9 เมษายน 2552 09:28 น.
กระบี่ใบไม้
ข้าแต่องค์พระสยามเทวาธิราช
พวกเรายังเป็นทาสอยู่หรือไม่?
ทุกคนทำเพื่อมหาประชาไทย
แล้วผู้ใดช่วยมหาประชาชน?
ข้าแต่องค์พระสยามเทวาธิราช
ทุกคนอยู่ในชาติที่สับสน
เมื่อทุกฝ่ายต่างคุยเฟื่องอ้างเบื้องบน
ใยต้องมีผู้คนที่ล้มตาย?
ข้าแต่องค์พระสยามเทวาธิราช
สูญแผ่นดินสิ้นชนชาติล่มสลาย
ใต้เศษซากที่ผุพังหวังงมงาย
ผู้ชนะแล้วยังหมายได้สิ่งใด?
ข้าแต่องค์พระสยามเทวาธิราช
เคยคิดถึงพ่อของชาติบ้างหรือไม่?
ลูกเผาบ้าน ลูกตีกัน ลูกบรรลัย
หัวใจพ่อเจ็บแค่ไหนใครบ้างรู้?
ข้าแต่องค์พระสยามเทวาธิราช
เชื้อสายชาติของข้านั้นคือนักสู้
เลือดที่หลั่งนั้นควรเชือดเลือดศัตรู
ใช่สัตว์กูล่มสลายทำลายไทย
ข้าแต่องค์พระสยามเทวาธิราช
ตลอดเบื้องธุลีพระบาทผู้ยิ่งใหญ่
ผีปู่ย่าจงชี้ชัดเป็นฉัตรชัย
มาช่วยกันป้องผองภัยให้แผ่นดิน
มันผู้ใดที่คิดร้ายทำลายชาติ
ขอมันพบความพินาศจนหมดสิ้น
ไม่ว่าฟากหรือฝ่ายใดจงยลยิน
เหยียบขยี้ธรณินทร์...กูไม่ยอม
5 เมษายน 2552 14:43 น.
กระบี่ใบไม้
ถึงแม้เส้นทางเดินจะเหินห่าง
อย่าให้เกิดช่องว่างที่ห่างเหิน
ต่อให้โลกสิ้นแสงไฟไร้ทางเดิน
อย่าอ่อนล้ากล้าเผชิญ-การเดินทาง
ตราบที่แสงแห่งดวงจินต์ไม่สิ้นไร้
อย่าไร้สิ้นแสงแห่งใจในโลกกว้าง
ต่อสู้กับสายลมเหงาให้เบาบาง
โลกต้องมีพรุ่งนี้บ้าง...เป็นของเรา
1 เมษายน 2552 10:37 น.
กระบี่ใบไม้
กุหลาบนี้มีหนามแหลม...ผลิกลีบแย้มแลเย้ายวน
งดงามและอบอวล...กลิ่นไม่คล้ายเลือนหายไป
กุหลาบนี้มีหนามแหลม...แต่ก็แซมด้วยหัวใจ
งดงามและยิ่งใหญ่...นานเท่าใดจักลบเลือน?
หนามนี้บาดที่นิ้ว...หากรอยริ้วนั้นเสมือน
ทรงจำแลย้ำเตือน...ซึ้งประหลาดบาดอารมณ์
กุหลาบนี้มีหนามแหลม...หนามก็แซมอย่างเหมาะสม
ง่ายดายจึงทุกข์ตรม...เพราะแหลมคมจึงนิรันดร์
29 มีนาคม 2552 22:23 น.
กระบี่ใบไม้
ขอให้รักเราหนักแน่นดังแผ่นหิน
ฝังดวงวิญญาณไว้ใต้ภูผา
เพื่อก้าวข้ามเขตคามของน้ำตา
ขอสัญญาด้วยดวงจิตนิจนิรันดร์
จะทำทุกสิ่งนี้เพื่อที่รัก
ขอปกปักด้วยข้อแม้ไม่แปรผัน
ให้หลั่งเลือดและน้ำตาเศร้าจาบัลย์
ไม่ขอปันรักแท้แก่ผู้ใด
ขอให้ฉันรักเธอนี้สุดชีวิต
ไม่ขอคิดหมุนเวียนเปลี่ยนไปไหน
ให้เลือดเนื้อของฉันนั้นเป็นบันได
เพื่อจะรักเธอต่อไป...นิรันดร
26 มีนาคม 2552 21:36 น.
กระบี่ใบไม้
ภาคที่หนึ่ง
ครั้งหนึ่งถึงกาลนานมา ที่บนฟากฟ้า
มีดวงจันทราสองดวง
ใกล้ชิดผูกพันแหนหวง คืนวันผ่านล่วง
จันทร์หญิงจันทร์ชายคู่กัน
เพียงหวังแนบชิดนิจนิรันดร์ ตราบแสงตะวัน
สาดส่องโลกาพร่างพราย
...........................................................
ภาคที่สอง
เมื่อแสงอุ่นมาเยี่ยมกราย จันทร์หญิงงมงาย
ในแสงเจิดจ้าสุรีย์สี
มนต์รักซาบซึ้งตรึงฤดี จันทร์หญิงดวงนี้
เฝ้าตามถามหา...ตะวัน
ทอดทิ้งจันทร์ชายจาบัน ถามหาเพื่อนจันทร์
ที่รักคืนนี้อยู่ที่ไหน
สุดฟ้าสุดดินแสนไกล ตามหาหัวใจ
ถึงในห้วงรักจักรวาล
...........................................................
ภาคที่สาม
จันทร์ชายสุดแสนร้าวราน ดวงใจร้าวฉาน
ระเบิดตนเป็นผงธุลี
ในทุกฟากฟ้าราตรี สาดแสงแห่งตนที่มี
เป็นดวงดาราค้นหาพระจันทร์
...........................................................
ภาคอวสาน
สงสารจันทร์หญิงดวงนั้น รับรู้แสงตะวัน
มิได้สาดส่องเพียงตัวเธอ
สาดแสงสุรีย์เลิศเลอ อบอุ่นเสมอ
แบ่งปันไปทั่วจักรวาล
ในคืนสุดเหงาร้าวราน ณ ราตรีกาล
ใครกันที่รักเราจริง
ค่ำคืนที่ถูกทอดทิ้ง แสงดาวเพริศพริ้ง
ไม่เคยทิ้งจันทร์แม้วันเดียว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
หน้าส่วนตัว
1637
