10 สิงหาคม 2552 03:33 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
สีดำราตรีสนิทเงียบ
เย็นเฉียบเรียบง่ายร้ายพิษสง
สงบสุขุมอาจอง
ทระนงคงมนต์รัตติกาล
สีดาวพราวพริบระยิบยับ
ดวงตาจ้องจับขับผสาน
เคียงคู่ชู้ชิดจักรวาล
ก่อธารดาราวเนจร
สีเดือนเลื่อนลอยคล้อยนภา
เรืองหน้าทว่าให้สังหรณ์
นวลแสงหม่นเศร้าดุจเว้าวอน
จำพรากทิฆัมพรอีกราตรี
สีไฟลูกส้มต้นคอนกรีต
พร่างแสงแสดซีดสนิทที่
เมืองหลวงดวงโตดัชนี
บุรุษ-สตรีศิวิไลซ์
สีดำดวงตาล้าอ่อนยิ่ง
สีดาวรุ่งริ่งกระพริบไหว
สีเดือนเลื่อนลอยละห้อยใจ
สีไฟไสวก็มืดมน
สีใดใจตนกำหนดเห็น
รู้เป็นเจนคิดคลายสับสน
แยบคายหลายหลากวิธีกล
ตาเนื้อตาคนพินิจตรอง
9 สิงหาคม 2552 04:51 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
อรุณเช้าเงาแสงทแยงเสียด
ละไมเมียดละมุนหนาวพราวหยาดฝน
อุษาทอก่อมณีสีอำพล
อุทัยทิศสุรีย์พ้นบนสันคิรี
มโนภาพกำซาบมนัสรู้
อรุณตรู่ลู่ไหวขยายสี
สว่างงำนำทมิฬเป็นขจี
มวลวิหคภุมรีอึงมี่ไป
มาลีป่าขาวงามยามแรกแย้ม
น้ำค้างแซมแกมมณีวิสุทธิ์ใส
ภุมราเชยชื่นระรื่นใจ
อโณทัยใหม่วันตะวันจร
จึงขลุ่ยไผ่เลาไม้บรรเลงล่อง
บรรยายท่วงทำนองซอกสิงขร
คีตธรรมดำเนินพนาดร
สดับซ้อนวารีไหลไศลลง...
อรุณเช้าทุกวันเห็นบางไหม
อรุณใจใครเล่าจะคลายหลง
อรุณคนน้อยนักทระนง
อรุณชาติปลดปลงอนิจจัง
อุษาฉายพรายแสงนภากาศ
อุษามาศอำนาจพิลาสขลัง
อุษาโยคโศกศัลย์สิ้นกำลัง
อุษาคนมนต์หวังพลังมี
มนัสผลมนต์ขลังพลังเช้า
มรเงาทมิฬแห่งภูตผี
มนูธรรมกำกับอรุณ-ราตรี
มหาเช้าดนตรีกวีลำนำ ...
29 กรกฎาคม 2552 01:29 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
โอ้ความรักความใฝ่ของความฝัน
ฉันเคยเห็นเหล่านั้นเป็นความหวัง
เห็นแสงทองส่องหล้านำชีวัน
เห็นสุขสันต์หรรษาทั่วนาคร
จึงเชื่อรักจักชี้วิถีย่าง
ให้ความรักนำทางอนุสรณ์
จึงสานรักสลักมั่นแม่บังอร
ให้คลายร้อนผ่อนเบาทั้งเราเธอ
แต่ความรักไยนักจึงหนักยิ่ง
ในความนิ่งจริงไหวได้เสมอ
บางเสี้ยวเศษวินาทีที่พบเจอ
เคยละเมอเพ้อฝันนั้นไกลจริง
ชอบหนอรักคือหนักยิ่งกว่าหน่วง
คือเกมกลคนลวงปวงชายหญิง
หลงหนอใหลใคร่หนอรักปักประวิง
คือความนิ่งมฤตยูบูชายันต์
คำว่ารักประจักษ์แล้วพ่อแก้วเอ๋ย
คำเฉลยเผยซ่อนคือไม้หัน
เปลี่ยนเป็น น. บน ร. ก. อย่าช้าพลัน
จึงคำนั้น นรก ชั้น ให้ครั่นคร้าม
โอ้ความรักใกล้นักคำนรก
ใช่สรรมุขตลกมาเหยียบหยาม
แต่คือรักที่เห็นเป็นนิยาม
แล้วนี่หรือคือความงามถวิลชม
30 พฤษภาคม 2552 00:04 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
เป็นต้นไม้ไซพื้นยืนลำต้น
ออกดอกผลเก็บกินปิ่นพฤกษา
เป็นร่มไทรไม้เลื้อยพันธนา
อีกนกการ่าเริงบันเทิงรมย์
ด้วยไม้ใหญ่ไพศาลบารมี
จึงศักดิ์ศรีกล้าพันธุ์ถูกทับถม
ด้วยอายุชั่วฟ้ามานานนม
จึงเงื่อนปมลมฟ้าพยากรณ์
เป็นโพลงกัดเกาะกินใจกลางแก่น
ความหนักแน่นครองไว้ได้ไถ่ถอน
แต่นกกาไม้เลื้อยมิสั่นคลอน
ยังหลอกหลอนเบี้ยพันธุ์อยู่ร่ำไป
แล้ววันหนึ่งนายพรานผู้หาญห้าว
ขวานด้ามยาวฟันฉับกลับสงสัย
ออกยิ่งแรงแกร่งยิ่งปราการใด
แท้นั้นไซร้ไม้เลื้อยกินเนื้อใน
ทั้งฝูงนกแตกตื่นเจรจา
พรานต่ำช้าด่าทอและขับไล่
จึงพรานวางอาวุธแล้วลับไกล
ทิ้งพันธุ์ไม้แคระแกร็นอาทวา
29 พฤษภาคม 2552 23:53 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
สันติ...สุขสงบยามรบพัก
สันติ...ประเสริฐนักประชาผอง
สันติ...อนุภาพผู้ปกครอง
สันติ...ถวิลปองของมวลคน
ภาพ...กดขี่บีฑามลายสูญ
ภาพ...เกื้อกูลพูนขานผสานผล
ภาพ...รอยยิ้มพิมพ์ใจในกมล
ภาพ...เมืองบนดลสร้างแสงพร่างพราย
ใบ...สั่งชื้ออาวุธจักหยุดสั่ง
ใบ...เบิกทางความหวังจักมีขาย
ใบ...สมรสสมรักจักมากมาย
ใบ...สันติเกิดได้ไม่ช้านาน
เล็ก...เรื่องขัดชัดเรื่องพร้องครรลองก้าว
เล็ก...ขื่นคาวดาวแสงจำแลงหวาน
เล็ก...กิเลสเภทภัยกระทำการ
เล็ก...อัตตาดวงมานในใจตน
เล็ก...อัตตาซาตานครอบจินต์ตน
สันติภาพใบเล็กๆในสงคราม
ร้องทวงถามผู้ใหญ่อีกกี่หน
สันติภาพจริงแท้ใช่ลมทนต์
แต่คือคนเห็นค่าประชาจริง
สันติภาพจริงแท้แท้ใช่แค่ลมทนต์...แต่คือคนเห็นค่าชีวิตคน
Lovers
0 คน เลิฟกฤตศิลป์ ชินบุตร
Calendar
หน้าส่วนตัว
862
