาขวางกั้น หนาวดาวเดือนฤาพระจันทร์ เหมันต์ฤาวสันตฤดู ร่ำสุราจนหย่อนคล้าย ปล่อยใจที่ไร้คู่ ห่มเหงาในฤดู ฤาจะอยู่ในอารมณ์ เวียนว่ายให้สับสน จำทนความขื่นขม สุดเหงาแลศร้าตรม ระทมสุดจำนรร เพียงชั่ววันที่พลันพราก สุดจะอยากคิดฝัน ถวิลหาทุกเหมันต์ ตราบวันยังหายใจ
728
0
0
หน้าส่วนตัว
