22 กรกฎาคม 2548 19:59 น.
กระเฉช
ครั้งแรกที่เจอ เด็กน้อยยังน่ารักไร้เดียงสา
ไม่มีสิ่งใดพาดให้ดำ ด่างแต่ อย่างใด
สิ่งไหนๆ ที่ผ่านมาทำให้ เด็กน้อยขอพี่หม่นหมอก
ซอกซ้ำ อับจนหมดหนทางให้เด็กน้อยของพี่
จงเข้มแข็ง และอดทน เด้กน้อยของพี่
เมื่ออ่อนล้าจงย่อนมองกลับมาดูข้างหลัง
เจ้าจะพบกับกำลังใจมหาสาร
ที่ พี่พร้อมจะมอบให้เจ้าได้
ชีวิตคนเราเหมือนการเดินทางที่แสนเนินนาน
กว่าจะพบสิ่งที่ใช่ก็ต้องแลกกับอะไรๆหลายๆอย่างเช่นกัน
เมื่อ กล้าที่จะได้รับ ควรรู้จักเสียสละให้ผู้อื่นบ้าง
หากเจ้ามั่วแต่เสียดาย
สิงควรจับต้อง ก็จะต้องหลุดลอยไป ในอากาศ
พี่ของเจ้าไม่สามรถคว้าเอามาแนบอกให้เจ้าได้
เพียงแต่เป็นเสียงเทียน ส่องทางให้เด็กน้อยของพี่ก้าวเดิน
จงมั่นอก มั่นใจ เพื่อเดินในหนทางที่ไม่ได้โรยด้วยดอกไม้เสมอไป
สรรพสิ่งในโลก ล้วนเป็นไปตามเวร ตามกรรม และตัวของเราเอง
ที่จะเลือก และเราสามรถกำ หนดมันได้
22 กรกฎาคม 2548 19:33 น.
กระเฉช
อันคืนและวันที่ผันผ่าน
ช่างอ่างว้างเหงียบเหงาเป็นยิ่งนัก
อีกทั้งการจากไปของผู้เป็นที่รัก
แสนสาหัสเกินจะรับได้จริงๆ
มีหลายคนเคยเอ่ยบอก
อย่าซ้ำซอกไปเลยนะนางหนู
คนที่รักทั้งสองย่อยมีจิตที่สื่อรู้
ความคิดถึงทุกอนุมิเคยจางห่างหาย
เราเป็นอย่างเคยไม่แปรผัน
คืนและวันเรารู้มีคงมั่น
หนึ่งจิตหนึ่งใจมิไหว หวั่น
จะคงมั่นรักเธอ คนนี้ตลอดไป
หน้าส่วนตัว
984
