23 มีนาคม 2554 12:53 น.
กระบี่ใบไม้
พระภิกษุสามรูปไปโปรดสัตว์
ขณะเลือกจะจำวัดหมู่บ้านไหน
มองเห็นผักลอยตามน้ำมาหนึ่งใบ
พระรูปแรกจึงทักให้ช่วยกันดู
พระรูปสองบอกว่า ผักยังสดใส
ปล่อยมันลอยทิ้งน้ำไปเสียดายอยู่
พระรูปสามหยิบเศษผักขึ้นมาชู
หมู่บ้านนี้ไม่ควรคู่การโปรดเลย
ไม่ถนอมสิ่งเล็กน้อยเพียงแค่นี้
ต่อให้สอนสั่งทั้งปีก็คงเฉย
สิ่งเล็กเล็กสะท้อนถึงสิ่งคุ้นเคย...
ขณะที่คิดผ่านเลย...ก็หยุดลง
ชายคนหนึ่งวิ่งร้องตามไถ่ถามว่า
ข้าทำผักลอยน้ำมาด้วยลืมหลง
พระคุณเจ้าอาจมองเห็นเป็นมั่นคง
ขอท่านจงโปรดหยิบยื่นคืนกลับมา
พระทั้งสามจึงเปลี่ยนใจไม่เดินผ่าน
พร้อมโปรดบ้านผู้รู้สิ่งที่มีค่า
รักถนอมในทุกสิ่งไม่ผ่านตา
ย่อมควรรับสิ่งดีกว่าที่มาเยือน
19 มีนาคม 2554 22:11 น.
กระบี่ใบไม้
ศิษย์คนหนึ่งไถ่ถามว่าท่านอาจารย์
มีพุทธะในดวงมาลย์ข้าหรือไม่
ไม่มีหรอกเสียงอาจารย์ร้องบอกไป
ศิษย์จึงเก็บความสงสัยในฤดี
แล้วสรรพสิ่งทั่วทั่วไปในโลกเล่า
มีรูปเงาของพุทธะทุกถิ่นที่
แล้วเหตุใดตัวข้านั้นจึงไม่มี
รอคอยใจของเจ้านี้...เปิดรับมัน!!!
หลังจากสิ้นคำตอบของอาจารย์ ซึโถวซีเฉียน ศิษย์คนนั้นก็บรรลุธรรม...
18 มีนาคม 2554 11:45 น.
กระบี่ใบไม้
นกกระเรียนตัวที่...หนึ่งพัน
โบยบินจากสวรรค์ชั้นฟ้า
ติดตามคลื่นยักษ์มหึมา
น้ำชายหาดปนน้ำตาร่ำไหลนอง
.........................................
ณ ที่เมือง ฮิโรชิม่า ในครั้งหนึ่ง
เสียงระเบิดดังอื้ออึงลอยกึกก้อง
ที่เด็กน้อยนั่งพับนกเคยเฝ้ามอง
ปาฏิหาริย์อันเรืองรองนั้นไม่มี
วิญญาณของเด็กน้อยมากับนก
ลอยมาตก ณ ที่ยังเมืองแห่งนี้
เศษซาก,โกลาหล ของชีวี
กับถิ่นที่ในสงครามไม่ผิดกัน
ก่อนที่เธอนั้นสิ้นใจยังจำได้
มฤตยูผู้ใจร้ายตัวหนึ่งนั้น
ลอยมาพร้อมกับสีดำของม่านควัน
กับเสียงก้องสะท้านขวัญอันโหดร้าย
นั่นนั่นนั่น...ปีศาจร้ายมันยังอยู่
เสียงวิญญาณเด็กพร่างพรูยืนร้องไห้
หนึ่งเตา สองเตา อันตราย
สาม-สี่-ห้า ขยับขยายเพิ่มจำนวน
ศพนั้นคือญาติพี่น้องของชาติเรา
ดูก่ายกองและหมองเศร้าละห้อยหวน
กลิ่นความตายลอยคละคลุ้งยังอบอวล
ค่าชีวิตของคนล้วนเท่าเทียมกัน
คือสงครามของมนุษย์ต่อผืนโลก
อัปยศวิปโยคเศร้าโศกศัลย์
เมื่อไหร่หนอมนุษย์เราจะเท่าทัน
ขุมพลังของโลกนั้นเกินต่อตี
มฤตยู มฤตยู อยู่ตรงนั้น
นกกระดาษพร่ำรำพันอยู่อึงมี่
แว่วเสียงคลื่นดังซัดสาดชลธี
กลบเสียงก้องเสียงร้องนี้...เลือนหายไป
.........................................
ทุกการหมุนของกงล้อประวัติศาสตร์
ความผิดพลาดเพื่อเรียนรู้เริ่มต้นใหม่
โลกยังคงเป็นมารดาที่ห่วงใย
ต้องรอคอยถึงเมื่อไหร่...รักษ์โลกเรา
...โลกยังคงเป็นมารดาที่ห่วงใย
จะต้องรอถึงเมื่อไหร่...รักโลกเรา...
หมายเหตุ : จากตำนาน เด็กหญิงซาดาโกะกับนกกระเรียนหนึ่งพันตัว
16 มีนาคม 2554 20:27 น.
กระบี่ใบไม้
สายน้ำ แยงซี รินรี่ไหล
เรือลำน้อยกางใบอยู่ในน้ำ
ศิษย์น้อมลงคารวะแล้วกล่าวความ
ศิษย์ขอเป็นผู้พายข้ามด้วยตนเอง
อาจารย์กล่าวควรเป็นท่านได้ส่งศิษย์
กลางทะเลแห่งชีวิตอันร้อนเร่ง
ในภาวะไม่ตื่นรู้น่าหวั่นเกรง
จิตอาจารย์ย่อมคร่ำเคร่งเป็นห่วงใย
แต่ตอนนี้ศิษย์นั้นฟื้นตื่นขึ้นแล้ว
เป็นหน้าที่ศิษย์ต้องแจวข้ามน้ำไหล
อาจารย์ช่วยเปิดประตู,ศิษย์ก้าวไป
ฝ่าสายน้ำอันกว้างใหญ่...สู่ฟากนั้น
จับความขณะอาจารย์หงเริ่นไปส่งศิษย์(อาจารย์ฮุ่ยเหนิง)ให้พายเรือข้ามสายน้ำหนีอันตราย
15 มีนาคม 2554 20:23 น.
กระบี่ใบไม้
ก่อนที่ถือกำเนิดเจ้าเป็นอะไร
คำถามหนึ่งทิ่มแทงใจเป็นปริศนา
แต่ก่อนนั้นเขาเป็นคนเจ้าปัญญา
ไร้คำตอบถ้อยค้นหาพระอาจารย์
เคยเสาะค้นคำตอบไปก็หลายครั้ง
แต่ชีวิตก็ยังมืดแปดด้าน
บอกตัวเองอย่างเจ็บปวดและร้าวราน
เราไม่อิ่มรสอาหารเพราะการดู
ออกเดินทางท่องเที่ยวไปในผืนพิภพ
เสียงอาจารย์แว่วกระทบสะท้อนอยู่
วันหนึ่งไปกวาดลานหินที่ลาดปู
หินก้อนหนึ่งกระเด็นสู่ลำไผ่ดัง
สิ้นสำเนียงเส้นเสียงใสกอไผ่แก้ว
ตัดขาดแล้วสิ่งแทงใจในหนึ่งครั้ง
สุขสงบตื่นหัวใจในภวังค์
พบคำตอบดังมุ่งหวัง...แล้วอาจารย์
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
หน้าส่วนตัว
1657
