15 สิงหาคม 2553 02:28 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
เห็นไม้โง่จะโผล่พ้น
ขึ้นยืนต้นกลางผาหิน
ผลิใบไล่ลามดิน
ไม่รู้สิ้นศิลาลาน
เจ้าไม้ใบไม่อาจโต
ดังคุยโวด้วยห้าวหาญ
ศิโรราบศิลากราน
เป็นช้านานทั่วลานภู
คล้ายคนโง่จะปลูกรัก
พันธุ์แกะฝักกับดินหรู
ทัศนาช่างนาดู
คงช่อชูไสวไพร
ปลูกต้นรักลงดินงาม
อุษายามชโลมไหว
มีมือสองประคองใจ
ต้นรักใหม่ในไพรพง
ชั่ววาบไหวกล้าไพรหลอน
ดินเค็มร้อนจนลืมหลง
โอ้ต้นรัก...เหี่ยวเฉาลง
เป็นซากคงประจานตัว...
โอ้รักโง่ของคนเขลา
ดังม่านเงารางสลัว
เสียงกระซิบแว่วหวาดกลัว
ทุกทิศทั่ว...จวบสนธยา...
บรรณาศรม
15 สิงหาคม 2553