13 มีนาคม 2554 23:12 น.
กระบี่ใบไม้
ก่อนที่ข้า...ร่ำเรียนเซ็น
ข้ามองเห็นภูเขาเป็นภูเขา
มองสายน้ำเป็นสายน้ำแต่นานเนา
ทุกรูปเงาข้ามองเห็นในสายตา
ขณะที่ข้า...ร่ำเรียนเซ็น
เขาและน้ำข้ามองเห็นประหนึ่งว่า
ไม่เคยมีรูปเงาเหมือนแต่ก่อนมา
ทุกขณะทุกเวลาเริ่มเปลี่ยนแปลง
ขณะนี้ข้า...รู้แจ้ง...วิชาเซ็น
น้ำและเขามองไม่เห็นใดแอบแฝง
เขาคือเขา น้ำคือน้ำไม่คลางแคลง
ธรรมชาติเริ่มสำแดงเส้นทางธรรม
ชิงเหยียนสิงซือ(ค.ศ.660-740)
12 มีนาคม 2554 15:26 น.
กระบี่ใบไม้
กายดุจดั่งต้นโพธิ์พ้นโผล่เหย้า
จิตดังเช่นกระจกเงาสว่างไสว
หมั่นเช็ดถูให้กระจ่างทุกครั้งไป
อย่าให้ฝุ่นละอองใดมาจับลง
เสิ่นซิ่ว(ค.ศ.605-706)
.....โพธิ์นั้นไม่มีต้น....
ไร้กระจก ไร้ตัวตน หามีไม่
จิตเดิมแท้นั้นว่างเปล่า...ไม่มีอะไร
ฝุ่นละอองจากที่ใดมาเกาะมัน
ฮุ่ยเหนิง(ค.ศ.594-657)
9 มีนาคม 2554 17:56 น.
กระบี่ใบไม้
วันหนึ่ง...เหล่าศิษย์ถามอาจารย์ว่า
เซ็นนั้นหนาเป็นอย่างไรแจงให้เห็น
พระอาจารย์จึงแจกแจงแจ้งประเด็น
เปรียบเปรยถึงเรื่องของเซ็นเป็นนิทาน
ครั้งหนึ่งลูกขโมยนั้นถามพ่อว่า
เมื่อไหร่พ่อจะสอนวิชาเป็นแก่นสาร
ครอบครัวเราดำรงชีพมาช้านาน
ล้วนอาศัยความเชี่ยวชาญด้านการขโมย
พ่อจึงบอกกับลูกว่า ข้าแก่แล้ว
ลดเรี่ยวแรงความคล่องแคล่ว,เริ่มอ่อนละโหย
เอาเถิดข้าจะสอนเจ้า,อีกครั้งโดย -
ขึ้นบ้านเศรษฐีกอบโกยทรัพย์สินกัน
ขณะที่ย่องเข้าไปถึงในบ้าน
บอกเจ้าจงไปกบดานในตู้นั่น
พอลูกเข้าก็ปิดปั๊บในฉับพลัน
ขัดดาลกั้นปิดภายนอกห้ามออกมา
ก่อนแกกลับให้สำเนียงส่งเสียงลั่น
มีขโมยขึ้นบ้านกัน...อีกแล้วจ้า...!!!
ไฟจุดพรึบ อลหม่าน,ทุกคนพา
ฉวยมีดไม้เต็มอัตราหาตัวการ
ลูกขโมยระทึกใจอยู่ในตู้
จะหารูจากที่ไหนไปจากบ้าน
หลังจากที่เลิกค้นหา,ไปช้านาน
ทำเสียงหนูอย่างลนลานเล็ดลอดไป
เสียงสะกิดคนรับใช้ให้ตื่นขึ้น
ยามดึกดื่นหนูตัวนี้แอบที่ไหน
เดินไปแง้มเปิดตู้นั้นขึ้นทันใด
ชนกับหนูตัวใหญ่ใหญ่...โดยฉับพลัน
ช่วยด้วยจ้า ที่ตรงนี้มีขโมย
ลูกชายโจรร้องโอดโอยอย่างเสียขวัญ
โดยไหวพริบคิดขึ้นได้ในฉับพลัน
ทุ่มหินใหญ่ลงน้ำนั่นหลอกผู้คน
ขณะที่คนในบ้านนั้นล้อมสระ
ฉวยโชคงามช่องจังหวะยามสับสน
จึงหนีกลับไปถึงบ้านในบัดดล
พอกลับถึงก็ไปบ่นให้พ่อฟัง
ดีใจด้วยเจ้าพากเพียรเรียนสำเร็จ
...กลเม็ดการขโมยโดยมุ่งหวัง...
อาจารย์จบนิทานเซ็นแลเห็นดัง
เซ็น....เหมือนเรื่องพ่อสอนสั่งลูกนั้นแล