25 กุมภาพันธ์ 2554 17:55 น.

กาแฟใส่เกลือ

กระบี่ใบไม้

เธอโดดเด่นเป็นประกายพรายแสงจ้า

ดังแสงเพชรก่องเก็จกล้ามณีฉาย

เขาคนนั้นเหมือนกับคนอื่นมากมาย

มีเงารักเปล่งประกายจากสายตา


จำยังจำภาพวันนั้นที่พานพบ

คล้ายบุพเพได้ประสบเลือกเฟ้นหา

เขาและเธอ,ร้านกาแฟ,ใต้ชายคา

ชายหนุ่มนั้นแสนประหม่าเกินเอ่ยคำ


กลางความเงียบทั้งสองล้วน - ชวนอึดอัด

บรรยากาศช่างบีบรัดจนน่าขำ

ทันใดนั้น เขาก็ชี้ กาแฟดำ

เรียกพนักงานส่งเกลือนำมาใส่ที


คนตะลึง(ยิ้มหัว)ทั่วทั้งร้าน

เมื่อเขาบอกความต้องการรสชาตินี้

ทุกครั้งดื่มกาแฟเค็ม...รู้สึกดี

คิดถึงพ่อแม่น้องพี่ที่ริมเล


ยามเป็นเด็กล่องเรือน้อยลอยจากฝั่ง

สู้พายุฟ้าคลุ้มคลั่ง...ลมหักเห

ใต้ต้นพร้าว...แม่คงไกวแกว่งสายเปล

ยามเขาพูดถึงพื้นเพอาบน้ำตา


เธอคนนั้นสะท้อนไหวเศร้าในจิต

มองดูเขาอย่างพินิจ...ก่อนคิดว่า

ใครคนหนึ่งคิดถึงบ้านอยู่ทุกเวลา

เขาคนนั้นย่อมซึ้งค่าของครอบครัว


เธอชวนเขาคุยมากมายหลากหลายสิ่ง

ก่อนเริ่มรู้ความจริงอย่างถ้วนทั่ว

ชายคนนี้ที่ท่าทางเหมือนขลาดกลัว

แต่แฝงเร้นซ่อนในตัวคือ...ซื่อตรง...


..............................................................


ตลอดสี่สิบปีนี้ที่เปลี่ยนผ่าน

รักคงเป็นเช่นวันวานชวนลุ่มหลง

กาแฟใส่เกลือเท่านั้นที่เธอชง

คง...มั่นคง...ดุจคำรักซื่อปักใจ


..............................................................


วันนี้เขาจากเธอไปแสนไกลแล้ว

กาแฟใส่เกลือในแก้วยังกรุ่นไหว

จดหมายน้อยฉบับนั้นคงอุ่นไอ

พร้อมถ้อยคำเหลือทิ้งไว้...อาบน้ำตา...


ผมมีบางถ้อยคำนี้จะสารภาพ

อาจรอคอยคุณจนตราบไม่เห็นหน้า

ผมเคยคิด คิดบอกคุณเสมอมา

แต่ไม่เคย...เลยคิดกล้า...จะกล่าวคำ


คุณยังจำเรื่องกาแฟนั้นได้ไหม

สิ่งที่ผมพูดออกไปดูน่าขำ

ผมสั่งเกลือ...เอามาใส่...กาแฟดำ

ผมพูดผิด...อยากกล่าวย้ำเรียก...น้ำตาล...


เป็นหนึ่งเดียวที่ผมนั้นเคยโกหก

เผลอเอ่ยคำกล่าวเพ้อพกไร้แก่นสาร

แต่ผมรัก รักคุณมั่นมายาวนาน

นั่นแหละคือความต้องการไม่ผันแปร


ผมเคยหลอกลวงคุณมาแล้วในชั่วชีวิต

เป็นหนึ่งเดียวที่พลั้งผิดจนเกินแก้

ผมทนดื่มรสชาติเค็มของกาแฟ

ล้วนเกิดจากความรักแท้ผูกสายใย


...สุดท้ายนี้...อยากบอกคุณอีกครั้งว่า...

คุณคือยอดปรารถนาอันยิ่งใหญ่

ย้อนเวลา...ได้...ยังขอดื่ม...มันต่อไป

ผมไม่เคยคิดเสียใจที่รักคุณ


..............................................................


กระดาษบางเปียกแล้ว - คนลาลับ

หยาดน้ำตาไหลกลืนกับกาแฟกรุ่น

กล่อมรสชาติกาแฟนี้ให้หวานละมุน

หอม...กาแฟเสิร์ฟไออุ่น...ชั่วนิจนิรันดร์










ดัดแปลงบทประพันธ์นี้จากฟอร์เวิร์ดเมล				
19 กุมภาพันธ์ 2554 16:03 น.

ฝันกวี

กระบี่ใบไม้

กลางโลกฝันอันพริ้งพรายประกายผุด

มีดวงใจใสพิสุทธิ์แห่งอักษร

จินตนาของแผ่นฟ้าเอื้ออาทร

ต่างอาภรณ์คลี่ผืนพรมคลุมห่มใจ


เก็บพวงร้อยช่ออักษรก่อกลอนวาด

ด้วยใจอันใสสะอาดซึ้งผ่องใส

ลอยข้ามผ่านทุกความลวงด้วยห่วงใย

ใช้ความซื่อถืออภัยเป็นกำลัง


ไม่มีตัวเอกตัวรองหรือตัวร้าย

แสงแห่งมิตรคงพริ้งพรายส่องความหวัง

ยังโลกสวนแห่งกวีที่จีรัง

ไร้สิ่งใดมาบดบัง...ความฝันเรา				
15 กุมภาพันธ์ 2554 18:10 น.

ฮาจิโกะ...ผู้รอคอย

กระบี่ใบไม้

ฉันรอนายถึงวันนี้,ที่ตรงนั้น

ผ่านคืนวันอยู่ตรงนี้ที่นายหาย

หวังพานพบอยู่กับท่านถึงวันตาย

ตราบวันนี้ไม่เห็นนาย...ฉันยังรอ


.......................................


๑


วันที่เขาเลี้ยงมันไว้ที่ในบ้าน

ดังพบพานเพื่อนสนิทแนบชิดหนอ

ทุกทุกวันไม่เคยเหงาเคล้าเคลียคลอ

ความอบอุ่นสาดแสงทอที่แววตา


แม้ไม่อาจพูดออกไปดังใจรัก

แต่ความภักดีก็เห็นประหนึ่งว่า

พร้อมจะอยู่เคียงข้างกันตลอดมา

ไร้เล่ห์เหลี่ยมไร้มารยาคอยห่วงใย


คอยไปส่งชานชาลาเวลาเช้า

หิมะพราวหนาวเหน็บแท้สักแค่ไหน

ตราบภาพนายเดินหายลับกับรถไฟ

ย้อนกลับมาถึงเมื่อไหร่...ยังเฝ้าคอย


๒


เย็นวันหนึ่งนายหายไปไม่กลับบ้าน

นั่งรอคอยอยู่เนิ่นนานเศร้าเหงาหงอย

ตราบอาทิตย์ลับผ่านวัน  พระจันทร์ลอย

เจ้าหมาน้อยรอนายอยู่...คู่ชานชาลา


๓


ใครหนอมาเต็มบ้านเมื่อวานนี้

มันคงสงสัยฤดี...ไม่รู้ว่า -

พวกเขานำคำข่าวร้ายของนายมา

...ไร้โอกาสพานพบหน้าชั่วกัปกัลป์...



๔


ชานชาลายามเช้านั้นมันแสนหนาว

หิมะพราวพรมขนทั่วทั้งตัวนั่น

รออยู่จนถึงยามเย็นเช่นทุกวัน

ใจคงเศร้าคงหนาวสั่นกว่าร่างกาย


.......................................


ฉันรอนายถึงวันนี้,ที่ตรงนั้น

ผ่านคืนวันอยู่ตรงนี้ที่นายหาย

หวังพานพบอยู่กับท่านถึงวันตาย

ตราบวันนี้รอคอยนาย...อยู่ที่เดิม







ที่มาของบทกลอน

เรื่องของฮาจิโกะ

ในปี 1924 ฮาจิโกะถูกซื้อจากโตเกียว โดยศาสตร์ตราจารย์ ฮิเดะซาปุโระ อุเอโนะ (ศาสตราจารย์คณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยโตเกียว)   ระหว่างที่เจ้านายของมันยังมีชีวิตอยู่ ฮาจิโกะจะไปส่งเจ้านาย บริเวณใกล้ๆกับสถานีรถไฟชิบุย่าและรอคอยเจ้านายกลับบ้านที่นั่นทุกๆวันในตอนเย็น 
จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อเดือน พฤษภาคม ปี 1925  ศาสตราจารย์ อุเอโนะ ก็ไม่ได้กลับบ้านมาเหมือนปกติเนื่องจากมีอาการป่วยกำเริบที่มหาลัยในวันนั้น และเขาก็ได้เสียชีวิตลง 
แต่ละวันฮาจิโกะ จะเฝ้ารอศาสตราจารย์ อุเอโนะกลับมา รอรถไฟขบวนแล้วขบวนเล่า แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเจ้านายที่รักของมันจะก้าวออกมาให้เห็นเหมือนเช่นเคย  แต่มันก็ยังคงเฝ้ารออย่างตั้งใจอยู่อย่างนั้นทุกวัน 
พวกคนที่ผ่านไปมารวมทั้งนักข่าวต่างสงสัยกันว่า  ทำไมเจ้าหมาตัวนี้ถึงได้มานั่งอยู่ตรงนี้จ้องมองไปที่รถไฟทุกวัน  จนได้รู้เรื่องจึงได้ซื้ออาหารเลี้ยงดูเอาใจใส่เจ้าฮะจิในระหว่างที่รอเจ้านายของมันอยู่
10 ปีผ่านไป นักข่าวคนหนึ่งที่เคยทราบเรื่อง กลับมาที่สถานีรถไฟที่เดิมอีกครั้งและที่น่าอัศจรรย์ใจที่สุดเมื่อเขาพบว่าเจ้า ฮาจิโกะ สุนัขตัวเดิมที่ยังคงนั่งจ้องรถไฟรอเจ้านายของมันอยู่  เหมือนดัง 10 ปีที่ผ่านมาไม่เปลี่ยนแปลงเลย จนกระทั่ง
วันที่ 3 มีนาคม 1935 ฮาจิโกะก็ได้เสียชีวิตลง โดยถูกพบบนถนนย่านชิบุย่า เรื่องราวของฮะจิถูกเปิดเผยต่อสาธารณชนในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2478 
เมื่อหนังสือพิมพ์อาซาฮีได้ตีพิมพ์เรื่องราวดังกล่าว จนภายหลังได้รับการยกย่องว่าเป็น "สุนัขยอดกตัญญู" (忠犬)และถูกสร้างเป็นอนุสาวรีย์อยู่ที่หน้าสถานีรถไฟชิบุยะ ซึ่งเป็นจุดที่ฮะจิโกะเคยนั่งรอเจ้านายของมัน
ในปัจจุบันฮาจิเป็นสัญลักษณ์ของความสัตย์ซื่อ หนุ่มสาวญี่ปุ่นจะไปสัญญารักต่อกันหน้า รูปหล่อของฮะจิที่สถานีรถไฟแห่งนี้.....				
13 กุมภาพันธ์ 2554 18:59 น.

กุหลาบและแสงจันทร์

กระบี่ใบไม้

กุหลาบน้อยยิ้มรับคืนสะอื้นเช้า

มองเห็นแสงแห่งจันทร์พราวสว่างไสว

ความคิดถึงติดลมบนหนอคนไกล

ยังมองเห็นกันหรือไม่หนอจันทรา


จันทร์คงมีกระต่ายน้อยคู่กลอยใจ

ปล่อยกุหลาบหนึ่งช่อไว้ให้เหว่ว้า

สายลมหนาวที่เคยเยือนเดือนกุมภาฯ

ใกล้สิบสี่แล้วหนาเจ้าจันทร


พิงม่านเมฆอ้อยสร้อยล่องลอยซึ้ง

หวังวันหนึ่งลอยเคียงดินกลิ่นเกสร

คู่เคียงจันทร์ขวัญฟ้าสถาพร

ต่อความฝันนิรันดรกุหลาบดง


จันทร์ห่างไกลไม่เกินใจจะคิดถึง

รู้ไหมดอกไม้ช่อหนึ่งคอยลุ่มหลง

แม้อาจเกิดที่กลางป่าพนาพง

ยังหยิบยื่นความจำนงคิดถึงจันทร์


แม้ไม่อาจเป็นกระต่ายที่ปลายฟ้า

ขอยืนอยู่ข้างจันทราคอยคู่ขวัญ

แง้มเหลี่ยมเมฆได้ตราตรึงคิดถึงกัน

กุหลาบน้อยหนึ่งช่อนั้น...ก็เบ่งบาน






บทกวีบทนี้บรรจงเขียนขึ้นด้วยความร้องขอของมิ่งมิตรที่สุดแสนสำคัญยิ่งของกระบี่ใบไม้  นู๋Zam,Cicada หรือ มะขิ่น
และบทกวีบทนี้ก็บรรจงเขียนขึ้นด้วยความเต็มใจยิ่งของกระบี่ใบไม้ ให้กับนู๋Zam,Cicada หรือ มะขิ่น

ขอให้นู๋Zam,Cicada หรือ มะขิ่น มีความสุขตลอดวันวาเลนไทน์และตลอดไปนะจ๊ะ				
11 กุมภาพันธ์ 2554 18:11 น.

ทำไมดอกกุหลาบจึงมีสีแดง?(ตำนานดอกกุหลาบ)

กระบี่ใบไม้

กาลครั้ง...หนึ่งนานมา

กุหลาบทั่วทั้งดินฟ้ามีสีขาว

ไนติงเกลเจ้านกน้อย - คอยแสงดาว

เฝ้าบอกกล่าวชายคนรักเป็นเสียงเพลง


ไฟรักดังเพลิงรุมถึงหนุ่มน้อย

เฝ้ารอคอยด้วยหัวใจอันบานเบ่ง

...แต่หนุ่มนั้น... 'มีคนรัก'...ของเขาเอง

ไม่เคยยินเสียงบรรเลงของนกไพร


หวีดหวิว ลมหนาว ใต้ดาว-จันทร์

บอกเล่า ความฝัน วูบหวานไหว

ความรัก...นั้นหรือ คือสิ่งใด

...จึงคิดถึง...จึงห่วงใย...ทุกคืนวัน...


.........................................


ได้ยินเสียงกระซิบนี้ที่แสนเบา

ถ่ายทอดจากคำสาวเจ้านั้นชวนฝัน

ฉันจะแต่งงานกับเธอ...ใต้แสงจันทร์

กุหลาบน้อยเธอมอบนั้นเป็นสีแดง


หัวใจของชายหนุ่มนั้นพลันสลาย

กุหลาบขาวอยู่เรียงรายทุกหนแห่ง

สิ้นหวังแล้วดังเข็มคมมาทิ่มแทง

...เสียงนกน้อยร้องไห้แข่งกับเสียงคน


เจ้านกน้อยบินไปถามกุหลาบขาว

ใจคนรักข้ารานร้าวจนปี้ป่น

มองเห็นชายหนุ่มยืนเหงาเศร้ากังวล

กุหลาบเอ๋ย...ได้โปรดดลช่วยเขาที


ดูก่อน...เจ้านกน้อย

ความรักเจ้าช่างเลิศลอยล้ำเหลือที่

เจ้าจะรักเขาได้ไหมเท่าชีวี

...ขอถามเลือดของเจ้านี้...สีอะไร...


ได้ยินเสียงกุหลาบนั้นพลันได้คิด

ขอรักเขาเท่าชีวิต...จะได้ไหม

เธอปักหนามกุหลาบบาง...ที่กลางใจ

กุหลาบขาวปนเลือดไหลปรี่ร้อนแรง


.........................................


ณ ที่แสงจันทร์พรายประกายส่อง

กุหลาบเลือดสีเรืองรองยามต้องแสง

ใครจะรู้ถึงคุณค่าราคาแพง

เมื่อเขาได้...กุหลาบแดง...สมดังใจ...


.........................................


สงสารชีพของนกน้อยพลอยไร้ค่า

ภาพสาวน้อยร้อยมารยาเคียงชู้ใหม่

...แค้นแสนแค้นย่ำกุหลาบหักราบไป...

มันแลกมาด้วยอะไร...ไม่เคยรู้!!!






ปล.ด้วยเหตุนี้...จึงมีกุหลาบแดงเกิดขึ้นในโลกตั้งแต่นั้นมา....

ดัดแปลงจาก เรื่องของกุหลาบแดงกับนกไนติงเกล ประพันธ์โดย Oscar Wilde 


กระบี่ใบไม้				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
Lovings  กระบี่ใบไม้ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
Lovings  กระบี่ใบไม้ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
Lovings  กระบี่ใบไม้ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงกระบี่ใบไม้