18 สิงหาคม 2553 18:41 น.
กระบี่ใบไม้
ครั้งนึงที่บนฟ้า เทพธิดาจากดวงจันทร์
หลบหนีจากแดนฝัน ที่รุ้งพราวแห่งดาวพราย
พบรักจากโลกนี้ ร้าวฤดีเจ็บเจียนตาย
จาก...หนุ่ม...คนตัดไม้ทั้งน้ำตา
ฟ้าเอยเหตุใดขวาง มาหั่นกลางเส้นขอบฟ้า
มนุษย์และธิดา ต้องจากกันเหตุฉันใด
ความรักช่างโหดร้าย ลับมลายเสียดแทงใจ
สองคนต้องห่างไกล สุขไหม เล่าชะตา
น้ำค้างจากดวงใจ หลั่งไหลจากขอบฟ้า
น้ำตาเทพธิดา เสน่หาจากดวงจันทร์
หัวใจคนตัดไม้ แตกสลายดังความฝัน
เป็นหิ่งห้อย น้อยนับพัน ดังดวงดาว
ครั้งนึง ที่ตรงนี้ คนดีเจ้าตัวน้อย
วันหนึ่งเจ้ารอคอย ร้องหาพี่ชาย
พร้อมกันจับหิ่งห้อย ฤดีร้อยคนตัดไม้
รวมใจแตกกระจาย เป็นหนึ่งนี้เพื่อดวงจันทร์
จากวันนั้นจวบวันนี้ คนดีเจ้าลืมฝัน
พี่ชายและดวงจันทร์ ห่วงหาเอื้ออาทร
จากวันนั้นจวบวันนี้ พี่ชายไม่ลืมฝัน
จะรอคอยเคียงข้างจันทร์ นิรันดร
....................................
จะรอคอยเคียงข้างจันทร์ นิรันดร
17 สิงหาคม 2553 18:45 น.
กระบี่ใบไม้
ข้าแต่มวลมหาประชาราษฎร์
ข้าไม่อาจจะจารึกสำนึกได้
ด้วยเงื่อนไขแห่งเงินทองต้องเป็นไป
ข้าจะอยู่ได้อย่างไรถ้าไร้เงิน
ข้าแต่มวลมหาประชาราษฎร์
เพราะใบบังหลังอำนาจให้ห่างเหิน
ข้าทำตัวห่างไกลใช่ข้าเมิน
แต่ใครเล่าเขาจะเดินเพียงติดดิน
ข้าแต่มวลมหาประชาราษฎร์
ข้าจดจำเงินทุกบาทไม่เคยสิ้น
รักประชาคือนายเราเท่าชีวิน
แต่มัดใจไม่อาจดิ้นคือนายทุน
ข้าแต่มวลมหาประชาราษฎร์
สำนึกในความเป็นชาติยังหอมกรุ่น
บ้านเมืองเรารอโอบเอื้อเกื้อการุณ
แต่สำนึกในสกุลนั้นจับใจ
ข้าแต่มวลมหาประชาราษฎร์
ข้าคงอยู่โดยไม่อาจปราศเงื่อนไข
รักของข้ายังเพริศพริ้งยิ่งสิ่งใด
ข้าไม่ลืมคำว่าไทย(แต่ข้าลืม)
ข้าแต่มวลมหาประชาราษฎร์
ข้ามองดูบทบาทข้าแล้วแสนปลื้ม
เกียรติยิ่งใหญ่ในประชาข้าขอยืม
เพื่อใช้ดื่มโลหิตคนจนข้าตาย
ข้าแต่มวลมหาประชาราษฎร์
มนุษยธรรมนั้นองอาจข้ามาดหมาย
ข้าเคยก่อ ข้าเคยงำ ข้าทำลาย
ข้ารู้ ข้าเสียดาย(แต่ข้าทำ)
ต่อแต่นี้เพื่อมหาประชาราษฎร์
ประเทศชาติของเราต้องไม่ตกต่ำ
ข้าลาแล้ว ลูกหลานรอ คำต่อคำ
ประชาราษฎร์ตาดำดำ...ข้าขอลา
16 สิงหาคม 2553 12:35 น.
กระบี่ใบไม้
เด็กน้อยสองคนอยู่วัดเซ็นสองแห่งเดินสวนทางกันเพื่อไปตลาด...
เจ้ากำลังจะไปที่ไหนเล่า
ข้ากำลังไปที่เท้า...พาไปไหว
เด็กที่ถามไม่รู้จะตอบยังไง
ก็เลยรีบกลับไปหาอาจารย์
ถ้างั้นเจ้าเจอมันถามมันอีก
ถ้าไม่มีเท้าให้หลีกหรือเดินผ่าน
เจ้าก็จงรีบถามมันอย่าช้านาน
มันจะคืบหรือจะคลานไปหนใด
.........................................
ในเช้าวันต่อมา...
วันนี้ข้าขอถามว่าจะไปไหน
ข้าจะไปในที่ลมพัดไป
มันตอบงี้จะทำไงพระอาจารย์
เจ้าจงรีบกลับไปถามมันใหม่เถิด
ว่าถ้าเกิด(เสือก)ไม่มีลมพัดผ่าน
เจ้าจงรีบไปถามมันอย่าช้านาน
มันจะคืบหรือจะคลานไปฉันใด
.........................................
และในเช้าอีกวันต่อมา....
วันนี้ขอถามใหม่ว่าจะไปไหน
เอ๊ะ...เจ้านี่ มาเซ้าซี้ข้าทำไม
เห็นเห็นอยู่ซื้อผักไง...โง่จริงจริง!!!
15 สิงหาคม 2553 10:21 น.
กระบี่ใบไม้
ที่โรงแรมหนึ่งชื่อดังในจังหวัด
จากที่เคยเงียบสงัดเป็นพลุกพล่าน
แมวตัวหนึ่งเลือดไหลนองอยู่หน้าลาน
ผู้เกี่ยวข้องในเหตุการณ์ล้วนใหญ่โต
ตำรวจลากเชือกกั้นในที่เกิดเหตุ
ถามท่านผู้นำในประเทศมาดเขื่องโข
ท่านผู้รับตำแหน่งใหม่ได้ทีโชว์
หัวหน้ากรมกองโผล่กันเข้ามา
จากที่ผมดูตรงนี้ที่เกิดเหตุ
ต้องใช้กฎหมายพิเศษเฉพาะหน้า
หน้าที่คุณคือพร้อมรบเต็มอัตรา
ต้องทำให้ชาวประชาได้อุ่นใจ
หัวหน้ากลุ่มเสื้อสีมีแผนลึก
บอก นึกนึกดูแล้วไม่น่าใช่
คงเป็นแผนชั่วไล่ตามใส่ความใคร
หรืออาจผลักขยะไว้ใส่พวกเรา
อั๊วเป็นพ่อค้าขายหลายพันล้าน
เศรษฐกิจกำลังบานอาจต้องเศร้า
ต่างประเทศหยุดชะงักงานหนักเบา
อนุมัติงานใหม่เข้า...ช่วยอั๊วที
...หนูคิดว่าคงหวังแทรกกระแทกสื่อ...
พวกนักข่าวตามกระพืออย่างเร็วรี่
หยุดท่านหยุด...หยุดโต้เถียง...กันเสียที
ขอผมพลิกศพแมวนี้...โปรดถอยไป
ขณะที่นายตำรวจนั้นพลิกศพ
ประชาชนที่สงบก็รุกไล่
พวกท่านถามพวกฉันหน่อยเป็นไร
พวกฉันยืนอยู่ไม่ไกล...พวกฉันรู้
ฉันมองเห็นหมาตัวหนึ่งนั้นเดินผ่าน
ก่อนยินเสียงอลหม่านการต่อสู้
เห็นแมวตายเพราะพวกฉันแหกตาดู
ฉันรู้เห็น ฉันเป็นอยู่ ฉันเป็นคน
...................................
ทันทีที่คดีนั้นถูกปิด
เสียงดังก็เงียบสนิท(เมื่อรู้ผล)
ที่ตรงนี้ไม่ควรมีประชาชน
พยานเท็จทุกแห่งหนไม่ต้องการ
...................................
น่าเสียดายที่กูตายแบบแมวแมว
ทุกคนสอบปากคำแล้วก็เดินผ่าน
ถ้ากูตายหน้าทำเนียบรัฐบาล
อาจได้หรีดท่านประธานฯ...ซักหนึ่งพวง
ปล.เหตุการณ์นี้เกิดขึ้น ณ ประเทศสมมติที่ด้อยพัฒนาทางประชาธิปไตยประเทศหนึ่ง ข้าพเจ้ามิได้หมายถึงประเทศไทยเลยจริง ๆ นะ...
13 สิงหาคม 2553 18:00 น.
กระบี่ใบไม้
ชายคนหนึ่งออกเดินทางข้ามท้องทุ่ง
ระหว่างที่มุ่งหน้าเพลินเดินกลับบ้าน
พบเสือใหญ่คอยซุ่มรออยู่ช้านาน
จึงลนลานวิ่งหลบลี้หนีภัยมา
ขณะที่ปีนป่ายอยู่ข้ามภูเขา
เดินสะดุดรากไม้เข้าหล่นภูผา
โชคดีที่สองมือไวรีบไขว่คว้า
เถาวัลย์หนึ่งเส้นหล่นมาให้เกาะกุม
ขณะที่ลอยเคว้งคว้างอย่างโชคร้าย
ก็มีหนูมา...กัดเถาไม้ ที่อ่อนนุ่ม
ตัวหนึ่งดำตัวหนึ่งขาวพากันรุม
กลุ้มแสนกลุ้มเสียวหัวใจทำไงดี
เห็นองุ่นห้อยแขวนพวงอยู่ตรงหน้า
รีบเอื้อมมือเข้าไขว่คว้าอย่างเร็วรี่
บอกช่างหวานหอมชื่นใจอะไรเช่นนี้
สุขในทุกเสี้ยวนาทีที่...ที่ผ่านไป
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
หน้าส่วนตัว
1917
