19 กุมภาพันธ์ 2552 22:33 น.

กำเนิดแห่งรัก

กฤตศิลป์ ชินบุตร

ดอกไม้ใช่แล้งน้ำ		
วสันต์พรำฉ่ำสายสินธุ์
กำซาบอาบพื้นดิน		
ธรณินงามอุดม


ซากแห้งแล้งคอยรอ	
อุษาทอก่อผสม
มณีวิถีชม			
น้ำค้างพรมรวีทอง


แสงไขไสวชีวิต		
พันธุ์ไม้นิดตอบสนอง
ยอดทอต่อลำพอง		
เฉกครรลองวิถีชน


คลี่บานสะเทื้อนเมฆ	
แผ่นดินเสกยิ่งงามสม
กลบหายคลายอาจม		
สราญรมย์ทิพย์พิมาน


ดอกไม้แห่งความรัก	
บานประจักษ์ทุรลาญ
วายุสิทนหาญ			
ดอกรักบานนิรมล 

 				
17 กุมภาพันธ์ 2552 15:47 น.

ถนนมายา

กฤตศิลป์ ชินบุตร

ถนนสายนี้
เขียวขจีด้วยตองแห้งฤดูหนาว
กับซากเน่าหยาดเพชรมณีพราว
และเรื่องราวจองจำผู้ลิงโลด

ถนนสายนี้
เปี่ยมฤดีหรรษาหฤโหด
ปุถุชนดุ่มเดินนับแสนโยชน์
เปล่าประโยชน์ด้วยเท้ายังย่ำเดิน

ถนนสายนี้
คาวโลกีย์ยกย่องสรรเสริญ
รูปกลิ่นเสียงนรกานต์อันจำเริญ
กล่อมเพลิดเพลินว่าเลิศกว่าคนธรรพ์

ถนนสายนี้
นองเลือดสีชมพูดูงามขำ
ต่างชายหญิงยื้อแย่งละเลงทำ
ประติมากรรมสืบศิลป์แผ่นดินทอง

ถนนสายนี้
ล้วนย่ำยีชีวีจนผุดผ่อง
กลายเศษหินดินหญ้ากำซาบทอง
บรรพตกองอาจมไว้บูชา

ถนนสายนี้
อีกมากมีบรรยายให้ล่มหลง
ไร้ตรรกะไร้หลักการไร้ธำรง
ไร้เที่ยงตรงถนนสายมายา
 				
16 กุมภาพันธ์ 2552 01:23 น.

ปีกขยับ

กฤตศิลป์ ชินบุตร

พ้นราตรีแสงสีศศิธร
ตะวันจรย้อนทิวาทาบทาสวรรค์ 
รังสีแสงแปลงศิลป์กลบเพ็ญจันทร์
ณ อีกวันนกขมิ้นจะแรมรอน

ขยับบินพื้นดินขยับห่าง
นภากว้างเวิ้งว้างอุทาหรณ์   
ฉากชีวิตกำกับเป็นละคร
ผู้วนว่ายสีทันดรมหาชล

เห็นมากมายไพรีชี้ลวงล่อ
เห็นงูเงี้ยวเขี้ยวขอแสวงผล
เห็นดำขาวเร้นเงาเมฆาบน
เห็นธราดลพ้นวิสัยธรรมดา

ยิ่งปีกบินต้านวายุทะลุร่าง
ยิ่งสว่างแนวทางเพียรศึกษา
ยิ่งปกครึ้มอนธการม่านเมฆา 
ยิ่งประจักษ์อุราความเป็นไป

จึงรู้แจ้งรู้สว่างกระจ่างรู้
ดังเช้าตรู่อุษาวางแสงไข
บังอบายเบิกธรรมนำจิตใจ
ผู้เวียนว่ายในดินอันอาจม

 				
15 กุมภาพันธ์ 2552 01:35 น.

ประวัติศาสตร์

กฤตศิลป์ ชินบุตร

ประวัติศาสตร์อำนาจผู้ชำนะ
		ลิขิตละกาลีอัปรีย์แสน
		นรกานต์บันดาลพิมานแดน
		อนุชนแห่แหนธรรมดา

		ด้วยมิรู้เท็จจริงสิ่งไหนแน่
		อันเทียมแท้แค่มือเก็บรักษา
		ร้องเรียงพจน์สุนทรกาญจนา 
		ฝากศรัทธามหาประชาชน

		ดังผ้าขาวจุดดำมีตำหนิ
		ย่อมยลผิวะดำกระทำผล
		ดำกำซาบอาบร่างทั่งสกล
		ย่อมมณฑลยลนิลสิ้นความดี

		มองผ้าขาวเข้าใจนำเสนอ
		จุดดำเจอเพียงเสี้ยวของเศษสี
		เห็นรสธรรมล้ำกว่ามารไพรี
		คำกาลีฤามีจำนรรจา 
 				
15 กุมภาพันธ์ 2552 01:30 น.

รู้จึงแจ้ง

กฤตศิลป์ ชินบุตร

 รู้ว่ารักเมื่อพรากจากคนรัก 
		รู้ว่าหนักคนทักบ่าแบกหาม
		รู้ว่าชอบระบอบนิยมตาม
		รู้ว่างามทรามชั่วก็ตัวเอง

		รู้เป็นไทยเมื่อสิ้นแผ่นดินชาติ
		รู้เอกราชเมื่ออำนาจมันข่มเหง
		รู้สุนทรีย์เมื่อสิ้นซึ่งบทเพลง
		รู้หวั่นเกรงเมื่อเลือดละเลงไทย

		จึงสำนึกผนึกกำลังมั่น
		จึงผจัญมารยาสาไถย 
		จึงหาญห้าวหวังดาวเพียงรำไร
		จึงหัวใจไฟฝันอันทวี 

		แล้วบุปผาแย้มบานละลานน้ำค้าง 
		อุษาสางรุ่งรางประกายสี
		วิรังรองม่านกรองหยาดมณี
		ฉายรัศมีชี้ชมรมยา 
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกฤตศิลป์ ชินบุตร
Lovings  กฤตศิลป์ ชินบุตร เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกฤตศิลป์ ชินบุตร
Lovings  กฤตศิลป์ ชินบุตร เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกฤตศิลป์ ชินบุตร
Lovings  กฤตศิลป์ ชินบุตร เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงกฤตศิลป์ ชินบุตร