29 เมษายน 2553 23:47 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
ชเลไหวไล่วนจนหวาดหวั่น
ความรักนั้นก็คล้ายจิตสั่นไหว
ชเลสวยด้วยคลื่นประการใด
ความรักไซร้ก็ล้วนให้ชวนมอง
ณ ผืนน้ำผืนฟ้ามาบรรจบ
คือการพบคำมั่นแห่งเราสอง
จึงล่องเรือเพื่อหมายอันใฝ่ปอง
มากคลื่นฟองแรงกล้ามาท้าทาน
ผ่านวันร้อนนอนคืนหนาวนับดาวเมฆ
เปลี่ยววิเวกเสกเงาแทนเศร้าขาน
แต่เข้าใกล้กลับยิ่งไกลทรมาน
แลพบพานกร้านกรำประจำมา
เมื่อชเลไม่มีที่บรรจบ
ก็ไม่มีวันพบยอดปรารถนา
คงยังกากซากเศษเวทนา
ของเภตรานราร่างกลางคลื่นชล
มองเบื้องหน้าเห็นฟ้ามืดสนิท
ฟังต่างทิศผิดเพียงสำเนียงฝน
เกลียวความรักคลื่นชเลเห่อึงอล
จึงจำนนต่อชะตาฟ้าประทาน...
มอบไว้แค่น้องสาวคนดี
กฤตศิลป์ ชินบุตร 29 เมษายน 53
27 เมษายน 2553 11:37 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
คล้ายมีมนต์ดลจิตพิศวาส
สุดสามารถขลาดเขลาจะก้าวฝ่า
ตกหลุมภักดิ์รักเร้าในวาวตา
เหมือนชีวาจักม้วยด้วยห่างไกล
แม้นหญิงอื่นดื่นดาษมิอาจเท่า
เพียงเห็นเงาเจ้านั้นจิตสั่นไหว
แต่บอกรักหักห้ามเสียเถิดใจ
อรทัยคงมีที่หมายตา
เป็นเพียงชายได้เพียงแลก็แค่นี้
จะหวังมีจิตผูกพันนั้นหนักหนา
หากมนต์รักกักขังมรณา
กี่ภพหน้ายังขอวนในมนต์จินต์
ขอแค่รักแค่ห่วงแค่คิดถึง
ด้วยคะนึงคำด้อยคอยตัดสิน
ขอเป็นทาสมนต์รักทุกอาจิณ
จวบภพสิ้นตายฟื้นสะอื้นครวญ
โอ้...มนต์รักช่างกล้าเกินฝ่าฝืน
ทุกวันคืนตื่นฝันนั้นคิดหวน
สุขโศกเศร้าเคล้าคลุกปลุกรัญจวน
แต่รักล้วนควรจิตสถิตในมนตรา...
กฤตศิลป์ ชินบุตร ( 27 เมษายน 53 )
26 เมษายน 2553 14:30 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
หอมใดเอยเชยชื่นระรื่นจิต
เท่าหอมฤทธิ์ความรักสิเน่หา
หอมยิ่งมวลอวลอบภพโลกา
แม้นพฤกษาปาริชาติก็อาจรอง
งามใดเอยงามยิ่งกว่าไตรภพ
สีดานบยอมยอขอเป็นสอง
จอมไตรตรึงษ์พึงจิตคิดครอบครอง
คืองามน้องรองรัตน์อัศจรรย์
หอมยังหวนรัญจวนอยู่ในจิต
งามยังติดตรึงตราคราหลับฝัน
จะเพียรเฝ้าเอาบทกลอนอ้อนรำพัน
สักหมื่นวันพันปีก็จะยอม...
ฝากบทกวีด้วยมนต์ของย่าโม....