เรียงความของหนู

กระบี่ใบไม้

คุณครูขาหากพรุ่งนี้ไม่มีหนู
หนูไม่รู้ว่าคุณครูจะเศร้าไหม?
แต่วันนี้ไม่มีครูหนูเสียใจ
ต่อจากนี้จะมีใครสอนหนูเรียน
 
ที่เย้โย้ตัว ก.ไก่ หัวแปลกแปลก
อักษรแรกครูจับมือหนูหัดเขียน
สมุดขาวเล่มนี้เปื้อนสีเทียน
หนูแอบเขียน ก.ไก่ ไว้ให้ครู
 
ครูมาจากเมืองใหญ่ห่างไกลบ้าน
ครูบอกอยากอยู่นานนานกับพวกหนู
ความทรงจำครั้งสุดท้ายยังพรั่งพรู
หนูมองดูโจทก์สุดท้ายที่บนกระดาน
 
จงวาดสิ่งแทนฝันสันติภาพ
การบ้านนี้หนูรับทราบก่อนกลับบ้าน
หนูวาดรูป พิราบขาว อันเบิกบาน
แทนความสุข-ทุกสถานบนแดนไทย
 
พิราบขาวส่งข่าวให้ใครใครรู้
บ้านของหนูสงบสุขขนาดไหน?
ไม่มีเลือดต้องไหลนอง...สิ้นผองภัย
อย่างที่ครูเคยสอนไว้ ให้รักกัน
 
ครูกล่าวชมภาพนี้ที่หนูวาด
ครูยิ้มให้แผ่นกระดาษที่วาดฝัน
ครูของหนู,ครูคนดีที่ผูกพัน
...ก่อนที่แผ่นกระดาษนั้นเปื้อนสีแดง...
 
ครูทำผิดอะไรไยถูกฆ่า
พิราบขาวบนท้องฟ้าคราสิ้นแสง
พวกเด็กเด็กร้องไห้จ้าจนหมดแรง
ครูอยู่แห่งหนไหนไม่เห็นครู
 
หนูยังคงเก็บภาพนี้ที่เคยวาด
แม้เปรอะเปื้อนยังสะอาดงดงามอยู่
ยังคงคิดถึงเสมอเมื่อมองดู
หนูรักครู...ครูของหนู...ตลอดไป