31 มีนาคม 2555 23:03 น.
กระบี่ใบไม้
ทักทายแสงแดดทอต่อยอดใส
เกาะเกี่ยว...กิ่งใบไม่มีหยุด
เต่งตึงอวบอ้วนโยงยื้อยุด
สะท้อนแสงน้ำค้างผุดดั่งทองทา
.............................
เจ้าตำลึงเถาน้อยเกี่ยวร้อยเถา
ผลิยอดอ่อนบางเบาเหนือกอหญ้า
ดั่งจะยาวยืดโยงถึงโค้งฟ้า
หนวดน้อยน้อยเจ้าไขว่คว้าถึงที่ใด
หวังเจ้ายาวถึงสถานวิมานสวรรค์
เกาะเกี่ยวลากฉุดชนชั้นผู้ดี-ไพร่
ให้มาร่วมหลอมรวมกันด้วยหัวใจ
ไร้ช่องว่างที่ห่างไกลของผู้คน
เจ้าจงยาวยืดโยงสุดโค้งฟ้า
ไปปิดกั้นการเข่นฆ่าทุกแห่งหน
แลเจ้าจงทอดกายาทั่วสากล
ผลิยอดผลให้ผู้หิวได้อิ่มกิน
ที่ที่เจ้าเลื้อยทอดไกลถึงใดนั้น
จงไปผลิดอกความฝันทุกท้องถิ่น
ให้เด็กเด็กทั้งหลายในแผ่นดิน
เกาะเถาเจ้าเปิดห้วงจินต์รู้วิชา
เชื่อมใจเขาใจเราเชื่อมชีวิต
เรียนรู้ทุกการถูกผิด-เรียนรู้ว่า
ยังมีมนุษย์อยู่มากมายใต้ผืนฟ้า
ต่างเผ่าพันธุ์-ต่างภาษา-ต่างหัวใจ
จงเป็นเถาแห่งฤดีที่ทอทอด
เกาะเกี่ยวกอดยอมรับกันและกันได้
ฟังเหตุผลแต่ละด้าน,ยิ้มทักทาย
เลิกทำร้ายความสัมพันธ์แบ่ง ฉัน-คุณ
.............................
ทักทายแสงแดดใสใสในยามเช้า
ไม่มีภาพความเจ็บร้าวและเคืองขุ่น
รวมกันอยู่บนโลกนี้ที่การุณย์
ร่วมแบ่งปันแสงแดดอุ่น...ของโลกเรา
24 มีนาคม 2555 14:43 น.
กระบี่ใบไม้
อุษาสายระบายทางทอดบางเช้า
ตัดหมอกหนาวมอดสลายด้วยพรายแสง
เสียงนกกาดังอ้อยสร้อยค่อยสำแดง
ฉาบใบไม้อันเว้าแหว่งเป็นสีทอง
........................................................
ใหญ่ยิ่งหนอ ยิ่งใหญ่ใดในมนุษย์
อหังการ์ถึงที่สุดประกาศก้อง
เหยียบย่ำไว้ซึ่งโลกาอ่าลำพอง
เกริกเกียรติป้องโดยอำนาจฉกาจฉกรรจ์
พิสูจน์ภาพอาทิตย์กร้าวเมื่อเช้านี้
ประจันแสงก่อนสุรีย์เบิกสีสัน
ฝ่าพื้นผิวพรายสีทองผ่องอำพัน
เห็นเงาร่างตนเองนั้นเริ่มทอดยาว
ยาวเหยียดดั่งอัตตาใดในใจมนุษย์
แรงต่อแสงอันพิสุทธิ์อาทิตย์กร้าว
แรงต่อฟ้า-ก้องตำนาน-ล้านดวงดาว
เหยียบโลกไว้ใต้ฝ่าเท้าอารยธรรม
ไยไม่หยุดเล่าตะวันอันองอาจ
ยอต่อเสียงสีหนาทคำขาดพร่ำ
ให้ข้าเก็บภาพท่านไว้ในทรงจำ
ข้าผู้ครองผืนลำนำแห่งภพนี้
........................................................
อุษาสายระบายทางทอดบางเช้า
ตัดหมอกขาวให้หายไปทุกถิ่นที่
แดดเริ่มสูงเงาหดสั้นลงทันที
ไยสุรีย์ไม่สนใจ...ในความเป็นมนุษย์ !
ภาพจาก http://www.showwallpaper.com/show.php?wid=034168