โลกใบเดียว

กฤตศิลป์ ชินบุตร

หากโลกนี้ไร้สิ้นถิ่นประเทศ
		ไร้อำนาจไร้วิเศษไร้เลอค่า 
		ไร้แก่งแย่งไร้แข่งขันไร้มารยา 
		ไร้เชื้อชาติไร้ศาสนาไร้ฆ่าฟัน

		ไร้เจ้านายไร้ข้าไพร่ไร้กดขี่
		ไร้มิคสัญญีไร้กาลีไร้อาสัญ
		ไร้อีแอบไร้อัปรีย์ไร้ประจัญ
		ไร้สามานย์ไร้โศกศัลย์ไร้จัญไร

		มีสองเท้าก้าวเดินไปข้างหน้า
		มีสองตาเสาะหาชีวิตใหม่
		มีสองมือเกาะกุมกำลังใจ
		มีเสรีฝันใฝ่ให้โบบิน 
		
		มีคุณค่าว่าคนบนผืนโลก
		มีสายลมโชยโบกให้โผผิน 
		มีธารใสไหลมาให้ดื่มกิน
		มีแผ่นดินหยัดยืนทระนง

		มีสิทธิเทียบชั้นพลเมือง
		มีปากเสียงเรียกร้องความประสงค์
		มีความคิดเสรีอันอาจอง
		มีเพื่อนพ้องเผ่าพงศ์อุดมการณ์ 

		แม้นไม่มีโลกใบนี้ที่ฝันใฝ่
		เพียงฟ้าใหม่วิไลมาประสาน 
		แรกอุษาอรุณกรุ่นดวงมาน
		ย่อมแหลกลาญอนธการเคยครอบงำ

		ว่ากันว่าฟ้าหลงฝนโสภณยิ่ง 
		งามเพริศพริ้งมิ่งหล้านภาขำ
		วิรังรองทองยลสิ้นฝนพรำ
		สิ้นกาลีสีดำงำนัยนา