10 มีนาคม 2552 16:44 น.
กระบี่ใบไม้
ฝนซา...เมื่อฟ้าสาง
หยาดฝนจางเมื่อห่างใจ
รักนี้หรือรักไหน
ไม่เท่าไรก็ถูกเลือน
ฝนซา...ใต้ฟ้าเหงา
ยิ่งงามเศร้ายิ่งดูเหมือน
ฝนตกที่ริมเรือน
แต่เมฆเคลื่อนถึงริมใจ
ฝนซา...ใต้ฟ้านี้
หนาวฤดีกว่าฟ้าไหน
ฝนจางเมื่อห่างไกล
แต่หนาวใจเมื่อห่างกัน
ฝนมา...ย่อมฟ้าปิด
ฝนชีวิตปิดบังฝัน
ฝนซาเมื่อสายัณห์
ใยเธอนั้นลืมสัญญา
10 มีนาคม 2552 16:37 น.
กระบี่ใบไม้
...ก่อตัวจากเม็ดทรายเม็ดน้อยๆ...
ไม่ท้อถอยค่อยๆรอค่อยก่อสาน
เปี่ยมฝันซึ้งซึ่งระยิบทิพย์วิมาน
แว่วความหวานเจือความหวังกำลังใจ
ยามรักหวานหาญฟ้าท้าทายโลก
ไร้ทุกข์โศกรื่นสนานร้าวรานไฉน
ไอสิ่งใดเล่าหอมกรุ่นและอุ่นไอ
เท่าเยื่อใยแห่งมิ่งมิตรนิจนิรันดร์
...ก่อตัวจากเม็ดทรายเม็ดน้อยๆ...
ค่อยเรียงร้อยเป็นปราสาท-ไม่คาดฝัน
เมื่อสุขสิ้นทุกข์ซ้ำตัดสัมพันธ์
เหตุใดกันปล่อยคลื่นร้าย...ทำลายเธอ
9 มีนาคม 2552 13:17 น.
กระบี่ใบไม้
เจ้าแมงปอพลิ้วไสวล้อใบข้าว
แสนเหน็บหนาวลมเหนือนี้กว่าปีไหน
ปีกคงล้าฟ้าคงกว้างทางคงไกล
ปีกเจ้าไหวใจเจ้าหวังหรือยังจร
ให้แอบอิงพิงพักเหนื่อยหนักแล้ว
เจ้าปีกแก้วบินหลงฟ้าระอาอ่อน
ที่แห่งรักยังไม่ไร้ใจเว้าวอน
ให้เจ้านอนหลับฝันกลั้นน้ำตา
ใบข้าวริ้วพริ้วไสวโยงใยรัก
ด้วยใจภักดิ์ให้ถวิลเจ้าบินหา
แม้นแสนกลัวรักชั่วคราวร้าวอุรา
"ใจเหว่ว้า...กล้าจะรัก...ไม่หนักเลย"
9 มีนาคม 2552 13:07 น.
กระบี่ใบไม้
คือแสงรุ่งพุ่งหลาวจากราวฟ้า
ณ ห้วงแห่งเวหาที่ห่วงหวง
ในคืนที่ปวดร้าวของดาวดวง
ดาวคงร่วงฟ้าคงเศร้าเหงาหัวใจ
อฐิษฐานถึงแสงดาวที่พราวฟ้า
อีกฟากหนึ่งของนิทราที่หลับไหล
ว่าคิดถึงและไถ่ถามความห่วงใย
ฟ้าแสนไกลดินแสนกว้างไม่ห่างกัน
ฝากไปถึงคนนิทราเวลานี้
ฝากไปเยี่ยมห้วงฤดีเวลาฝัน
ฝากแสงดาวแทนแสงรักไปปักปัน
บอกรักนั้นว่ารักนี้...ไม่มีลืม
9 มีนาคม 2552 11:43 น.
กระบี่ใบไม้
สงสารผู้ชายคนนี้ไหม
คนที่ไม่มีใครเขาคิดถึง
สงสาร"ผู้ชาย"คนนี้สักนิดนึง
เก็บเป็นภาพตราตรึงก่อนลับตา
ถ้าวันหนึ่งเธอนั้นเดินจากไป
อยากบอกเธอเอาไว้ให้รู้ว่า
ปล่อยผู้ชายคนนี้ไว้ให้เหว่ว้า
ไม่ต้องเอ่ยคำร่ำลา...ให้ร้าวราน