6 มิถุนายน 2552 23:10 น.
กระถางดอกไม้
กลอนถึงพระจันทร์
๐ แสงจันทร์เอยสาดส่อง........มาตรงพักตร์
ให้ประจักษ์สักครา.........อย่าเลือนหาย
เคยชมจันทร์ทุกค่ำ.........ล้ำใจกาย
แม้หากตายจะขอจำ..........ย้ำหัวใจ
จักขอบคุณที่จันทร์...........มาเป็นเพื่อน
ถามเพียงเดือนสุขไหม...........ทุกข์ใดหนอ
เจ้าไม่มาวันใด............ข้าฯจักรอ
มิย่อท้อรอเจ้า..........ทุกย่ำเย็น
เหมือนรอพี่ที่รัก..........ด้วยจิตมั่น
ผูกสัมพันธ์มั่นคง...........มิแปรผัน
แม้ดึกแล้วน้องรอ............ทุกคืนวัน
มีเดือนจันทร์เป็นเพื่อน............เคลื่อนคู่ดาว๐
6 มิถุนายน 2552 14:23 น.
กระถางดอกไม้
กลอนน้อง
เพิ่งรู้ว่า รักพี่ ยามไกลห่าง
เพิ่งรู้ว่า คิดถึง ยามห่างหาย
เพิ่งรู้ว่า แสนเศร้า ยามห่างกาย
เพิ่งรู้ว่า หัวใจ รัก แต่พี่เอย
กลอนพี่
เพิ่งรู้ว่า รักน้อง ต้องไกลห่าง
เพิ่งรู้ว่า คิดถึง ต้องห่างหาย
เพิ่งรู้ว่า สุดเศร้า ต้องห่างกาย
เพิ่งรู้ว่า หัวใจ รัก แต่น้องเอย
กลอนพี่
คิดถึงคนไกล ใจเศร้าไหวหวั่น
คิดถึงวันดูดาว พราวสดใส
คิดถึงน้องที่ ต้องอยู่ห่างไกล
คิดถึงใจที่เคย อยู่เคียงกัน
กลอนน้อง
คิดถึงคนไกล ใจเศร้าไหวหวั่น
คิดถึงวันดูดาว พราวสดใส
คิดถึงพี่ที่ ต้องอยู่ห่างไกล
จากเพียงกาย หัวใจอยู่เคียงกัน
5 มิถุนายน 2552 14:42 น.
กระถางดอกไม้
๐ ใจหนึ่ง รักด้วยรัก สลักจิต
ใจหนึ่งคิด พันผูก ด้วยใจหมาย
ใจหนึ่งป้อง ปกปัก รักมิคลาย
ใจหนึ่งก็ มิวาย ห่วงใยกัน
ใจหนึ่งอยู่ เพื่อเคียง ให้เคียงคู่
ใจหนึ่งอยู่ คู่ใจ ที่ใจหมาย
ใจหนึ่งรัก ดูแล มิห่างกาย
อีกหัวใจ รักมิคลาย ห่างจากกัน
นี่ล่ะหนอ หัวใจ เล่นตลก
สมุดพก จดใจ ไม่กางกั้น
แม้จากไกล เหินห่าง ร้างแรมกัน
จดหัวใจ ไว้ด้วยรัก ทุกบทตอน ๐
5 มิถุนายน 2552 11:52 น.
กระถางดอกไม้
กลอนน้อง
ตอกกะต๊อก ส่งข่าว มาหาพี่
คิดถึงที่รักจัง จะบอกให้
ตอกกะต๊อก แมสเสจเพจหัวใจ
ส่งไปให้พี่รู้ หนูเฝ้ารอ
กลอนพี่
ตอกกะต๊อก ส่งข่าวมาหาเจ้า
พี่ก็เฝ้าคิดถึง จะบอกให้
ตอกกะต๊อก แมสเสจเพจจากใจ
ส่งไปให้เจ้ารู้ พี่ก็รอ
5 มิถุนายน 2552 11:15 น.
กระถางดอกไม้
กระ ลาแล้วจำใจ...........จรจาก
ถาง จำพรากจากลา.........อาสัญ
ดอก รักร่วงหล่นพื้น...........มิพัน ผูกเอย
ไม้ เจ้าเอยจำห่าง..............รักจาง จากลา
กล่าวอำลา ลาก่อน รักในฝัน
คงสักวัน สูญสิ้น เป็นผุยผง
จะมิลืม น้อยนิด จิตบรรจง
นุชนง จำจด อยู่ข้างใน
ที่เคยรัก เคยห่วง ให้สูญสาบ
มโนภาพ ลางเลือน ให้จางหาย
เคยยอกเย้า กระเซ้าเล่น อยู่มิวาย
ก็กลับกลาย เลือนลาง ไปต่อตา
มาครานี้ ขอจาก ด้วยใจรัก
จูบที่พักตร์ ด้วยรัก เป็นอักษร
กอดแนบอก หัวใจ ยิ่งร้าวรอน
อรชร จะลืมรัก ได้อย่างไร
แต่คนเรา ทางเดิน ที่แตกต่าง
ความไกลห่าง นำพา ให้ใจหาย
ต่างคนมี ทางเดิน ดำเนินไป
มิอาจให้ บรรจบ มาพบกัน
ท้ายที่สุด หยุดรัก จะดียิ่ง
ทิ้งทุกสิ่ง รอยทาง ในความฝัน
เก็บทุกสิ่ง ซ่อนใจ ชั่วนิรันดร์
ไม่มีวัน ได้พบ ประสบเจอ
บทสุดท้าย ขอกล่าว คำอาลัย
แม้จากไกล ใจยัง ห่วงเสมอ
โปรดดูแล ตัวเอง ทุกสิ่งเจอ
ขอให้เจอ สิ่งดี ตลอดไป............
หน้าส่วนตัว
2341
