5 ตุลาคม 2554 13:44 น.
กระบี่ใบไม้
...ประกาศ...
สำหรับผู้ติดตามอ่านบทประพันธ์ นิทานเซ็น ของกระบี่ใบไม้ ทุกท่าน....
ขณะนี้ รวมบทกลอนนิทานเซ็น ของกระบี่ใบไม้ ได้ทำการจัดพิมพ์รวมเล่มแล้ว โดยสำนักพิมพ์ ARTBOOK โดยมีวัตถุประสงค์หลักก็คือ จัดพิมพ์เพื่อส่งประกวดรางวัลหนังสือดีเด่น เซเว่นบุ๊คอวอร์ด ครั้งที่ 8 ประจำปี พ.ศ.2554
แต่เนื่องจากมีเสียงเรียกร้องจากแฟนๆ ผู้ติดตามอ่าน บทกลอน นิทานเซ็นทางอินเตอร์เน็ตหลายๆ ท่าน มีความต้องการที่จะเก็บสะสม รวมบทกลอนเล่มนี้ไว้ เป็นสมบัติส่วนตัว ข้าพเจ้า กระบี่ใบไม้ จึงเปิดโอกาสให้มีการสั่งจองขึ้น(เนื่องจากบทกลอนนี้สั่งพิมพ์ขึ้นด้วยเหตุผลเฉพาะจึงไม่มีการวางแผง ในแผงหนังสือทั่วไป)
โดยหนังสือเล่มนี้ จะตั้งราคาหน้าปกไว้ที่ 198 บาท สำหรับผู้สนใจทุกท่านสามารถ ลงชื่อ-ที่อยู่ที่ให้ทำการจัดส่ง และเบอร์โทรศัพท์ เพื่อทำการติดต่อเอาไว้ก่อนได้ โดยจะทำการติดต่อกลับและจัดส่งให้ทุกท่านทันทีที่หนังสือตีพิมพ์ออกจากสำนักพิมพ์แล้ว(หนังสือที่ทำการสั่งจองจะจัดส่งให้พร้อมด้วยลายเซ็นของ กระบี่ใบไม้ ให้ทุกเล่ม)
ขอแสดงความนับถือ
กระบี่ใบไม้
ดูภาพหน้าปกชัดๆ ที่ http://www.facebook.com/media/set/?set=a.217938088270583.57654.100001631816694&type=3&saved#!/photo.php?fbid=217938171603908&set=a.217938088270583.57654.100001631816694&type=3&theater
ปล.เพื่อความปลอดภัยและความเป็นส่วนตัว (โดยเฉพาะเบอร์โทรศัพท์) สั่งจองคร่าวๆก่อนทางนี้ ส่วนเบอร์โทรส่งไปที่อีเมล rainny4111@hotmail.com ก็ได้นะขอรับ ^^
1 ตุลาคม 2554 22:57 น.
กระบี่ใบไม้
แผ่นดินเคลื่อนโครมครามถึงยามนี้
แม่ไม่มีสิ่งใดปลอบโยนเจ้า
นมของแม่ที่เหลือนี้เป็นสีเทา
ปะปนเถ้าหยาดเลือดแลม่านควัน
จะปลอบถ้อยร้อยพันจอมขวัญแม่
เสียงร้องไห้เจ้าดังแท้คงเสียขวัญ
มันจุกในหัวใจแม่เป็นหมื่นพัน
เกินกว่าเจ้าตัวน้อยนั้น...จะเข้าใจ
น้ำตาเจ้าหยดลงตรงอกแม่
สะเทือนใจยิ่งรอยแผลแผ่นดินไหว
แม่ไม่อยากจะจากเจ้าไปไกลไกล
...แต่มันสุด...สุดหัวใจ...ของแม่แล้ว
แม่คงทำได้แค่นี้ นะที่รัก
ก่อนจะโดนซากปรักฝังดวงแก้ว
ให้ร่างนี้เป็นผนังบังหน่อแนว
หัวใจแม่จะผิวแผ่ว...ขอยอมตาย
แม่ขอบอกคำท้ายนี้ว่า รักเจ้า
ก่อนแผ่นดินจะเขย่า...วิญญาณสลาย...
จูบแก้มน้อยอุ่นอุ่นนี้ก่อนวางวาย
พินัยกรรมชิ้นสุดท้ายเขียนรำพัน
อักษรน้อยจากแม่นี้ที่มืดมิด
...หากเจ้ายังมีชีวิต...ถึงฝั่งฝัน
จงรับรู้รักแม่นี้สุดชีวัน
จากเธอผู้อาภัพนั้น...ด้วยน้ำตา
คือเรื่องราวของแม่ผู้เสียสละ ซึ่งเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในช่วงเหตุภัยพิบัติแผ่นดินไหวที่ประเทศญี่ปุน โดยหลังจากเหตุแผ่นดินไหวสงบลง หน่วยกู้ภัยก็มาถึงบ้านของหญิงสาวรายหนึ่งที่พังยับไม่เหลือซาก พวกเขาพบร่างของหญิงสาวที่เสียชีวิตแล้วผ่านรอยแตกของซากปรักหักพัง แต่ท่าทางของศพเธอดูค่อนข้างแปลก โดยเธออยู่ในท่าคุกเข่าคล้ายท่าทางกราบไหว้ ส่วนช่วงลำตัวเอนไปทางด้านหน้า สองมือของเธอกำลังประคองอะไรบางอย่างอยู่ ซากที่หักพังของบ้านกระแทกเข้าที่หลังและศีรษะของเธอ
หัวหน้าหน่วยกู้ภัยได้ยื่นมือผ่านรอยแยกแคบๆ ของกำแพงเพื่อที่จะเอื้อมไปยังร่างของหญิงสาวด้วยความลำบากเป็นอย่างมาก เขาหวังเพียงแต่ว่าหญิงสาวคนนั้นจะยังมีชีวิตอยู่ อย่างไรก็ตาม ร่างของหญิงสาวที่เย็นและแข็งทื่อบ่งบอกให้เขารู้ว่าเธอเสียชีวิตแล้วอย่างแน่นอน
หัวหน้าหน่วยกู้ภัย และลูกทีมที่เหลือออกมาจากบ้านหลังนั้น และเริ่มค้นหาตามบ้านที่กลายเป็นซากหักพังหลังถัดไป แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำให้หัวหน้าหน่วยกู้ภัยเดินกลับไปยังบ้านหลังที่พบศพหญิงสาวที่เสียชีวิตไปแล้วอีกครั้ง เขาคุกเข่าลงและยื่นมือผ่านเข้าไปในรอยแยกเพื่อค้นหาพื้นที่ว่างเล็กๆ ใต้ศพของเธอ ซึ่งทันใดนั้น เขาก็ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น
เด็ก! ตรงนี้มีเด็ก!
ลูกทีมทั้งหมดต่างก็แห่เข้ามาช่วยกันยกซากปรักหักพังที่อยู่รอบๆ ตัวหญิงสาวที่เสียชีวิตแล้วออกอย่างระมัดระวัง พวกเขาพบร่างเด็กชายวัย 3 เดือนในผ้าห่มลายดอกไม้ภายใต้ร่างของผู้เป็นแม่ที่เสียชีวิตแล้ว ซึ่งเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเธอเสียสละจนถึงที่สุดเพื่อที่จะปกป้องลูกชายของเธอ เมื่อบ้านของเธอเริ่มพังลงมา เธอใช้ร่างกายของเธอเป็นที่กำบังให้กับลูกชาย หน่วยกู้ภัยอุ้มตัวลูกชายของเธอขึ้นมา และพบว่าเด็กยังนอนหลับอยู่อย่างปลอดภัย
แพทย์ได้รุดมายังที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็วและได้ตรวจเช็คร่างของเด็กชาย โดยหลังจากเปิดผ้าห่มที่ห่อหุ้มร่างของเด็กชายออก เขาก็พบโทรศัพท์มือถือข้างในผ้าห่ม ซึ่งมีข้อความปรากฏบนหน้าจอว่า
ถ้าเธอมีชีวิตรอด เธอต้องจำเอาไว้นะว่าฉันรักเธอ
โทรศัพท์มือถือเครื่องดังกล่าวถูกส่งต่อไปรอบๆ จากมือหนึ่งไปสู่อีกมือ ซึ่งทุกคนที่ได้อ่านข้อความดังกล่าวต่างก็ต้องเสียน้ำตา
ถ้าเธอมีชีวิตรอด เธอต้องจำเอาไว้นะว่าฉันรักเธอ นี่แหละคือความรักของแม่ที่มีแต่ลูกของเธอ!!
ข้อมูลจาก
http://www.popcornfor2.com หากนำไปใช้กรุณาให้เครดิตเว็บไซต์ด้วยครับ
29 สิงหาคม 2554 20:40 น.
กระบี่ใบไม้
เรื่องราวในใต้หล้าล้วนทุกข์เข็ญ
ไม่สดชื่นรื่นเย็นเหมือนบนเขา
เอนกายลงใต้กอหวายพอบรรเทา
เก็บก้อนหินใกล้ตัวเข้ามาหนุนนอน
ไม่อยากเป็น...มหาราชา
ทั้งอำมาตย์และเสนายศกระฉ่อน
ชีวิตข้า...เกิดและตาย ไม่อาทร
หรือหวั่นเกรงความทุกข์ร้อน...การเปลี่ยนแปลง
..................................................
ฮ่องเต้ ถังเต๋อจง ดำริว่า
ใครจารึกถ้อยวาจาบนผาแกร่ง
เหล่ามหาเสนาท่านจงแจกแจง
หาคำตอบมาแสดงข้ารู้ที...
สิ้นสุดเสียงสีหนารถประกาศก้อง
มีผู้คนรับสนองอย่างอึงมี่
ณ บริเวณเทือกผาใหญ่แสนไกลนี้
พระบ้าหนึ่งซ่อนวิถีอยู่กลางดง
..................................................
ราชโองการมาถึงเจ้า...คุกเข่ารับ
เห็นพระบ้าแกล้งนั่งหลับเลอะเลือนหลง
เก็บขี้วัวเผาผลแตงจัดแจงลง
ควันโขมงโฉงเฉงส่งน้ำมูกย้อย
ท่านอาจารย์น้ำมูกท่าน...นั้นรินไหล
อย่ามายุ่งแตงเผาไฟกำลังอร่อย...
น้ำมูกของชาวโลกนี้ที่รอคอย
ยังมีอยู่มิใช่น้อยเช็ดอย่างไร?
กินแตงนี้ขณะที่ยังร้อนร้อน
สามโลกมีเพียงจิตซ่อนเพลิงเผาไหม้
ธรรมทั้งหลายอาศัยรู้อยู่ภายใน
สูงล้ำ-ต่ำใต้....อย่าแยกมัน
..................................................
ฮ่องเต้ทรงตรัสเอาไว้ ในใต้หล้า
เป็นบุญของแผ่นดินข้าและผองท่าน
ผู้เผาแตง,ถ่านแดงร้อนหย่อนม่านควัน
เพื่อชี้ทางสว่างนั้น...ให้ฉุกคิด
29 สิงหาคม 2554 20:34 น.
กระบี่ใบไม้
จอมมารผู้ยิ่งใหญ่ในใต้หล้า
ถูกมัดด้วยเชือกแน่นหน้าติดเสาหิน
เหล่าผู้กล้าฝ่ายธรรมมะทั้งแผ่นดิน
มีดวงจินต์แสนองอาจพิฆาตอธรรม
ฮ้า...ไฮ้...ท่านผู้ยิ่งใหญ่ในแว่นแคว้น
มองดูแล้วตกอับแสนจนหน้าขำ
กำเกวียนหมุนเวียนหนอ...เคยก่อกรรม
หลายชีวิตแตกดับจำแลกชีวิต
ทุกชีวิตที่เสียไปในใต้หล้า
ถูกแผ้วถางทางมรรคาด้วยโลหิต
หวังหลายสิ่งท่านทำไปคงได้คิด
ท่านอาจคงรู้สึกผิดที่จิตเลว
จอมมารพลันหัวเราะร่าบอก ...ฮ้า...ไฮ้
ท่านมากล่าวธรรมอำไพ...ถ้อยห่าเหว
ข้าไม่เคยปะหน้าตนด้วยคำเปลว
ที่ชั่วช้าเลวเกวล้วนยอมรับ
ข้ากระทำสิ่งใดในโลกนี้
สมใจแล้วในฤดีไม่หวนกลับ
ท่านชนะ - ความชั่วใด...เชิญกดทับ
...นับ...เป็นการกระทำข้าหาเป็นไร
ท่านแอบวางยาพิษข้าจับข้าแล้ว
คงสมเป็นผู้กล้าแกล้วอันยิ่งใหญ่
ธรรมมะย่อมชนะอธรรมจนหนำใจ
ก่อนข้าตายขอฝากไว้กับโลกา
...ผู้กล้าหาญ...เที่ยงแท้จริง...อันยิ่งใหญ่...
...คือผู้ตี...แผ่หัวใจ...ต่อดินฟ้า...
...อย่าเป็นผู้...ยอมสยบ...โดยหลบตา...
...และ...อย่า...เป็น...วิญญูชนนี้...ที่จอมปลอม!!!
24 สิงหาคม 2554 20:33 น.
กระบี่ใบไม้
เมฆเหลือง, กำแพงเมือง, ป้อมปราการ
ฝูงกาบินผ่าน
ร่ำร้อง กึกก้อง ไม้ไกว
ทอกี่แพรพราว ปวดร้าวทรวงใน
...แม่หญิงส่งใจ...
ปักผ้าจากริมชายแดน
คิดถึง บึ่งฟ้า เหว่ว้าระทม
เมฆลอยตามลม ลอยผ่านถึงในแว่นแคว้น
หน้าต่างรำพัน ทอฝัน เมืองแมน
ถึงคนต่างแดน
โศกเศร้า เปลี่ยวเหงาวิญญา
หูกทอ ผ้าไหว หัวใจ ครวญคร่ำ
คำรักหมื่นคำ ล่องไกล แสนไกล...สุดฟ้า
ห้องเปลี่ยว ลำพัง ซ่อนหวังนานา
สาวน้อยทอผ้า
น้ำตา พร่างพรม ผุดพราว
ดัดแปลงจาก ฝูงกาเพรียกหาราตรี ลิขิตประพันธ์โดย มหากวี หลี่ไป๋
ขอบคุณ คุณฝนเดือน จากเวบ www.oknation.net/blog/fontree/category/li-bai_poem
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
หน้าส่วนตัว
1603
