ปาฏิหาริย์ของเด็กน้อย

กระบี่ใบไม้

เด็กน้อยยังคงนั่งอยู่บนม้านั่ง

กำลังฟังคนพูดถึง..ปาฏิหาริย์

ถ้าเกิดอยากจะสมหวังดังต้องการ

พับดาวให้...คนอธิษฐาน...หนึ่งล้านคน...


โรงพยาบาลห้องเก่าเก่ายังเหงาเงียบ

ใจเด็กน้อยยังเย็นเฉียบและสับสน

...ปาฏิหาริย์อยากให้แม่รู้สึกตน...

...ปาฏิหาริย์บังเกิดบนกระดาษดาว...


เด็กน้อยกลับไปพับดาวอยู่เงียบเงียบ

กลางค่ำคืนห้องเย็นเฉียบจนถึงเช้า

แปรกระดาษทุกทุกใบให้แพรวพราว

แสงดาราส่องแวววาวจากอุ้งมือ


พี่จ๋า...อธิษฐานให้หนูหน่อย

แม่ของหนูเฝ้ารอคอยดาวที่ถือ

คุณอาขา...ปาฏิหาริย์ที่ร่ำลือ

รับดาวแล้วช่วยยึดยื้อ...ด้วยคำพร


เดินจากสุดถนนนั้นถึงตรงนี้

คอยไล่แจกดาวฤดีที่ล้าอ่อน

ปาฏิหาริย์ ปาฏิหาริย์ จงอาทร

คนที่รับล้วนสะท้อนถึงหัวใจ


..........................................


จากตรงนั้นถึงตรงนี้ที่ในบ้าน

เก็บกระดาษดังต้องการแล้วพับใหม่

ปาฏิหาริย์ช่วยแม่จ๋าหายไวไว

เธอไม่เคยสนเสียงใครจะเอ่ยเตือน


..........................................


เด็กตัวน้อยกับเรื่องราวดาวกระดาษ

มือน้อยน้อยเธอนั้นอาจเล็กกว่าเพื่อน

ทุกทุกวันดาวแห่งหวังจึงลางเลือน

ปาฏิหาริย์เลยบิดเบือนหัวใจดาว


..........................................


ห้องว่างเปล่า...บ้านหลังนี้...ไม่มีกระดาษ

เธอไม่อาจสร้างดาวใดในคืนหนาว

พบกระดาษโน้ตแผ่นเล็ก...น้ำตาพราว

ดาววับวาวดวงสุดท้ายให้เธอทำ


ปาฏิหาริย์...จากหัวใจในโน้ตแม่

ลูกคือดาวดวงแท้แท้ทุกคืนค่ำ

แค่แม่เห็นรอยยิ้มลูกเป็นประจำ

หัวใจแม่ก็สุขล้ำกว่าคำใด


ลูกของแม่คือดวงตาปาฏิหาริย์

คือดาวน้อยอลังการจนโตใหญ่

ใจของแม่ยังมีลูกตลอดไป

ปาฏิหาริย์แห่งหัวใจ...ของแม่เอย...