21 มีนาคม 2552 23:21 น.

จักจั่น

กฤตศิลป์ ชินบุตร


จักจั่นร้องดัง ณ ร่มไม้		
ที่มิใช่มากหลายเป็นหมื่นแสน
หรือสังคีตดีดสีในเมืองแมน		
แต่คือแก่นธรรมชาติปรัชญา 


คือหนึ่งเสียงประสานกังวานก้อง	
คือเสียงพร้องสดับรับพฤกษา
คือดำเนินมั่นใจในมรรคา		
คือสูงค่าสามัญแด่มวลชน


ดูหนึ่งหินน้อยนิดกับวงน้ำ		
เทียบเคียงยามพระพิรุณสั่งเม็ดฝน
แต่หนึ่งหินมหึมาเกินท้าทน		
ย่อมเกิดผลดลคลื่นไม่เว้นวาย


นี้คือคนด้นเดินบนทางฝัน		
โน่นนี่นั่นสาระพันสูญสลาย
ด้วยไม่รู้หนึ่งมณีมีข้างกาย		
จึงสุดท้ายได้ซึ่งความไม่มี


จงตั่งมั่นในฝันเป็นเริ่มต้น		
จักเห็นผลอนธการผสานสี
ดังรุ่งรางสางแสงอุษารวี		
ย่อมวันมีซึ่งฝันวันแห่งชัย


จักจั่นร้องดัง ณ จินต์เจ้า		
ผสานเข้าหนึ่งฝันมิสงสัย
แล้วมรรคาเบื้องหน้าอันแสนไกล	
จะไสวใกล้มือให้ยื้อชม 

					
ปากกาดิน กฤตศิลป์ ชินบุตร
					
เสาร์ที่ ๒๑ มีนาคม ๒๕๕๒
				
11 มีนาคม 2552 15:22 น.

เพื่อน

กฤตศิลป์ ชินบุตร

อัน.เรื่องราวมากมายในอดีต
อัน.ความผิดพลั้งพลาดแต่ปางหลัง
อัน.มิตรภาพคำเพื่อนจักคงยัง
อัน.รองรังหนทางยังอีกไกล

ว่า.เคยผิดสำนึกตรึกตรองถ้วน
ว่า.เคยกวนยวนยีเถลไถล
ว่า.เคยหวังมรรคามิควรไป
ว่า.เคยไร้ปัญญาทั้งด้านทน

เพื่อน.สำนึกความผิดกระทำสิ้น
เพื่อน.รู้จินต์มิควรแสวงผล
เพื่อน.รวดร้าวมิตรสะบั้นตรึงกมล
เพื่อน.ทั้งคนโปรดได้อภัยที

มิ.ร้องเรียกสิ่งใดเกินคำเพื่อน
มิ.บิดเบือนพจนาสารฤๅษี
มิ.ตลบตะแลงคำกาลี
มิ.ป้ายสีดีชั่วตัวรับเอง

เลือน.ร้างห่างตาปีมิอาจพบ
เลือน.ลางลบไม่ดีที่ข่มเหง
เลือน.แล้วแจ้งวันใหม่ให้ครื้นเครง
เลือน.กลัวเกรงเพื่อนพ้นนิรันดร

ลืม.เสียเถอะไม่ดีที่ผิดพลั้ง
ลืม.เสียเถอะความหลังอุทาหรณ์
ลืม.เสียเถอะในนามดัสกร
ลืม.ภาพก่อนคงเพื่อนนิรันดร์ไป 
				
4 มีนาคม 2552 13:40 น.

ดอกไม้กำลังใจ

กฤตศิลป์ ชินบุตร


ดวงดอกไม้ชายหญิงชูกิ่งก้าน
ลมสะท้านผ่านสะเทื้อนความเคลื่อนไหว
เป็นความงดความงามท่ามผองภัย
กลางผืนป่ายิ่งใหญ่เกินพรรณนา

ก่อนดอกไม้ผลิใบผ่านชั้นหิน
ย่อมมลทินดินอาบกำซาบหนา
ชั่วชีวิตดอกไม้สุดท้ายเวลา
จึงเต็มค่าพฤกษาพนาไพร

ดวงมาลายุคนี้คล้ายเริ่มต้น
ลมแดนฝนอนธการผ่านสมัย
เพื่อพานพบบรรจบแห่งแสงชัย
ณ หัวใจปุบผาแห่งมวลชน

อีกไม่นานดอกไม้จักชูก้าน
งามตระการลานถิ่นสิ้นลมฝน
ภมรภู่ชู้เจ้าเคล้าสุคนธ์ 
นฤมลบนลานประเทศไทย 
				
4 มีนาคม 2552 13:39 น.

เราไม่ได้เห็นแก่ตัว

กฤตศิลป์ ชินบุตร

เราไม่ใช่เด็กหวงลูกอมหวาน
เราไม่ใช่แพ้พาลปัญญาเขลา
เราไม่ใช่โลภะสักจะเอา
เราไม่ใช่งี่เง่าเอาใจตัว

เราไม่ใช่ไม่รู้ทิศทางลม
แต่ไม่ยอมขื่นขมให้ก้มหัว
เราไม่ใช่ลากจูงดังควายวัว
เพราะเรามีดีชั่วประจำใจ

เราเห็นกว่าพวกท่านผู้ผ่านโลก
เยาวชนเผชิญโชคมิสงสัย
ครูชี้นำชี้ทางประเทศไทย
มือชี้ได้เป็นตายมหาชน

จึงเป็นครูใช่ง่ายเพียงภูมิรู้
แต่เป็นครูวิญญาณบันดาลผล
สักเป็นครูเพียงเงินตรานำกมล
แล้วอนุชนทั่วหล้าบูชาใคร

จรรยาบรรณคำนั้นชั้นสูงส่ง
ดาวล่วงลงนภาอย่าสงสัย
จรรยาบรรณเปลี่ยนมาว่าจัญไร
ทูลเทิดไว้เถิดไทยให้เจริญ
				
4 มีนาคม 2552 13:38 น.

ลูกน้อยใจ

กฤตศิลป์ ชินบุตร


น้อยใจพ่อท้อที่สู้ชูคนอื่น
ผ่านวันคืนดื่นดาษความขื่นขม
สู้ปั้นดินเป็นดาวสกาวชม
ท้ายทับถมลูกรักไม่ใยดี

ผ้าผืนใหม่นั้นงามน่าจับต้อง
เมื่อพิศตรองผืนเก่าไม่สดศรี
ผ้าผืนใหม่อย่างไรไม่รู้ที
ผืนเก่านี้กายีเราค้นเคย

ลูกคนอื่นชื่นชมภิรมย์จิต
คอยเพ่งพิศแนบสนิทอย่างเปิดเผย
ลูกตัวเองสิ่งใดไม่ชมเชย
คือละเลยหน้าที่ของบิดา

ยกสมบัติทั้งหมดให้คนอื่น
ลูกกล่ำกลืนสะอื้นไห้ในวาสนา
ลูกคนอื่นพ่อชูไว้บูชา
ส่วนลูกยาพ่อฆ่าอย่างเลือดเย็น

ลูกน้อยใจคุณพ่อที่เคารพ
องคาพยพทั้งหลายล้วนลูกเห็น
มีเนื้อเลือดวิญญาณคือคนเป็น
แต่กำลังถูกเซ่นบูชามาร
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกฤตศิลป์ ชินบุตร
Lovings  กฤตศิลป์ ชินบุตร เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกฤตศิลป์ ชินบุตร
Lovings  กฤตศิลป์ ชินบุตร เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกฤตศิลป์ ชินบุตร
Lovings  กฤตศิลป์ ชินบุตร เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงกฤตศิลป์ ชินบุตร