13 กุมภาพันธ์ 2547 22:29 น.
***กฤษณะ***
* ขอมอบรัก แก่กัน ในวันนี้
และจะมี รักให้ ไม่ขาดสาย
รักบรรเจิด เพริดแพร้ว พรรณราย
ตราบวางวาย รักคงอยู่ คู่โลกา..ฯ
* ขอมอบรัก นี้ไว้ ในโพเอม
เพื่อเติมเต็ม สิ่งสรร ที่ฝันหา
ประโลมรื่น ชื่นจิต ดวงวิญญา
ทุกเวลา อุ่นละไม ในสายลม....ฯ
13 กุมภาพันธ์ 2547 18:06 น.
***กฤษณะ***
* ช่องว่าง แห่งความเหงา ดูอ้างว้าง
คล้ายเหินห่าง สุดเอื้อม ให้คิดถึง
ทอดสายตา มองไป ใจคนึง
ลมรำพึง แผ่วหา เอื้ออาทร
ช่องว่าง แห่งความเหงา ไม่เคยปิด
คราเมื่อคิด ดุจโดดเดี่ยว กลางสิงขร
เหลียวหน้า ไม่เห็นใคร ใจรอนรอน
ได้แต่วอน เทพไท้ ให้ช่วยที
ในฉับพลัน เทพดลใจ ให้ได้คิด
ทุกชีวิต กลัวความเหงา ใคร่หลีกหนี
อยากอิงแอบ แนบชิด ขวัญชีวี
ทุกนาที นั้นเป็นไป ไม่ได้เลย
ช่องว่าง แห่งความเหงา เติมเต็มได้
ด้วยน้ำใจ แห่งความรัก จักเฉลย
แม้เหงากาย ใจไม่เหงา เหมือนอย่างเคย
โอ้ทรามเชย คิดถึงกัน ทุกวันวาร...ฯ