31 พฤษภาคม 2548 21:34 น.
กระป๋องสีชมพู
เมื่อปฐมยามอนุสนธิ์
เหล่าสุคนธ์ลอยลมสู่เวหา
อโณทัยลอยเลื่อนเคลื่อนตามมา
กลางสุธาวาสลาศเลื่อนลอย
ท่วงละคอยวาตามาสุดสาย
ปลายมรรคาสุดแต่ว่าอย่าท้อถอย
ให้อัสสุชลปนเปื้อนพักตร์ลักจะคอย
ทิ้งยุบลทนเสียงทุมนัสกัดดวงใจ
.................................................
31 พฤษภาคม 2548 21:29 น.
กระป๋องสีชมพู
เมื่อมองฟ้ามองทะเลไกลแสนไกล
อยู่ที่ใดใจฉันที่ยึดเหนี่ยว
มองหาความลึกซึ้งเพียงคำเดียว
ที่ยึดเหนี่ยวจิตใจฉันนั้นไม่มี
ทั้งสายลมแสงแดดที่แผดเผา
เหมือนตัวเราที่ไร้จิตที่กังขา
เมื่อเวลาผ่านไปและล่วงมา
ที่จะหาความสุขใจนานแสนนาน
เพิ่งจะรู้ความจริงอยู่ตรงนี้
ก็บางทีที่รู้สึกที่หวั่นไหว
แม้ทุกสิ่งที่จะยังแปรเปลี่ยนไป
แต่ใจฉันยังอ้างว้างอยู่ดังเดิม............. ...................
30 พฤษภาคม 2548 23:10 น.
กระป๋องสีชมพู
กว่าจะรูว่ารักก็สายไป
เพิ่งรู้ใจตัวเองมันก็สาย
เมื่อเธอจากฉันไปนั่งเสียดาย
นั่งร้องไห้อยู่คนเดียวเปล่าเปลี่ยวใจ
ตามหัวใจตามฟ้าตามหารัก
ทะเลมักจะช่วยคลายใจเศร้าหมอง
ปล่อยมันไปตามสายลมที่ลำพอง
ให้มันล่องลอยไปไกลแสนไกล.........
29 พฤษภาคม 2548 17:35 น.
กระป๋องสีชมพู
.......เสียงหัวใจมันร่ำร้องว่าอยากรัก
อยากอกหักซะครั้งจะได้ไหม
อยากรู้ว่าความรักเป็นเช่นไร
ถึงทำให้หัวใจแปรเปลี่ยนไป
....... อยากมีคนรู้ใจอยู่เคียงข้าง
ถึงแม้ห่างก็ถามไถ่ใจถามหา
ถึงแม้ว่าเดินด้วยกันตามสายทาง
ก็ไม่ห่างใจฉันกับใจเธอ
....... แม้เพียงได้เคยรักก็พอใจ
ยังดีกว่าไม่เคยรักเป็นหนักหนา
ยังดีกว่าอยู่เดียวดายต่างสายตา
ให้หัวใจหวงหาและอาวรณ์
/ขอแค่ได้รักยังดีกว่ารักไม่เป็น/
29 พฤษภาคม 2548 15:33 น.
กระป๋องสีชมพู
..............ฉันเป็นเด็กตัวเล็กเล็กไร้เดียงสา
เมื่อเวลาผ่านเลยไปให้คิดถึง
ถึงเพื่อนฉันคนหนึ่งที่คำนึง
เธอลึกซึ้งกว่าคุณค่ากว่าสิ่งใด
เพื่อนของฉันคนนี้เป็นคนซื่อ
แต่เธอคือทุกสิ่งในใจฉัน
เธอนั่งข้างเคียงกายอยู่ทุกวัน
สำหรับฉันมันนานกว่าสองปี
เธอเป็นเพื่อนคนเดียวในใจฉัน
ความผูกพันที่มันมีให้คิดถึง
ถึงแม้ว่ามันไม่อาจจะยั่งยืน
เพียงสองปีฉันก็ชื่นเต็มหัวใจ
ยามเมื่อเราจากกันฉันนั่งมอง
มองว่าเราเคยร่วมทำงานทุกอย่าง
ไปกินข้าวเช้าเพียงทุกวันวาน
เวลาผ่านเลยไปมิหวนคืน
จะจดจำวันเวลาที่เรามี
ความรู้สึกที่ดีดีในใจฉัน
เธอเป็นเพื่อนคนเดียวที่ถึงกัน
ความผูกพันที่มีให้ไม่อาจลืม.............
หน้าส่วนตัว
1087
