8 พฤษภาคม 2552 10:13 น.

บินเดี่ยว

.                                  บินล่อง...ท่องนภา                   ใจเหว่ว้า...ตามหาฝัน

                         หวังไป...ให้ถึงจันทร์                          แต่ว่าฝัน...นั้นแสนไกล

                                    บินล่อง...ท่องเมฆา                 ข้ามขอบฟ้า...ที่หวั่นไหว

                         ลอยล่อง...บินท่องไป                          ฟ้าและใจ...มีคลื่นลม

                                    ขอบฟ้า...มีแสงดาว                 แต่ลมหนาว...นั้นขื่นขม

                       นกน้อย...ยังโต้ลม                                ยิ่งหนาวคม...ยิ่งเหินบิน

                                    ปลายฝัน...นั้นแสนไกล            ทางหัวใจ...ไม่จบสิ้น
 
                        นกน้อย...จะคืนถิ่น                              สู่ฝันนี้...ที่ปลายทาง

1258

love

comment

6 พฤษภาคม 2552 21:45 น.

สายฝนหรืออากาศ?

กระบี่ใบไม้

เขาคนหนึ่งนั้นคงเป็นเช่นสายฝน

ใช้เวลาร่วงหล่นลงประเดี๋ยว

รดหัวใจที่เหว่ว้าได้ยาเยียว

แต่แค่สุขเพียงครู่เดียวก็หายไป

เขาคนหนึ่งนั้นคงเป็นเช่นอากาศ

ที่สองมือนั้นไม่อาจแตะต้องได้

มองไม่เห็นหากไม่ร้างเลือนห่างไกล

แทรกอยู่ทุกลมหายใจเสมอมา

เธอจะรักสายลมฝนที่หล่นร่วง

เฝ้ารอคอยคนที่ห่วงและค้นหา

เพื่อจะหนาวเยือกสะท้านเหมือนผ่านมา

เพื่อจะเช็ดคราบน้ำตาเมื่อผ่านไป

หรือจะหลงรักอากาศที่ผาดเผิน

แม้ไม่มีที่ให้เพลิน ณ มุมไหน

มองไม่เห็นแต่ไม่ร้างเลือนห่างใจ

บอกรักเธออยู่ใกล้ใกล้ห่วงใยกัน

หากรักเป็นเช่นหยาดฝนอันเกลื่อนกลาด

คงหนาวใจเพราะไม่อาจจะคาดฝัน

หากรักเป็นเช่นลมชิดนิจนิรันดร์

คงไม่มีแม้สักวัน...ไกลห่างเธอ

1337

love

comment

6 พฤษภาคม 2552 08:44 น.

ตำนานแห่งกามเทพ

กระบี่ใบไม้

ครั้งหนึ่งถึงการนานมา          มีเทวดา

ตัวน้อยจอมซนหนึ่งองค์

ตั้งมั่นด้วยจิตซื่อตรง          เทวดาตัวน้อยประสงค์

อยากรู้หัวใจคืออะไร?

ถามนางฟ้าผู้รักษาหัวใจ          นางฟ้าตอบไป

ใจนั้นสำคัญสุดแหนหวง

มนุษย์แต่ละคนมีสองดวง          งามงดกว่าสิ่งทั้งปวง

เหล่าข้าพิทักษ์นานมา

ได้โปรดเถิดท่านนางฟ้า          โปรดเปิดประตูให้ข้า

เข้าชมหัวใจมนุษย์

ดูก่อนเถิดท่านเทพน้อย          ที่ฝันเลื่อนลอยจงหยุด

ประตูกั้นใจของมนุษย์          สิ้นสุด ณ ฟากฟ้านี้

เทพน้อยสงสัยในฤดี          หัวใจมนุษย์นี่

งามงดไปถึงสักเพียงไหน?

....................................................................

เทพน้อยแผลงศรทันใด          หยุดนางฟ้าไว้

ซึมซบสลบโดยพลัน

แล้วกอบหัวใจมนุษย์นั่น          คนละหนึ่งดวงปัน

เก็บงำไว้เป็นของตน

เหล่าเทพรู้โดยบัดดล          เทพทุกแห่งหน

จึงเข้าแย่งชิงทันใด

เทพน้อยมิอาจรักษาไว้          แล้วเหล่าหัวใจ

ก็พลัดตกกระจัดกระจายชั่วกาล

....................................................................

ด้วยทัณฑ์แห่งเทพทิพย์วิมาน          เทพน้อยผู้หาญ

เจ้าจงตามหาหัวใจชั่วกัปกัลป์

ไปเกิดเป็นเทพแห่งแดนสวรรค์          ชื่อกามเทพน้อยนั่น

ตามฝันไปชั่วดินฟ้า

 

....................................................................

 

อาจจะมีหัวใจใครสักคนหนึ่ง

ที่ซาบซึ้งและรอคอยการค้นหา

คอยให้ใครสักคนนั้นเดินผ่านมา

เฝ้าดูแลและรักษาตลอดไป

หากว่าใครหนึ่งคนนั้นผ่านมาแล้ว

อย่าปล่อยช่วงอันเพริศแพร้วให้หลับไหล

คนที่คอยยืนเคียงข้างไม่ห่างไกล

อาจเป็นคู่แท้หัวใจ...ที่รักเธอ

1180

love

comment

5 พฤษภาคม 2552 09:57 น.