20 กันยายน 2552 15:30 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
ในโลกใบไร้ครูผู้ประสิทธิ์
ย่อมมืดมิดวิปริตผิดวิสัย
ด้วยไม่รู้สรรพวิทย์ลิขิตใด
ชะตากรรมนำไปอย่างไร้ทาง
แต่โลกใดไซร้มีผู้ชี้ทิศ
อบรมศิษย์ปริศนาเบิกฟ้าสาง
จะแห่งหนกลใดไม่ละวาง
ย่อมถึงพร่างทางฝันบรรลุไกล
จึงการุณย์คุณอนันต์ท่านประศาสน์
เคารพอาศิรพาทพิสมัย
ดลปวงเทพเทวาชั้นฟ้าใด
อำนวยให้คุณาจารย์สันต์เกษม
ด้วยปณิธานดวงมานอันมั่นมุ่ง
ค้ำผดุงทางประชาดุลยาเหม
ด้วยวิสุทธิ์พุทธิคุณละมุนเปรม
ให้ศิษย์หาอิ่มเอมเต็มไพบูลย์
จึงสูงยิ่งเทียมฟ้าบูชาไหว้
จึงยิ่งใหญ่ใดเทียมกลับเสื่อมสูญ
จึงสถิตนิจดวงปวงชนทูน
จึงจำรูญสูรย์แสงสำแดงมี
17 กันยายน 2552 15:43 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
ปวงอากาศธาตุทิพย์วิบวับแสง
หมายสำแดงสิ่งใดให้ข้าเห็น
ฤาแสแสร้งแกล้งยวนชวนประเด็น
ว่าข้ามีข้าเป็นเช่นดารา
ชีพมีแต่ใจนั้นไร้รส
กำลังมีมิกำหนดปรารถนา
หวังหรือคือหวังมรณา
สิ้นฤาสิ้นชีวามิจาบัลย์
ดาวน้อยเจ้ารออะไรเล่า
จันทร์สกาวเช้าสุรีย์มิผกผัน
เพียงประดับราตรีทุกวี่วัน
ก็เท่านั้นดาวน้อยด้อยจันทร
เท่านั้นหรือดาวดาวจวนเช้าแล้ว
อุษาแพร้วเบิกสุรีย์มณีหลอน
ดาวเจ้าเอยเคยไหมจะลานอน
อุทัยก่อนจันทรลับเจ้ากลับมี
นั่นสินะดาราเจ้ากล้าแกร่ง
เจ้าสำแดงแรงหวังรัศมี
ให้จันทราลาลับขอบราตรี
สานสุรีย์เจ้านี้ครองนภา
ดาวเจ้าเอยเผยหวังพลังโศก
สักกี่แสนวิโยคยังปรารถนา
ด้วยคอยหวังสักวันเวลา
มวลดาราครองฟ้านภารอง
คอยเถิดหนาชะตาข้ากำหนด
อนิยตอย่างไรไม่กลัดหนอง
ด้วยหมู่ดาววาวนี้ยังลำพอง
ต่อราตรีสุรีย์ส่องครรลองอรุณ
Lovers
0 คน เลิฟกฤตศิลป์ ชินบุตร
Calendar
หน้าส่วนตัว
935
