21 มิถุนายน 2555 15:59 น.
กระบี่ใบไม้
เด็กน้อยยังคงนั่งอยู่บนม้านั่ง
กำลังฟังคนพูดถึง..ปาฏิหาริย์
ถ้าเกิดอยากจะสมหวังดังต้องการ
พับดาวให้...คนอธิษฐาน...หนึ่งล้านคน...
โรงพยาบาลห้องเก่าเก่ายังเหงาเงียบ
ใจเด็กน้อยยังเย็นเฉียบและสับสน
...ปาฏิหาริย์อยากให้แม่รู้สึกตน...
...ปาฏิหาริย์บังเกิดบนกระดาษดาว...
เด็กน้อยกลับไปพับดาวอยู่เงียบเงียบ
กลางค่ำคืนห้องเย็นเฉียบจนถึงเช้า
แปรกระดาษทุกทุกใบให้แพรวพราว
แสงดาราส่องแวววาวจากอุ้งมือ
พี่จ๋า...อธิษฐานให้หนูหน่อย
แม่ของหนูเฝ้ารอคอยดาวที่ถือ
คุณอาขา...ปาฏิหาริย์ที่ร่ำลือ
รับดาวแล้วช่วยยึดยื้อ...ด้วยคำพร
เดินจากสุดถนนนั้นถึงตรงนี้
คอยไล่แจกดาวฤดีที่ล้าอ่อน
ปาฏิหาริย์ ปาฏิหาริย์ จงอาทร
คนที่รับล้วนสะท้อนถึงหัวใจ
..........................................
จากตรงนั้นถึงตรงนี้ที่ในบ้าน
เก็บกระดาษดังต้องการแล้วพับใหม่
ปาฏิหาริย์ช่วยแม่จ๋าหายไวไว
เธอไม่เคยสนเสียงใครจะเอ่ยเตือน
..........................................
เด็กตัวน้อยกับเรื่องราวดาวกระดาษ
มือน้อยน้อยเธอนั้นอาจเล็กกว่าเพื่อน
ทุกทุกวันดาวแห่งหวังจึงลางเลือน
ปาฏิหาริย์เลยบิดเบือนหัวใจดาว
..........................................
ห้องว่างเปล่า...บ้านหลังนี้...ไม่มีกระดาษ
เธอไม่อาจสร้างดาวใดในคืนหนาว
พบกระดาษโน้ตแผ่นเล็ก...น้ำตาพราว
ดาววับวาวดวงสุดท้ายให้เธอทำ
ปาฏิหาริย์...จากหัวใจในโน้ตแม่
ลูกคือดาวดวงแท้แท้ทุกคืนค่ำ
แค่แม่เห็นรอยยิ้มลูกเป็นประจำ
หัวใจแม่ก็สุขล้ำกว่าคำใด
ลูกของแม่คือดวงตาปาฏิหาริย์
คือดาวน้อยอลังการจนโตใหญ่
ใจของแม่ยังมีลูกตลอดไป
ปาฏิหาริย์แห่งหัวใจ...ของแม่เอย...
19 เมษายน 2555 15:46 น.
กระบี่ใบไม้
แม้ไม่อาจเป็นพระเจ้า
ขีดลิขิตทุกย่างก้าวดังความฝัน
ให้สองมือนี้โชกเลือดชั่วนิรันดร์
จะขอทำทุกอย่างนั้นให้เป็นจริง
วิทยาการ
วิทยาการที่สูงยิ่ง
เพื่อวิทยาศาสตร์ที่อ้างอิง
ทอดทิ้งมโนธรรม...ประจำตน
...คุณรู้สึกเสียใจ...หรือไม่...?...
...ผมไม่เคย...คิดเสียใจ...ไม่เคยสน...
...คุณละเมิด...ศักดิ์ศรี...ความเป็นคน..
...หรือยังมีประชาชนที่เท่าเทียม?...
ท่ามกลางห้องแสงริบหรี่ยังส่องสว่าง
บนเก้าอี้รอประหารอันโหดเหี้ยม
อดีตหมอ...ฆาตกร...สุดเหี้ยมเกรียม
กับสองมืออันยอดเยี่ยมสื่อความตาย
...คุณทดลอง...คุณฆ่าคนไปหลายร้อย...
คนเป็นร้อย เหล่านั้นคือผู้เสียหาย
เพื่อสนองความใฝ่ฝันอันงมงาย
คนที่โดนคุณทำร้ายผิดอะไร?
จะขอไปให้ถึงซึ่งพระเจ้า
ไม่สนว่าจะปวดร้าวสักเพียงไหน
ไม่เคยสนว่าผู้ใดจะเสียใจ
มือทั้งคู่...ต้องยิ่งใหญ่...ไปกว่านี้...
บนเก้าอี้รอประหารอันว่างเปล่า
มืดดับลงพร้อมข่าวฉาวอันอึงมี่
อัจฉริยะ-ฆาตกร-สิ้นชีวี
...ไฟอีกห้องที่เคยมีมืดดับลง
ร่างน้อยยังคงมีลมหายใจ
สมองไม่รับรู้อะไรดังประสงค์
ครั้งหนึ่งร่างน้อยนี้เคยอยู่คง
เคยยืนตรงด้วยรอยยิ้มอันงดงาม
คุณพ่อคะ...พระเจ้ามีจริงไหม?
หนูมีปีกโบกโบยไปจะบินข้าม
บนท้องฟ้ามีปุยขาววับวาววาม
พ่อและหนูจะบินตามไปด้วยกัน
จะขอไป...ให้ถึง...ซึ่งพระเจ้า
ต่อให้พาความปวดร้าวไปถึงสวรรค์
ต่อให้แลกหมื่นแสนชีพล้านชีวัน
...ฝัน...ของพ่อ...ปลุกลูกนั้น...ต้องเป็นจริง!!
7 เมษายน 2555 15:25 น.
กระบี่ใบไม้
เคยคิดว่ามือนี้ไว้ใช้ปกป้อง
มองเห็นน้องสาวคนดียังนั่งเหงา
...ติ๊ก...ต๊อก...เข็มวินาทีเป็นสีเทา
ยังคงเฝ้ากุมมือไว้ในอุ้งมือ
น้องสาวถามว่าเธอนั้น จะหายไหม?
พี่ตอบว่าจะถามไปทำไมหรือ?
ตราบมือพี่ยังกุมได้...ความหมายคือ
เจ้าเด็กดื้อของพี่นั้น ยังคงเดิม
มือของพี่นั้นกว้างใหญ่และอบอุ่น
เจ้าแมวเหมียวขนละมุนคงอุ่นเพิ่ม
อย่าลืมนะเจ้าหมาใหญ่มันเหิมเกริม
มือของพี่ใช้เพิ่มเติม...ภัยระวัง
พี่ยังกอดเธอเอาไว้ในอ้อมกอด
ยังมีเธออยู่ตลอดนะความหวัง
...ติ๊ก...ต๊อก...เข็มวินาทีคงแว่วดัง
...ฟัง...ฟัง...เสียงหัวใจของพี่ชาย
อยากกู่ก้องให้สะท้านวิมานสวรรค์
มือน้อยเดียวกุมไว้นั้นยึดไม่ได้
คำสัญญาจะปกป้องจนวันตาย
จะทิ้งคำพูดสุดท้ายไว้ทำไม?
มือขยะค่าแท้แท้ก็แค่ขยะ
อยากจะทุบมันทิ้งซะมองเห็นไหม?
จะป้องโลกป้องโลกาห่าเหวอะไร?
มือนิดเดียวที่ยึดไว้ยังหลุดมือ!
...ติ๊ก...ต๊อก...เข็มนาฬิกาคงเปลี่ยนผ่าน
เสียงหัวใจเต้นกังวานกระนั้นหรือ?
เตียงว่างเปล่าคล้ายเธอนั้น...ลืมตาปรือ
เด็กดื้อ...หายไปแล้วหรือไงกัน?
.......................................
มือของพี่ยังยิ่งใหญ่และอบอุ่น
แผ่วเสียงแว่วที่เคยคุ้นเหมือนก่อนนั้น
กลางซอกหลืบที่ลึกเร้นและตีบตัน
ใช้...มือ...พี่...สร้างความฝัน...แทน...หนู...ที...
1 เมษายน 2555 12:39 น.
กระบี่ใบไม้
ดอกเอยเจ้าดอกดาหลา
ถาม เจ้าใยเหว่ว้า ดูแสนเหงา
เมื่อเช้านี้เกิดระเบิดที่บ้านเรา
โชยเขม่าควันไฟยังไม่จาง
เขาฆ่ากันทำไมเล่าดาหลา
ทุกชีวิตที่ถูกฆ่า ใครผู้สร้าง?
หลายชีวิตที่หายไปในเส้นทาง
น้ำตาหยดพราวพร่างเพื่อสิ่งใด?
เขาว่านั่นคือสงครามพระศาสนา
พระผู้ทรงธรรมแห่งฟ้ากำหนดไว้
เหตุใดเล่าหลายชีวิตที่เสียไป
ไยไม่อยู่ในเมตตาของพระองค์
เด็กตัวน้อยนั้นคงเป็นทหารกล้า
ร่างผู้หญิง,คนชราเป็นผุยผง
หลายชีวิตสมณะที่ปลดปลง
จะเรียกเป็น พระประสงค์ ไม่ได้เลย
พระผู้เป็นเจ้าท่านทรงพระเมตตา
ได้ยินเสียงดอกดาหลากล่าวคำเฉลย
แต่ทุกโศกนาฏกรรมที่ลงเอย
ไม่ใช่ คน ที่ คุ้นเคย เป็นผู้กระทำ
มนุษย์ใดที่หาญกล้าเข่นฆ่ามนุษย์
ขยี้ผู้บริสุทธิ์และเหยียบย่ำ
คนแก่,เด็ก, และผู้หญิงตาดำดำ
ไม่เคยมีในคำ...สั่งขององค์พระศาสดา
...ศาสนาของท่านคือของท่าน...
...ศาสนาของฉันก็ล้ำค่า...
อัลกุรอาน บทอัลกาฟิรูน ที่กล่าวมา
จะพิสูจน์ความศรัทธาที่แท้จริง
แผ่นดินแห่งพระศาสนาต้องไม่ถูกทำลาย
ความหมายของมนุษย์ต้องไม่ถูกทิ้ง
ห่าระเบิดล้านล้านลูกหรือปืนยิง
ไม่อาจชิงซึ่งศรัทธามหาชน...
ดอกเอยเจ้าดอกดาหลา
...พระผู้เป็นเจ้าอยู่บนฟ้าทุกแห่งหน...
ทรงชี้ขาดผ่านมหาประชาชน
จะหยุดมือที่คอยปล้น...ชีวิตเรา
ขอร่วมไว้อาลัยให้กับผู้บริสุทธิ์ ที่ต้องบาดเจ็บ สูญเสียชีวิต และทรัพย์สิน จากการวางระเบิดคาร์บอมหลายจุดในภาคใต้เมื่อวานนี้...
และขอประณามการกระทำที่โหดร้ายไร้มนุษยธรรมซึ่งกระทำกับผู้บริสุทธิ์ในครั้งนี้ "พระผู้เป็นเจ้า" ไม่ว่าจะในศาสนาใดล้วนไม่ใช่ผู้โหดร้าย "การกระทำของท่านจะอยู่ในสายตาของพระองค์ และมหาประชาชนผู้รักความสงบทั้งหลายจะไม่อภัยให้แก่การกระทำเยี่ยงคนนอกศาสนาของท่านเป็นอันขาด ขอแสดงความเสียใจและสะเทือนใจกับเหตุการในครั้งนี้อย่างแท้จริง"
31 มีนาคม 2555 23:03 น.
กระบี่ใบไม้
ทักทายแสงแดดทอต่อยอดใส
เกาะเกี่ยว...กิ่งใบไม่มีหยุด
เต่งตึงอวบอ้วนโยงยื้อยุด
สะท้อนแสงน้ำค้างผุดดั่งทองทา
.............................
เจ้าตำลึงเถาน้อยเกี่ยวร้อยเถา
ผลิยอดอ่อนบางเบาเหนือกอหญ้า
ดั่งจะยาวยืดโยงถึงโค้งฟ้า
หนวดน้อยน้อยเจ้าไขว่คว้าถึงที่ใด
หวังเจ้ายาวถึงสถานวิมานสวรรค์
เกาะเกี่ยวลากฉุดชนชั้นผู้ดี-ไพร่
ให้มาร่วมหลอมรวมกันด้วยหัวใจ
ไร้ช่องว่างที่ห่างไกลของผู้คน
เจ้าจงยาวยืดโยงสุดโค้งฟ้า
ไปปิดกั้นการเข่นฆ่าทุกแห่งหน
แลเจ้าจงทอดกายาทั่วสากล
ผลิยอดผลให้ผู้หิวได้อิ่มกิน
ที่ที่เจ้าเลื้อยทอดไกลถึงใดนั้น
จงไปผลิดอกความฝันทุกท้องถิ่น
ให้เด็กเด็กทั้งหลายในแผ่นดิน
เกาะเถาเจ้าเปิดห้วงจินต์รู้วิชา
เชื่อมใจเขาใจเราเชื่อมชีวิต
เรียนรู้ทุกการถูกผิด-เรียนรู้ว่า
ยังมีมนุษย์อยู่มากมายใต้ผืนฟ้า
ต่างเผ่าพันธุ์-ต่างภาษา-ต่างหัวใจ
จงเป็นเถาแห่งฤดีที่ทอทอด
เกาะเกี่ยวกอดยอมรับกันและกันได้
ฟังเหตุผลแต่ละด้าน,ยิ้มทักทาย
เลิกทำร้ายความสัมพันธ์แบ่ง ฉัน-คุณ
.............................
ทักทายแสงแดดใสใสในยามเช้า
ไม่มีภาพความเจ็บร้าวและเคืองขุ่น
รวมกันอยู่บนโลกนี้ที่การุณย์
ร่วมแบ่งปันแสงแดดอุ่น...ของโลกเรา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
หน้าส่วนตัว
2708
