8 มิถุนายน 2549 02:56 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ผู้ชายที่คุณรอนิสัยอย่างไร...คุณรอคอยใคร...
คำถาม...พร้อมทั้งส่งเพลง....คำกลอน...ทำให้...เสียงถามของใครบางคนทำให้คนอีกคนหลั่งน้ำตา จนข่มตาหลับไม่ลงเลยทีเดียว
หลับตา..แต่หัวใจ..เจ็บเหลือเกิน..บทเพลงบทนั้น..เหมือนมีดกรีด บาดแผล ให้แยกออกจากกันอีกครั้ง น้ำตาหลั่งรินร้าวลึกทั่วร่างกาย อยากจะให้ชาชิน ไม่รู้สึก แต่ไม่เคยสักครั้ง หัวใจไม่รักดี กลับมาทำร้ายเจ้าของ ครั้งแล้วครั้งเล่า
กระต่าย ...รู้สึกผูกพันธ์กับเพลงใบไม้ใช้บ่อยเหลือเกิน...
โพสบทกลอน...ในไฟฝันมิมีวันจาง ...ตอกย้ำ...เหมือนใจจะขาด
น้ำตาหลั่งไหลพร่างพรูจากไหนไม่รู้สิ้น
รอยอดีตเหมือนภาพทับซ้อน เพิ่งเกิดขึ้น ไม่นาน
ตัวโตในวัยเด็ก มักชวนตัวเล็ก วิ่งเล่นในสวนของพ่อ
เวลาตัวเล็กถูกรังแก ตัวโตจะปกป้อง เวลาตัวเล็กทำการบ้านไม่ได้
ตัวโตจะคอยสอน เวลาตัวเล็กงอแง แสนงอน ตัวโตจะเอาใบไม้มาเป่าเป็นบทเพลง ให้ตัวเล็กฟังเสมอ
ใบไม้ทุกใบ มีค่า ตัวโตมักจะสอดใบไม้ใส่สมุดให้ตัวเล็กทุกครั้งที่เจอกัน
มองท้องฟ้า ความฝัน ต้องตามความฝัน ตัวโตไปตามความฝันอยากบินอยู่บนท้องฟ้า
เพลงใบไม้กับใบไม้ที่ตัวโตมอบให้ใส่กรอบพร้อมกุหลาบขาวที่ตัวโตทำให้ เริ่มเก่าตามกาลเวลา
ความห่างไกล ทำให้ตัวโตเงียบหาย ไร้ร่องรอยเหมือนประหนึ่งว่า โลกนี้ไม่มีตัวโตของตัวเล็กอีกแล้ว
สวนแห่งนั้นทรุดโทรมตามกาลเวลา แต่มีใครบางคน
กลับไปที่จุดนั้นเสมอ เฝ้ารอคอย สัญญาที่เคยให้ ว่าจะพบกันใต้ต้นไม้ที่เคยเป่าเพลงให้ตัวเล็กฟัง
จากวันแปรเปลี่ยนเป็นเดือน จากเดือนหมุนเปลี่ยนเป็นปี
แต่หัวใจ ใยไม่เคยเปลี่ยน ทำไมต้องรอคอย
มันน่าจะสิ้นสุดกันสักที กับน้ำตา กับสัญญาของใครบางคน
ได้แต่วิงวอน สายลม หอบความรัก ข้ามขอบฟ้าไกล
ถ้าคุณได้ยิน จงโปรดกลับมาดูแลหัวใจกันอีกสักครั้ง
คุณอยู่ที่ไหน เสียงเรียกร้องของหัวใจ ได้ยินบ้างไหม
เสียงเริ่มแผ่วหาย แต่ทำไมรอยแผลเพิ่มทับทุกวัน
น้ำตาของตัวเล็กคงไม่มีค่า พอที่ตัวโตจะเอื้อมมือเช็ดให้อีกแล้ว
5 มิถุนายน 2549 22:18 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ความรัก เป็นสิ่งสวยงาม และ สามารถ เอาชนะสิ่งทั้งปวง ได้อยู่ที่ความพยายาม และ โอกาส ซึ่ง สามารถ ทำได้ด้วยตัวเอง และ ไม่สามารถหาซื้อ ได้ด้วยเงินทอง พ่อเลยเล่าให้ฟังในส มัยเด็กว่า เทศกาลตรุษจีน สมัยโบราณ แม่บ้าน จะทุ่มเท ทำขนมปัง แผ่นกรอบ ที่ทำด้วยข้าวเจ้า ซึ่งใช้ เป็นสัญญลักษณ์ แทนความรัก ม้วนเป็นก้อนกลมๆ เล็กๆพันเป็นสี่ทบ เหมือนพัดจีน เวลาคลี่พัด ออกมา จะเห็น ลายนูนบนขนมปัง โดยใช้เป็นรหัสลับ ของ คู่รัก ซึ่งต้องใช้เวลา และ ความพยายาม ในการทำเป็นอย่างมาก
นอกจากนี้ พ่อยังเคยบอกอีกว่า รู้ไหมค่ะ พระจันทร์ก็เป็นสัญญลักษณ์แห่งความรัก และการอยู่ร่วมกัน พ่อจะเล่าให้ฟังว่า สมัยจีน ยุคราชวงศ์ถังมีกวี ท่านหนึ่ง เป็น กวีหลวง ชื่นชอบ และรักดวงจันทร์เป็น ชีวิตจิตใจ เขามักเขียนบทกลอนเกี่ยวกับดวงจันทร์จนได้รับการยกย่องว่า เขียนได้งดงามไม่ แพ้ดวงจันทร์ จนมีเรื่องเล่าอีกว่าวันหนึ่ง กวีหลว งผู้นี้ ขณะที่เขา ออกไปชม ความงาม ท้องฟ้า ยามค่ำคืน และพยายามสวมกอดเงาจันทร์ที่ปรากฎในน้ำ จากนั้น ไม่มีใครพบ เขาเห็นอีกเลย
มนต์อำนาจของพระจันทร์ อำนาจแห่งความศักดิ์สิทธิ์ ทำให้เชื่อกันว่า วันพระจันทร์เต็มดวง คู่รักจะถูกดลบันดาล ให้อยู่ร่วมกัน และแต่งงานกันด้วยอำนาจศักดิ์สิทธิ์ ของชายชราผู้น่าเกรงขาม ที่อาสัย อยู่บน ดวงจันทร์ โดยใช้ ด้ายแดง ที่เราไม่สามรถเห็นได้ ผูกไว้ที่เท้า ของเด็ก ทารกชายหญิงมาให้เป็น คู่รักกัน
นี่คือประวัติความรัก รักเอยรัก เป็นอย่างไร ทำไมทุกคน ต้องมีความรัก
เสาะแสวงหา ไขว่คว้า สมหวัง ผิดหวัง สุข ทุกข์ เพราะ รักกันมากมาย
กระต่ายน้อย หลับตาลงได้แล้ว นิทานรักเอย จบลงแล้ววันนี้ลูกรักของพ่อ เสียงเล่าที่เปี่ยมด้วยความรัก ของพ่อไม่เคยห่างหาย จากหัวใจ
การเวลาลบเลือน ทุกอย่างได้ แต่กระต่ายน้อยจำไว้ ไม่สามรถลืมความรักของพ่อ ได้เลยสักวันเดียว หลับตาได้แล้ว ลูกรัก
พ่อค่ะ...หนูเขียนเรื่องนี้แล้วคิดถึง พ่อเหลือเกิน....
20 พฤษภาคม 2549 14:52 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
นี่หรือความรัก
ฉันเริ่มเขียนเรื่องราวชีวิตรัก หลังจากนั่งมองสายฝนที่โปรยกระหน่ำรินหลั่งจากฟ้าไม่ขาดสายจนสายฝนค่อยๆซาเม็ดร่วงหล่นเป็นเพียงหยาดละอองฝอยที่กระเซ็นเป็นเส้นสายบางเบา
น้ำตาเอ่อเต็มค่อยๆ หยาดรินหลั่งจากดวงตาสู่สองข้างแก้ม ปล่อยให้ไหลรินเป็นทางยาวฝนหยุดตกแต่น้ำตาไม่เคยหยุดไหล อาจเหือดแห้งจากดวงตาแต่ท่วมนองไปทุกห้องห้วงใจ
เคยมีใครกล่าวไว้ว่าไม่ทราบว่าสองสิ่งนี้ที่ยิ่งใหญ่ในโลกนี้คือ ความรักกับความสำเร็จ ที่ฉันคิดว่า ล้วนต้องเสี่ยง ไม่มีอะไรที่ไม่ต้องเสี่ยง ฉันจึงตัดสินใจเสี่ยง กับ ความรักสักครั้ง ไม่ได้วิ่งตามหามัน ฉันคิดว่าความรักศักดิ์สิทธิ์และเป็นสิ่งพิเศษ ที่จะมอบให้ใครที่เราเลือกแล้ว อย่างจริงใจ ทุ่มเท และเต็มใจที่เสียสละทุกอย่าง ถ้าให้ใครอีกคนที่เรารักมีความสุข
ฉันจึงกระโจนใส่ความรัก ทุ่มเท งมงาย หัวปักหัวปำ ขาดสติ ตัวจริง ที่แท้จริงฉันหายไปไหนไม่รู้ได้ มีการให้อภัยกับคนอีกคน ได้ตลอดเวลา เชื่อฟัง คอยเป็นห่วงดูแลเอาใจใส่ทุกสิ่ง พยายามทำทุกอย่างอย่างเพื่อคนที่ฉันรักมีแต่ความสุข ไม่เคยร้องขอ ไม่เคยแสนงอน ปั้นปึ่ง ขอเพียง แต่มีคำอธิบายฉันรับ ได้ทุกเรื่อง
น่าแปลกดีน่ะ ไม่น่าเชื่อ ความรัก มี อณุภาพเพียงนี้ ยอมทนได้ทุกอย่าง ไม่ก้าวก่ายขอเพียงต้องการอย่างไรฉันทำตามขอเรียกร้องอีกฝ่ายได้เสมอ ไม่เคยตัดพ้อ แม้ว่าบ้างครั้งทิ้งให้ฉันรอคอยเพียงเดียวดายกับคำตอบที่ว่า ลืม นี่หรือคือ ฉัน ตัวตน ที่ หยิ่ง ทระนง หายไป เพราะรัก เพราะรักมากเกินไปจนลืมตัวเอง ทำไม คำถามนี้ วนเวียนในหัวสมอง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า คนตั้งกี่ล้านคนฉัน ต้องมาเจอคนคนนี้รู้สึกพิเศษ กับคนนี้คนเดียว ฉันลืมปัจจัย และเงื่อนไขหลายอย่าง ในชีวิต
ยามค่ำคืน ความโดดเดี่ยว อ้างว้าง เดียวดาย เหงียบเหงา เหว่ว้า คืบคลานเข้ามาหาทุกค่ำคืน ทุกครั้งที่หลับตามักคราบน้ำตามักติดปนเปื้อนที่แผงขนตาเสมอ ฉันไม่เคยคิดเสียใจในสิ่งที่ทำลงไป ฉันเดีใจ ที่ทำอะไรให้กับคนรักมากมาย และทำอย่างดีที่สุดเท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะทำได้
แต่ในร่องรอยของน้ำตา ความรัก ไม่เคยทำร้ายหรือทำลายใคร ฉันเองที่ทำร้ายตัวเอง พยายามขีดเส้นความรักอยู่ในใจ อยู่กับความฝัน ความหวัง การรอคอย ทั้งที่ไม่มีแม้ความหวัง ฉันกับ อยู่ในโลกจิตนาการและ โลกอดีต ความรักช่างไม่มีเหตุผลจริงๆ
ความรักไม่ใช่แค่การคุยโทรศัพท์ ทานข้าว ดูหนัง หรือกิจกรรมต่างๆร่วมกันแต่มันมีความหมายมากกว่า นั้น สำหรับฉันความรักมันคือตัวตน ความรู้สึกนึกคิด นิสัย การยอมรับกันได้โดยไม่ต้องพูดอะไรกันมากมาย
ใช้ใจสัมผัสใจ อยากจะปล่อยวางหัวใจสักครั้งเผื่อมอบให้ใครสักคน แต่ยากนักและสิ่งที่ยากกว่านั้นคือการที่จะให้ฉันพูดว่า.......ฉันไม่รักเขาอีกแล้ว.......ในขณะที่หัวใจฉัน.....ไม่มีความหมายเช่นนั้นจริงๆ
ไม่เคยลืมเธอจากความรู้สึก
ในทุกห้วงสำนึกยังปวดร้าว
ยังแอบหวังว่าเธอส่งข่าวคราว
กี่หยดน้ำตาร้าวรอข่าวเธอ
14 พฤษภาคม 2549 22:47 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
แปลกดีเหมือนกัน...ที่บางครั้ง ที่คนเรานั่งถกกันเรื่องความรัก คนโสดก็บอกว่าชีวิตโสดดีกว่า คนมีความรักก็บอกว่าชีวิตคู่ดีกว่า บางคนทุกข์เพราะรัก บางคนทุกข์เพราะไม่มีรัก บางทีเราตอบไม่ได้ว่าความรักนั้นสุขหรือทุกข์มากกว่ากัน จงแบ่งความรักออกเป็นสองส่วนเท่าๆกันคือสุขและทุกข์อย่าคาดหวังกับความรักของคุณในส่วนแรกของความรักความสุขทั้งหมดการทำใจการเผื่อใจการเตรียมใจจะทำให้เราเผชิญกับความทุกข์ได้อย่างแข็มแข็งเพราะถึงแม้คุณจะเป้นคู่แท้คู่รักจนวันสุดท้ายเวลาที่อยู่ด้วยกันเป็นช่วงแห่งความสุขแต่ประตูความทุกข์เปิดรอเสมอเมื่อมีการพลัดพรากหรือสูญเสียในวันหนึ่ง
คนเรายิ่งรักยิ่งผูกพันธ์ด้วยเหตุนนี้ความรักทำให้เรามีความสุขพอๆกับมีความทุกข์และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับความรักคุณก็ตามขอให้รักอย่างมีสติวันหนึ่งที่ต้องเผชิญกับคามทุกข์ คุณจะรู้ว่าต้องทำอย่างไรให้ทุกข์น้อยที่สุดและกลับมายืนด้วยตัวเองได้เร็วที่สุด โดยที่ไม่ปล่อยให้ตัวเองผุกพันกับอีกฝ่ายทั้งชีวิต
เมื่อมีความขุ่นเคืองในเรื่องรัก
ต่างประจักษ์แจ้งใจในเหตุผล
บ้างก็ทุกข์โศกเศร้าเหงาระคน
บ้างมีคู่สุขล้นอยุ่ข้างกาย
หน้าส่วนตัว
3185
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
