28 ตุลาคม 2552 08:16 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
ยุคนี้สมัยนี้
ใช่เสรีจะมีได้
ความจริงนั้นไม่ตาย
แต่ชีพวายนั้นคามี
คิดเห็นประเด็นต่าง
ยัดตะรางและเมืองผี
สมยอมจึ่งว่าดี
นี้เสรีประการใด
หมดยุคทาสอำมาตย์
แต่อำนาจมิจากไหน
เคยมีมีต่อไป
กดขี่ไซร้ก็ธำรง
ลวงว่าสละสิ้น
แต่ดวงจินต์ยิ่งใหลหลง
วางปล่อยทระนง
เบื้องหลังคงอำนาจมัน
ไพร่ลืมว่าตนไพร่
ตะกายใฝ่บันไดฝัน
ยกเมฆเสกสุบรรณ
ว่าสวรรค์เสมอเทียม
ไพร่ลืมกำเนิดไพร่
เถลิงใหญ่บ่อายเหนียม
เท้าย่างช่างบ่เจียม
โธ่! คุณเรียมเกรียมสันดาน
มักได้และง่ายขอ
สำคัญพอให้เหิมหาญ
แจ้งลับอัประมาณ
บริวารสนองพลัน
ยศยิ่งอภิฤทธิ์
มหาสิทธิ์พระเดชหรรษ์
กรานกราบกำซาบทัณฑ์
โลมานั้นศิริคุณ
ถือว่าวาจาศักดิ์
ศิริลักษณ์เฉลาหนุน
ห่มครองกองนาบุญ
พาทีดุลย์ตุลาการ
อำมาตย์อำมหิต
วิปริตวิตถาร
สมเสพสมสำราญ
ทั้งหลังอานและพานกรวย
ตัวดีไม่มีใคร
พิสุทธิ์ใสวิไลสวย
ธนทวีรวย
ประชาซวยกันเถิดรา
ประเทศทั้งเขตขันธ์
องค์กรสรรพ์เสมอหน้า
พลิ้วลิ้นก็ปลิ้นฟ้า
ขยิบตาธานินทร์จม
เปลวเทียนเมื่อเปลี่ยนแสง
ก่อนสิ้นแรงสว่างสม
วาบหายสลายลม
เหลือชื่นชมความวางวาย
อำมาตย์ปัจฉิมภาค
เสวยอยากก่อนจากหาย
วาบแสงจำแลงพราย
เพื่อมลายสถาพร
ยิ่งร้ายก็ยิ่งเร่ง
ยิ่งเส็งเคร็งยิ่งสังหรณ์
สายันต์ทินกร
ทิฆัมพรอนธการ
นี้คือสัจธรรม
ศยามดำนำเปลี่ยนผ่าน
ใดเลยจะเคยต้าน
คชสารเมื่อตกมัน
สูงส่งสิ้นส่งสูง
สิ้นพันธุ์ยูงพันธุ์สวรรค์
นกกาเท่าสามัญ
น่านฟ้านั่นบินเสรี
คอยรออย่าท้อหวัง
มีฝันฝั่งอันเฉิดศรี
ฟ้าใหม่อุษามี
สมัยนี้ย่อมแน่นอน
บางความจากสังเวชประเทศศยามหมายเลข ๒
28 ตุลาคม 2552 08:11 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
ยุคไหนสมัยนี้
ประชาชีหลับตาเหลียว
เถื่อนทางวิถีเทียว
ทั้งงูเงี้ยวเขี้ยวขอชุม
มืดมิดปิดอำพราง
โดยแต่งวางอย่างสุขุม
โฆษณาการประชุม
เสรีคุ้มมวลประชา
แต่นี้เป็นยุคใหม่
พิพรรธน์ไกลในโลกหล้า
สิ้นยุคอำมาตยา
เสมอหน้าประชาชน
สิ้นแล้วอภิสิทธิ์
อิทธิฤทธิ์บันดาลผล
เทียมพื้นภูวดล
เท่ามวลคนธรรมดา
จริงหรือที่ถืออ้าง
อำนาจวางปล่อยหัตถา
หรือเพียงพจนา
ลวงประชานึกคิดเอง
โดยเห็นประเด็นต่าง
ลับลวงพรางเข้าข่มเหง
โล่งแจ้งมิหวั่นเกรง
หรือนักเลงอันธพาล
สำคัญว่ายิ่งใหญ่
กระทำได้ไร้สงสาร
อำมาตย์ทุราจาร
เยี่ยงสันดานทุรชน
สูงส่งธำรงยศ
แต่กบฏน้ำใจคน
เหวหุบธราดล
ยังสูงพ้นอำมาตย์เป็น
อำนาจกว่าได้มา
แต่รักษานั้นทุกข์เข็ญ
การใช้ยิ่งยากเย็น
บุญบาปเป็นเจตนา
นักบุญและคุ้นบาป
มโนทราบในอุรา
นักสร้างกรุณา
น้อมวันทาศยามไท
บางความจาก สังเวชประเทศศยาม หมายเลข๒
28 ตุลาคม 2552 08:04 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
ยุคหน้าสมัยหน้า
ประเทศว่ามงคลสมัย
อำมาตย์เคยเกรียงไกร
จำนนใต้มหาชน
หนึ่งสิทธิ์เสมอเหมือน
ทั้งดาวเดือนประจักษ์ผล
ไร้เล่ห์อภิชน
เสมือนคนธรรมดา
เท่าเทียมโดยแท้จริง
สิ้นแอบอิงในศรัทธา
ชาวดินถึงถิ่นฟ้า
เสมอหน้าในเสรี
เท่าเทียมโดยเทียมเท่า
ขุนนางเล่าเท่าตาสี
คือหนึ่งความชั่วดี
บาทวิถีปุถุชน
ทำดีคือได้ดี
ชั่วทำมีอาญาผล
เลวใช่ใครบางคน
จะหลุดพ้นผลกรรม
ใช่ชั่วแล้วได้ดี
ใช่กาลีว่างามขำ
ใช่ขาวเป็นสีดำ
แต่คือธรรมอันเท่าเทียม
อำนาจประชาชน
โดยมวลคนอันเต็มเปี่ยม
ดังยิ่งกว่าปืนเสียง
คือสำเนียงอุดมการณ์
ชาวนากรรมาชน
ผู้ทุกข์ทนมาช้านาน
ขึ้นยืนโดยอาจหาญ
เพื่อชูพานแห่งเสรี
ท้องฟ้าคลายเศร้าหม่น
แปลงอำพลรัศมี
เบิกฟ้ารุ่งสุรีย์
ประชาชีสิทธิ์สมบูรณ์
เหมือนฝันประเทศนี้
มวลกาลีพินาศสูญ
ประชาอันเทิดทูน
โดยสมบูรณ์อันควรมี
เหมือนฝันศยามเขต
สิ้นสังเวชและกาลี
ไพร่พลธรณี
เหนือไพรีอันสามานย์
เหมือนฝันในฝังฝัน
เหมือนชีวันอันแสนหวาน
เหมือนไม้จะผลิบาน
บรรจบกาลเป็นหนึ่งเดียว
บางความจากสังเวชประเทศศยามหมายเลข ๒
25 ตุลาคม 2552 11:25 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
ทะยอยค่อยเคลื่อนรวมหมู่
ลุงครูพ่อบ้านหลานเหลน
พี่ป้าน้าอาใจเย็น
คุยเล่นสรวลเสเฮฮา
การบ้านการเมืองการมุ้ง
คุยฟุ้งเจื้อยแจ้วหรรษา
การกินการอยู่เจรจา
ประสาบ้านนาป่าดง
เมื่อพร้อมพ่อบ้านขานเรียก
พร้อมเพรียกปรึกษาประสงค์
ผู้รู้มากรู้อาจอง
ผู้น้อยจำนงคงตาม
เสียงเล็กเสียงน้อยแทรกสอด
อิดออดสงสัยไต่ถาม
ประชาสมาคมลือนาม
งามงามตามพื้นเสรี
บ้านนอกขอกนาว่ากล่าว
เรื่องราวจัดการโรงสี
บ้านในใจกลางธานี
ปาหี่ยี่เกอันใด
...................................
อ้างสิทธิ์โดยมั่นระบอบ
คำตอบชอบเจนเป็นใหญ่
อำนาจมือถือคือไร
ด้วยไม่ใส่ใจพัฒนา
กู้ยืมลืมคิดคืนยืม
ดูดดื่มลืมลิ้นชิวหา
ไวพจน์สุนทรวาจา
ประชาฝันหวานหว่านลม
ผู้นำพาทีเฉโก
อักโขโคฉกผสม
ยิ้มชื่นยืนร่าอ้าอม
เสพลมกลมเปล่งคานวอ
สะอาดบริสุทธิ์ผุดผ่อง
ลำยองพองขนจริงหนอ
เศษใดไส้กิ่วลิ่วล้อ
อิ่มพอถ่อถึงประชา
นี่หรือคือฝันแห่งรัด
กำหนดขัดสีตีหน้า
นี่หรือรางวัลบิดา
วางยาปาหี่ยี่เก
...............................
Lovers
0 คน เลิฟกฤตศิลป์ ชินบุตร
Calendar
หน้าส่วนตัว
1252
