22 พฤษภาคม 2553 20:20 น.
กระป๋องสีชมพู
นั่งย้อนกลับไปที่จุดเดิม
เพื่อเพิ่มเติมในสิ่งที่ขาดหาย
แต่ทิ้งบาดแผลสุดท้าย
ไว้ให้กับคนข้างหลังเรา
ทิ้งไว้ให้เหลือความเหงา
กับความเศร้าที่อยากจางหาย
แต่เพราะความจำเป็นมากมาย
สิ่งสุดท้ายคือต้องทำใจ
เพื่อวันข้างหน้าที่สดใส
กับความมุ่งหมายในความฝัน
โอบกอดจากลาเพื่อลากัน
กับแผ่นหลังที่เดินจากไป
บาดแผลหัวใจในความเหงา
ไม่มีใครอยากเอาและรับไว้
ทั้งคนส่งและคนพรากจากไกล
ถึงอย่างไรก็ได้รับทั้งสองคน
21 พฤษภาคม 2553 20:29 น.
กระป๋องสีชมพู
......ใจเอ๋ยใจ อยู่ใกล้ใยไม่ใกล้ชิด
หรือถูกปิดด้วยผนังให้กังขา
ปิดกั้นจากคืนวันกับน้ำตา
ห้วงเวลาให้ถูกฝังลึกใต้ใจ
...........
หน้าส่วนตัว
1548
