1 พฤศจิกายน 2547 20:16 น.
กระปุ๊กลุก
แ ค่ ฟ้ า ที่ กั้ น ไ ว้
ไ ม่ อ า จ ข ว า ง ใ จ ที่ ใ ก ล้ ก ว่ า
แ ม้ ไ ม่ ไ ด้คิ ด ถึ งทุ ก ค รั้ ง ที่ ห ลั บต า
แต่ ก็ คิ ด ถึ ง ต ล อ ด เ ว ล า ที่ ห า ย ใ จ
อ ย า ก เ ก็ บ ฝั น เ รี ย งร า ย ไ ว้ ป ล า ย ฟ้า
อ ยา กไ ข ว่ ค ว้ า ด า ร า ม า ฝ า ก ฝั ง
นุ ช น้ อ ง เ จ้ าอ ยู่ แ ห่ ง ไ ห น ข อ จ ง ฟั ง
ค ว าม คิ ด ถึ ง แ ว่ ว ดั ง . . ทุ ก ค่ำ คื น
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน
เธอก็อยู่ใกล้ ๆ ฉัน
อยู่ในความคิด คิดถึงทุกวัน
ไม่ว่าฝันหรือความจริง
ไม่ว่าเธอจะอยู่ส่วนไหนของโลกใบนี้
ให้เชื่อเถอะว่าความรู้สึกดี ๆจะไปถามหา
จะมองเห็นได้หรือไม่ด้วยสายตา
ภาพของเธอจะชัดเจนทุกเวลาในหัวใจ
คืนเหงา ๆ หนาวอย่างนี้
คนดีเป็นอย่างไรบ้าง
ไม่นานหรอกก็รุ่งสาง
ความอ้างว้างจะจางหายไป
วันนี้เห็นเธอเอ๊ะแปรเปลี่ยน
ผิวขาวเนียนอิ่มเอิบดูสดใส
แลดูเธอสวยกว่าวันใดใด
หรือเพราะเราจากกันไกลแค่สองวัน
คิดถึงใครคนหนึ่งตรึงตราจิต
พรหมลิขิตขีดทางให้ห่างเหิน
ต่างคนต่างหนทางที่ต้องเผชิญ
ย่างก้าวเดินบนเส้นทางที่ต่างกัน
ถ้าความคิดถึง
มันลบได้เลือนได้เหมือนกับเส้นดินสอ
มันก็คงจะดีนะ
อย่างน้อย ๆ ก็ไม่ทรมานนัก
เมื่อแอบชอบและคิดถึง..ใครบางคน
ไกลเพียงระยะทาง.
แต่เธอไม่เคยอยู่ห่างในความรู้สึกฉัน
ยังสัมผัสได้ถึงความห่วงใยผูกพัน
ความรู้สึกที่สื่อถึงกันตลอดเวลา
วันนี้เราอยู่ห่างไกล
แต่อีกไม่นานคงได้พบหน้า
พบความดีใจในสายตา
ทดแทนเวลาที่ห่างกัน
นั่งมองดาวบนฟ้า
ส่งความห่วงหาไปให้
ข้ามน้ำทะเลเขาที่ยาวไกล
ให้ใจอีกใจที่ไกลกัน
แม้ทะเลจะไร้คลื่นที่ซัดสาด
สัตว์ประหลาดสาบสูญการ์ตูนหาย
อุลตร้าแมนถูกมดเอ็กซ์รุมกัดตาย
ก็ไม่วายหัวใจคิดถึงเธอ
ไม่อยากเป็นเพียงคนไกลห่าง
ได้ใกล้ชิดเธอบ้าง แค่ในฝัน
เหมือนใจของเราไม่มีกันและกัน
ทั้งที่ความจริงนั้นใจของฉันมีแต่เธอ
ในโลกใบกว้าง
ฉันมีความรู้สึกหลายอย่างเก็บไว้ให้
ตรงพื้นน้ำ ทะเลกว้างไกล
ฉันจะส่งความห่วงใย ไปฝากเธอ
ตรงฟ้ากว้าง สีครามงามซึ้ง ๆ
ฉันจะส่งความคิดถึง ถึงเสมอ
ตรงฟ้าว้าเหว่ทะเลหวั่นไหวในใจเธอ
ฉันจะส่งรักล้นเอ่อ ให้เธอคนไกล
เพียงความคิดถึง
แค่อยากให้รู้ซึ้งและเข้าใจ
ถ้าไม่รัก ก็คงไม่หวั่นไหว
ถ้าไม่ห่วงใย ก็คงไม่คิดถึง
หากท้องฟ้ายิ่งใหญ่
แทนดวงใจแห่งความคิดถึง
หากดวงดาวนั้นคือคำซึ้ง ๆ
ฉันจะดึงมาเรียงร้อยถ้อยให้เธอ
เพราะท้องฟ้าดวงดาวอยู่ด้วยกัน
เหมือนเธอฉันที่ผูกพันกันเสมอ
ไม่เป็นไรหรอกนะแม้ไม่เจอ
จะไม่เผลอปันใจให้ใครเลย
ตั้งนาฬิกาปลุกหกโมงเช้า
สองทุ่มรีบเข้านอนให้ตื่นไหว
ข่มตานอนได้แต่ไม่อาจข่มใจ
คิดถึงคนไกลตื่นสายอยู่ดี
คิดถึงเธอทุกวันใจพร่ำเพ้อ
คิดถึงเธอทุกวันใจเพ้อหา
คิดถึงปุ๊ยทุกวันทุกเวลา
แต่ตอนนี้เอกขอลาต้องเข้านอน
ไม่เห็นเธอหนึ่งวันแสนคิดถึง
นั่งคะนึงภาพเธอและใฝ่ฝัน
อยากให้เราสองคนได้พบกัน
จะได้มอบความรักนั้นให้แด่เธอ
ยังเป็นคนที่คอยห่วง
แม้เวลาจะล่วงเลยผ่าน
ฉันยังเป็นฉันเหมือนวันวาน
คนที่มีเธอตลอดกาลในใจ
ใส่ข้อความที่นี่