23 มีนาคม 2556 12:24 น.
กระบี่ใบไม้
วันหนึ่งมีงูมาเล่านิทาน
กาลครั้งหนึ่ง...นานแสนนาน...งูมีขา
ขาทั้งสี่เปี่ยมฤทธิ์เทพเสกสรรมา
มีฤทธิ์เดชก้องเดชาค่าอนันต์
วันหนึ่งมันเดินเข้าไปที่ในป่า
พบกระแสน้ำไหลบ่าแรงสุดกลั้น
แสนสงสารสัตว์น้อยใหญ่ทั้งร้อยพัน
จึงถอดขากั้นน้ำนั้นให้หยุดลง
งูสามขาเดินลึกมาในป่าใหญ่
พบป่าแห้งแล้งโรยใบด้วยฝุ่นผง
สัตว์ในป่าคงอดตายอย่างมั่นคง
ขาข้างนี้ของข้าจงขยายมา
ก่อเป็นเนื้อแห่งมนตรากระยาหาร
สัตว์ป่านี้ได้รับทานชั่วดินฟ้า
หลังจากนั้น...กาลผ่านไปชั่วพริบตา
เจ้างูนั้นเดินสองขาสู่ริมทะเล
มันสลัดขาอีกข้างไว้สร้างเกาะ
มีขนาดพอเหมาะยามร่อนเร่
สัตว์ตัวไหนที่กลัดกลุ้มจงทุ่มเท
ไปเที่ยวเกาะมีเสน่ห์ของงูนั้น
งูพกขาข้างเดียวไปไร้จุดหมาย
จวบจนถึงทะเลทรายอันพรึงพรั่น
มันเอาขาข้างสุดท้ายพาดพระจันทร์
เปิดท้องฟ้าสรวงสวรรค์ตระการตา
..............
จบนิทานของงูอันฟูฟ่อง
สุดซาบซึ้งน้ำตานองที่ไร้ขา
จงฟังเถิดเหยื่อทั้งหลาย(รายล้อมมา)
ท่านไม่เชื่อถือคำข้า...จะเชื่อใคร!!!
13 มีนาคม 2556 09:57 น.
กระบี่ใบไม้
ที่นี่มีลูกสุนัขขาย
เด็กน้อยเห็นป้ายอยู่ตรงหน้า
เขาจึงเข้าไปสอบถามถึงราคา
ตัวละ 30 เหรียญกว่า...คือค่าเงิน
เด็กน้อยมีเงินอยู่ 5 เหรียญ
แต่ยังคงเฝ้าวนเวียนอยู่นานเนิ่น
เจ้าของร้านเห็นเด็กน้อยเลือกดูเพลิน
จึงอุ้มหมาก้าวเดินมาให้ดู
หมาตัวเล็กวิ่งขวักไขว่ดูน่ารัก
มีตัวหนึ่งเศร้านักซ่อนแอบอยู่
เด็กน้อยจึงสุดสนใจแสนใคร่รู้
เจ้าตัวเล็กที่แอบอู้...มันเป็นอะไร?
เจ้าตัวนี้มันเป็นหมาขาพิการ
ไร้ขาหลังพอคืบคลานกระเผลกได้
หนูคงไม่อยากได้หมา...ไร้ขาไป
ยังคงมีลูกหมาใหม่อีกหลายตัว
เด็กน้อยยิ่งมองยิ่งสนใจ
จับเจ้าหมาเอามาไกล้แล้วลูบหัว
เจ้าหมาน้อยกระดิกหางระริกรัว
....ผมขอซื้อหมาหนึ่งตัว...คือตัวนี้
ตอนนี้ผมเงินไม่พอ...จึงขอผ่อน
30 เหรียญ ตามขั้นตอนจนหมดหนี้...
เจ้าของร้านบอกว่าหมา ใช่หมาดี
หนูอยากได้...ขอให้ฟรี ก็แล้วกัน
เด็กน้อยเสียใจ ยืนร้องไห้
คงขอฟรี ไม่ได้เป็นแม่นมั่น
ค่าชีวิตหมาทุกตัวเทียมเท่าทัน
จะฟรีแค่...ตัวนั้น...ได้อย่างไร?
เด็กน้อยพูดก่อนถกขากางเกงขึ้น
เขาหยัดยืนได้เพราะเหล็กโยงยึดไว้
หมาตัวน้อยอาจต้องการ มากกว่าใคร
เฝ้ารอคอยคนรู้ใจ...ซักหนึ่งคน...
..?????????...
5 มีนาคม 2556 22:30 น.
กระบี่ใบไม้
ชายหนุ่มเลิกงานกลับบ้านช้า
ลูกชายมองนาฬิกาก่อนเข้าบ้าน
เด็กน้อยตัดสินใจอยู่เนิ่นนาน
พ่อครับชั่วโมงทำงานได้เท่าไร?
ชายหนุ่มมองลูกชายแล้วหงุดหงิด
มันใช่สิทธิ์ลูกควรรู้แล้วหรือไม่?
เอาเถอะถ้าลูกอยากรู้...ขอตอบไป
20 เหรียญ เขาคิดให้ต่อโมงยาม
เด็กน้อยยืนนับนิ้วตีหน้าเศร้า
ก่อนจะบอกเสียงบางเบาเกินหักห้าม
ผมขอยืม 10 เหรียญก่อน-ค่อยติดตาม
พรุ่งนี้จะพยายามมาใช้คืน
ชายหนุ่มตวาดเปรี้ยงเสียงดังลั่น
นี่มันลูกของฉันหรือคนอื่น
หยุดคิดเรื่องโง่โง่..ดับไฟฟืน
วันพรุ่งนี้และมะรืนต้องไปเรียน
วันรุ่งขึ้นชายหนุ่มเริ่มหายโกรธ
พ่อขอโทษ...พ่อให้ลูกยืม 10 เหรียญ
บอกพ่อหน่อยที่เมื่อคืนเจ้าวนเวียน
เจ้าจะเอาเงิน 10 เหรียญไปทำอะไร?
เด็กน้อยค่อยรวมเศษเหรียญสะสมมา
รวมเป็น 20 เหรียญกว่ากำกอบไว้
ผมขอซื้อเวลาพ่อที่หายไป
วันนี้กินข้าวเย็นไหม...ซักหนึ่งชั่วโมง!!!
13 กุมภาพันธ์ 2556 15:14 น.
กระบี่ใบไม้
แอสทีเรียส...ที่รัก
ข้าขอส่งใจภักดิ์จากแดนประหาร
ขอตาเจ้าที่มืดบอดจงเบ่งบาน
ได้แลเห็นความตระการของดอกไม้
พวกเขาทุบตีทำร้ายข้า
แต่ว่าเขาทำลายปรารถนาของข้าไม่ได้
ฝันของข้าคือความเท่าเทียมทั้งหญิงชาย
ไม่มีการมุ่งทำร้ายเหยียดผิวพันธุ์
แอสทีเรียส...ที่รัก
ข้ามองเจ้าจากหลักประหารนั่น
ข้ากับเจ้าคงไม่อาจร่วมแต่งงานกัน
แต่รักของข้านั้นผูกพันถึงหัวใจ
แลถึง โคลดิอุส ผู้อสัตย์
ท่านอาจเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่
สายตาท่านอาจจะมองดูกว้างไกล
แต่หัวใจท่านมืดบอดไปทั้งดวง
ผู้คนหิวโหยเพราะสงคราม
ข้าแอบนำน้ำและอาหารให้ด้วยความเป็นห่วง
ท่านเป็นนายเหนือหัวของคนทั้งปวง
แต่คนทั้งปวงไม่เคยถือ...ว่าท่านเป็นคน
ลาก่อน...แอสทีเรียส
เรื่องของท่านและข้าจะเกริกเกียรติทุกแห่งหน
ด้วยความรักของเราจักเป็นสากล
พระผู้เป็นเจ้าอยู่เบื้องบน...มองเห็นเธอ
14 กุมภาพันธ์ ค.ศ.270
คำรำพึงสุดท้ายของ วาเลนตินัส
วาเลนไทน์ของเธอ...แด่ แอสทีเรียส
14 มกราคม 2556 11:03 น.
กระบี่ใบไม้
คุณครูขาหากพรุ่งนี้ไม่มีหนู
หนูไม่รู้ว่าคุณครูจะเศร้าไหม?
แต่วันนี้ไม่มีครูหนูเสียใจ
ต่อจากนี้จะมีใครสอนหนูเรียน
ที่เย้โย้ตัว ก.ไก่ หัวแปลกแปลก
อักษรแรกครูจับมือหนูหัดเขียน
สมุดขาวเล่มนี้เปื้อนสีเทียน
หนูแอบเขียน ก.ไก่ ไว้ให้ครู
ครูมาจากเมืองใหญ่ห่างไกลบ้าน
ครูบอกอยากอยู่นานนานกับพวกหนู
ความทรงจำครั้งสุดท้ายยังพรั่งพรู
หนูมองดูโจทก์สุดท้ายที่บนกระดาน
จงวาดสิ่งแทนฝันสันติภาพ
การบ้านนี้หนูรับทราบก่อนกลับบ้าน
หนูวาดรูป พิราบขาว อันเบิกบาน
แทนความสุข-ทุกสถานบนแดนไทย
พิราบขาวส่งข่าวให้ใครใครรู้
บ้านของหนูสงบสุขขนาดไหน?
ไม่มีเลือดต้องไหลนอง...สิ้นผองภัย
อย่างที่ครูเคยสอนไว้ ให้รักกัน
ครูกล่าวชมภาพนี้ที่หนูวาด
ครูยิ้มให้แผ่นกระดาษที่วาดฝัน
ครูของหนู,ครูคนดีที่ผูกพัน
...ก่อนที่แผ่นกระดาษนั้นเปื้อนสีแดง...
ครูทำผิดอะไรไยถูกฆ่า
พิราบขาวบนท้องฟ้าคราสิ้นแสง
พวกเด็กเด็กร้องไห้จ้าจนหมดแรง
ครูอยู่แห่งหนไหนไม่เห็นครู
หนูยังคงเก็บภาพนี้ที่เคยวาด
แม้เปรอะเปื้อนยังสะอาดงดงามอยู่
ยังคงคิดถึงเสมอเมื่อมองดู
หนูรักครู...ครูของหนู...ตลอดไป
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
หน้าส่วนตัว
2877
