20 กุมภาพันธ์ 2550 22:51 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เวลาสองโมงเช้าของวันที่สิบห้า เสียงมือถือดัง พร้อมเสียงหวาน ที่รัก เก็บเสื้อผ้ารึยัง เราก็ตอบไป ที่รัก เค้ากำลังเก็บอยู่ หากล้องอยู่จ๊ะ ไม่รู้ไปไหน
เสียงห้องนอนข้าง เสียงประตูเปิดออกมา คุยกับใคร ลูก ไหนว่า อ้อยเป็นผู้หญิงหนู ทำไมเรียก ที่รักกัน ตกลงจะไปให้ ได้ใช่ไหม
ค่ะไป ก็หนูบอกแม่เป็น เดือนแล้ว ว่าจะไปค่ายกับอ้อย ผู้หญิงค่ะ
หนูแน่ใจน่ะ สุขภาพเราพร้อม แม่ถามด้วยความกังวล
แน่ใจค่ะ หนูหาหมอเป็นเดือน ออกกำลังกายทุกวัน แม่น่าจะรู้ นั่นความฝันหนู ครั้งสุดท้ายที่จะเดินป่า กับพ่อ อะไรที่เกี่ยวกับพ่อ หนูต้องทำจนได้
เราน่ะ เลือดพ่อแรงนี่ ตามใจ แม่จะไปซื้อของ ต่ายไปอาบน้ำทานข้าว เดี๊ยวแม่จะตรวจกระเป๋า เราหน่อย ตัวเองน่ะขี้ลืม ลงไปทานข้าวเถอะ แม่จัดการให้
หนูจัดเสร็จแล้วค่ะแม่ หนูจะไปตอนบ่ายนั่งรถทัวร์ไป
แม่จะไปซื้อของไหว้เจ้าวันตรุษจีน กระเป๋าต่าย กับของที่แจกเด็กๆใส่ท้ายรถแม่เลยแล้วกัน รออยู่บ้านหล่ะ เดี๊ยวเที่ยงจะมารับให้พี่ชายเราจองตั๋วให้
เออ เริ่มงงสิ เอากระเป๋าเราไปทำไมด้วยหว๊า กลัวไม่ได้ไปเหมือนกัน ผลสุดท้าย ได้ไป รถบ่ายสองออกบ่ายสาม
เริ่มขึ้นรถ มือถือดัง กำนัน ผมอรรถน่ะ ผมจะปิดมือถือไปสอบ งานกำนันว่าไงครับ ลากี่วัน แข่ง กับเสียงกระเป๋ารถทัวร์
ใครจะลงก็ลง แอร์เสีย คอมพัง หม้อน้ำไม่ดี แต่ใครไม่กลัวตายก็นั่งต่อไป
เรางงสิ ยืนเซ่อเลย ไม่เคยเจอ คนลงไปครึ่งคัน ทำไงดีประตูปิดปัง หัวท้าย
ตอบอรรถไปกำลังไปรถทัวร์แค่นี้ก่อนน่ะ ถ้ารอดกลับมาได้ เดี๊ยวคงเจอกันจ๊ะ
โทรหาอ้อยสิ แม่ร้อยฝัน ฉันเสียวจริงๆๆออกไปได้สักพัก รถจอด บอกว่าขอเอาน้ำรดอะไรไม่รู้ที่ตัวรถ บอกว่าเครื่องร้อนจัด
เอาว่ะ คิดในใจ ไปตายเอาดาบหน้าแล้วกันกระต่าย
ลงคอนสาร อ้อยมารับ โธ่ โล่งใจ ถ้าไม่มาสงสัยกลับไม่เป็น
คุณครูที่บ้านพักอ้อยกับนักเรียนน่ารักทุกคน ต้อนรับอย่างดี
ถึงเวลานอน แม่ร้อยฝันตาจะติด บอกต่ายเรานอนกันเถอะ แต่แม่คุณ ปากชวนเราคุยตลอด ตื่นตีห้า ไม่ได้หลับไม่ได้นอน ไปรับยังเยาว์
เจ้าเยาว์งง ทีนี้ สามสาวโฉด ซื้อของกันกระจาย เตรียมไปค่าย สนุกสนาน
วันแรกอ้อยเหมารถเมล์สองคัน คันแรกให้เยาว์คุม
คันสองให้กระต่ายสนุกสิ ชวนเด็กเล่นหัวก้อย หนึ่งบาทจ่ายห้าบาท ห้าบาทจ่ายสิบบาท สิบบาทจ่ายยี่สิบบาท เล่นกันแทบทั้งรถ ทริปนี้ ว่ากันไม่ได้น่ะจ๊ะ ร้อยฝัน ฝากเราเองนี่นา แหมนักร้องโรงเรียนอ้อยน่ะร้องเพลงสุดยอด
ดันมะดันดี ตีสามตีสี่ปลุกพี่ขึ้นมาดัน ห้าห้าห้า งงสิเราสนุกสนานกันไป
วันแรกนอนที่ไหน รอร้อยฝันเขียนแล้วกัน มีป่าไม้ มีวิทยากรให้ความรู้สนุก
พี่อาร์ม พี่น้อย พี่จืด แล้วพี่ผู้ญ แอบมาถามเราว่า พี่ๆๆพวกหนูเถียงกันว่า
พี่ไม่ใช่อาจารย์โรงเรียนมัธยมโรงเรียนนี้แน่ๆๆ เพราะดูดีเกินไป
เลยตอบไปว่า พี่เป็นอาจารย์มัธยมโรงเรียน บ้านหนองอีกบ ญาติกับหนองอีเขียดค่ะ หัวเราะสิเรา ขำ ปลื้มแทบทานข้าวไม่ลง
ตอนเย็นมีหนุ่มแอ๊ฟในบ้านกลอน ตามมาสมทบอีกคน พร้อมเหล่าวิทยากร
กิติมศักดิ์ หาความดีไม่ได้ ความบ้าเอามาเพียบ ล้อเล่นน่ะน้อง น่ารักทุกคนค่ะ โดยเฉพาะหนุ่มโต มันแกล้งลากถุงนอนเราตั้งแต่เช้า แบบเบาๆ
ต้องขอบคุณ โตน่ะค่ะ ที่ดูแลพี่กระต่าย อย่างดี ช่วยเหลือ เป็นห่วงทุกอย่าง
ผิดกับบางคน ที่เคยบอกว่า ขี้เกียจดูแลเรา เราจะไปเป็นภาระคนอื่นปล่าวๆ
แต่ไม่ถามเราสักคำ เรามั่นใจตัวเองแค่ไหน
นั่นแหละน้ำใจคน ถึงบอกว่าน้ำใจหาอยากในหมู่คนกรุง อากาศที่นั่นช่วยให้หัวใจ และร่างกายเราดีขึ้น เพราะบรรยากาศที่อบอุ่น ช่วยเหลือ ตลกขบขัน
หนุ่มแอสเน็ต หนุ่มอาร์ต ก็น่ารัก ทุกคนน่ารักจริงๆ ไม่ว่านักเรียน บินหรืออีกคน ที่อยู่ช่วย ร่วมทั้งสุขสันต์ ลูกศิษย์ของโต
ขอขอจดจำทุกอย่าง ไว้ในความทรงจำ ทริปนี้ ประทับใจที่สุด อ้อย เยาว์ น้องสาวที่น่ารัก น่ารักสำหรับพี่กระต่ายเสมอ
คุณครูโรงเรียนและเด็กนักเรียนอ้อยทำให้ต่ายมีความสุข
อาจารย์โต ทำให้พี่กระต่าย เหมือนได้เจอคนที่เหมือนพ่อ จิตใจดี จิตวิทยาสูง
ไม่คิดว่ามีคนแบบนี้อยู่ในโลกด้วยซ้ำ ขอบคุณความห่วงใยที่ไม่ต้องถ่ายทอดด้วยคำพูด แต่มันฉายทางแววตา
ชัชวาลย์ เอริ์ต ทำให้พี่กระต่ายสนุกนานมีความสุขทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเพลง
ขอบคุณจากหัวใจ
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ปล ถึงอ้อย บอกให้ต่ายเขียนก่อน ตัวเองตามมาเก็บตกถึงรายละเอียดแล้วกันที่รัก
14 กุมภาพันธ์ 2550 01:58 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ในยามราตรี ที่ความมืดมิดเริ่มมาเยือน เราจะมองเห็นดวงดาวน้อยใหญ่
กระพริบพร่างพรายอยู่บนท้องฟ้า ทักทายกลุ่มหมู่เมฆและดาวเดือนน้อยใหญ่
ดวงจันทร์ใสกระจ่างแสง แต่ไม่ได้ กระจ่างนวลผ่อง ไปเสียทั้งหมด บางส่วนคล้ายถูกแต่งแต้ม ด้วยม่านหม่น เลือนลางเหมือนเงาชีวิต นิทานกลางแสงจันทร์ ถูกแต่งเติมต่อเติม จาก บันทึกของพ่อ ตามฝันและจินตนาการ
พ่อเคยเล่าว่า ภูเขา แม่น้ำ ลำธาร ล้วนมีชีวิต มองดูสิลูก
มองท้องฟ้า มีดาวกี่ดวง ดาวดวงไหนกันน่ะที่จะเปล่งประกายสุขใส เหมือนแววตาของผู้คนที่มองดูด้วยความสุข และดาวดวงไหนกัน ที่คนเราจะให้นำทุกข์จากไปพร้อมกับดวงดาวที่กำลังจะลับหาย
ฉันนั่งตักพ่อยิ้มอย่างมีความสุข มือข้างหนึ่งกอดพ่อพ่อเอาไว้ แหงนหน้ามองตาพ่อฟังอย่างตั้งใจ พ่อใช้มือโอบกอดด้วยแขนข้างหนึ่ง ส่วนมือขวาของพ่อ วาดนิ้วไปบนท้องฟ้า คุยเกี่ยวกับดวงดาว การเดินทาง ของผู้คน ที่อพยพมาใช้ชีวิตความเป็นอยู่ ตั้งถิ่นฐาน พ่อมักแฝงข้อคิด ไว้ทุกครั้ง
แสงจันทร์เป็นแสงที่เย็นงดงาม น่าชม เหมือนกับมนุษย์ ถ้าเรารู้จักใจเย็น นุ่มนวล เมตตานั่นคือความงามที่อยู่ในจิตใจ
แสงอาทิตย์รุ่มร้อน เผาผลาญ แต่ทรงพลังอำนาจ เหมือนมนุษย์อีกนั่นแหละ ที่ต้องรู้จักใช้อำนาจ ในทางที่ถูก
ความรักก็เช่นกัน ถ้าลูกรู้สึก ว่า อ้างว้าง เหน็ดเหนื่อย จำไว้เสมอ พ่อวนเวียนอยู่ทุกอณูในห้วงอากาศ สายน้ำ ภูเขา หรือแม้แต่ใบไม้เล็กๆ
อ้อมกอดของพ่อยังอยู่ในใจเสมอ ความรักพ่อ แทรกทุกอณูเนื้อของผิวทราย
น้ำตาหลั่งออกมาได้ แต่เราอย่าความคิดที่เป็นทุกข์มาเหนือจิตใจ
ความรักของพ่อความผูกพันธ์ของพ่อ ไม่เคยจางหายจากใจได้
นั่งมองแสงจันทร์ อยากจะเก็บความอ้างว้าง ความหวาดกลัว ในบางเรื่องให้ลบจากความทรงจำที่เลวร้ายให้เหมือนลิ้นชักที่ปิดตาย
พ่อค่ะ บางครั้ง หนูก็สับสน บางครั้งหนูก็หวาดกลัว แต่บางอย่างด้วยเหตุผลบางประการ ที่หนูจำเป็นต้อง แข็มแข็ง อ้อมแขนของพ่อ นิทานของพ่อ เสียงของพ่อ สิ่งที่พ่อเคยปกป้องดูแลเสมอ เหลืออยู่ในแค่ความทรงจำ
แล้วบันทึกเกี่ยวกับพ่อ
วันแห่งความรักหรือวันไหนๆมีเพียงพ่อเท่านั้นที่อยู่ในใจหนูตลอดกาล
16 มกราคม 2550 20:31 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
สมัยตอนยังเป็นเด็ก พอถึงวันเด็ก นั่งนับวัน นับเดือน นับเวลารอ ทุกนาที
มีความสุขมาก พ่อจะพาไปเที่ยว ไปนั่งเครื่องบินบ้าง ไปเล่นของเล่น ไปทานไอติม กระโดดโลดเต้นไปมา ช่างมีความสุขเสียจริงๆ
พอโตขึ้นมา ถึงวัยทำงาน เริ่มแระ ถึงวันเด็กอีกแล้วเหรอนี่
จะได้ยินเสียงเตือนตลอด กระต่าย งานวันเด็กถึงไหน เพิ่มตรงโน้น ทำตรงนี้ จัดที่ไหน วางแผนงานยังไง หัวฟูสิ
บางครั้งปิดโทรศัพท์ หนีนายซะ ดื้อๆ ไม่งั้นมีงานเพิ่มเรื่อยๆ แต่พองานออกมามีความสุขแฮะ เห็นเด็กๆมีความสุข พลอยหายเหนื่อย
ถามตอบถามตอบเล่นกันไป พอจับของแจกรางวัล หางบัตร อยู่บนเคื่องเล่นกันเป็นแถว หมดมุขจะเล่น บางครั้ง เลยต้องชวนคุยกันไปเรื่อยๆ มีมุมกลุ่มสาระให้เล่น แปดกลุ่มสาระ ขอบคุณโรงเรียนทั้งห้าโรงเรียนและคณะครูอาจารย์มาช่วยกันอย่างดีค่ะ ตัวคนดำเนินงานเองอยากเล่นบ้านบอล เครื่องบิน อยากเล่นของเล่นจนน้ำลายหก แอบบอกเด็กๆว่า ปล่อยให้เล่นของเล่น อีก1 ชั่วโมง คนพูดพูดจบ กระโดดลงเวที แต่หนีไม่รอด เอ้ออออออออออ....มีเด็กอีกกลุ่มอยากแสดง ร้องเพลง เล่นเกมส์ บนเวที ถูกจับตัวขึ้นมาจนได้ สนุกดี แต่ถ้ากลับไปเป็นเด็กคงสนุกกว่านี้เยอะ
มีคนแซวว่า ...เรามาผิดงานไหมนี่....นึกว่า...เทศกาลงานวัด...อืม...หรืองานวันตรุษจีนหว๊า.........ก็ได้แต่หัวเราะ...ตอบกลับไปว่า...ยุคนี้ต้องรวมหลายงานไว้งานเดียวค่ะ จะได้เที่ยวแบบคุ้มเกินคุ้ม....
4 มกราคม 2550 01:31 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ท่านผู้อ่านเป็นอีกคนรึเปล่าที่ มีแฟนขี้หึง? เอ๊ะ หรือคุณเองต่างหากที่หึงแฟนน้า
ที่จริง ใครจะหึงใครก็ดีอยู่หรอก เพราะนัยนึงก็รู้ๆกันอยู่ว่า แฟนยังหึงอยู่ก็แสดงว่า แฟนทั้งรักและหวง รวมทั้งอยากให้เป็นของเค้าเพียงคนเดียว...แต่เอ๊ะ ประการหลังที่ว่า อยากให้เป็นของเค้าคนเดียว ฟังดูทะแม่งๆ แหม ทำหยั่งกะ คนที่เป็นแฟน ไม่มีหัวจิตหัวใจ หรือเป็นสัตว์เลี้ยงของเค้างั้นแหละ แต่อย่างว่า ความรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ซึ่งเกิดขึ้นในระหว่างคู่เลิฟจึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
เพราะคนรักกันย่อมอยากรู้สึกเป็นคนพิเศษสุดๆ ของแฟนทั้งนั้นแหละจริงมะ ขอเพียงอย่าแสดงอาการ เป็นของข้า ผู้เดียวให้อีกฝ่ายเอือมระอาละกัน เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือนนะตัวเอ๊ง
เคยเห็นบางคู่หวงกันจนเลยเถิด และมีด้วยนะที่คิดเตลิดเปิดเปิงไปเองว่าแฟนกำลังนอกใจ ด้วยข้อหาว่าดันมีมือที่สามหรือสี่มาติดพัน แค่นี้ก็โมโหโทโสหาเรื่อง ทะเลาะกะคู่ของตัวเองแล้ว เฮ้อ! น่าจะถามกันก่อนว่า แล้วไปมีใจกับมือต่างๆที่มากระแซะด้วยรึเปล่า เพราะบางคนเผอิญเกิดมาหน้าตาดี จึงห้ามให้ใครมาหลีไม่ได้ แต่หากแฟนเราไม่เล่นด้วยซะอย่าง แล้วจะหึงไปหาอะไรละน้อง
ดังนั้น จงอย่ามองข้าม อาการขี้หึงของทั้งตัวคุณเองและคนที่คุณกะฉวยมาเป็น แฟนด้วยละกัน เพราะอะไรน่ะเหรอ? ก็เพราะอารมณ์แบบนี้ ทำให้ชีวิตคู่พังพินาศมานักต่อนักแล้วอ่ะดิ
แล้วไม่ว่าใครจะแสดงอารมณ์หึงออกมาด้วยพฤติกรรมแบบไหน? เช่น พอหึงแล้วทำทีไปจับมือเค้าไว้ เพื่อแสดงให้คนอื่นรู้ว่า เค้ามีแฟนแล้ว ย่อมดีกว่า พอหึงแล้วอาละวาดโครมครามให้ขายหน้าประชาชีว่ามะ โถ โตๆ และมีการศึกษากันแล้วยังทำเป็นนางร้ายในละครทีวีอีกเรอะ
แต่สังเกตสังกากันรึเปล่าว่า ผู้หญิงหรือผู้ชาย เพศไหนขี้หึงมากกว่ากัน?
โอ้โห ถามอะไรก็ไม่รุ ตอบย้าก ยาก เพราะบทคนเราจะหึงแล้วละก็ ไม่ว่าชายหรือหญิงก็โชว์ลีลาการหึงได้ดุเด็ดเผ็ดแสบ และเข็ดฟันไม่แพ้กันนักหรอก แค่ดูข่าวเกี่ยวกับเรื่องที่ส่อไปในทางหึงหวงตามหน้า 1 ของหนังสือพิมพ์ก็เสียวแล้ว อ่านไว้เป็นบทเรียนมั่งก็ดี จะได้ไม่เอามาเป็นแบบอย่างไง
ฉะนั้น หากท่านใดรู้ตัวว่าเป็นคนขี้หึงละก็ มาหาทางแก้ไขกันเหอะ ด้วยการ.....
1. คิดให้ตกว่า ความหึง เป็นสิ่งที่ทำให้เสียเวลา
แทนที่คู่รักมัวแต่จับผิดกันว่า เดี๋ยวจะมีใครมาชอบแฟนตูรึเปล่าว่ะ หรือไม่งั้น ก็กังวลว่า ทำมั้ยทำไมแฟนเราชอบเหล่มองคนอื่นอยู่เรื่อย แถมมองไม่มองเปล่า แต่มองด้วยสายตาเจ้าชู้ ซึ่งน่าตื้บ หรอกนะ แต่คิดดูดิ ว่าจะเอาเรื่องแค่นี้มาใส่ใจไปทำไม? ในเมื่อเค้าก็ได้ แต่มองล่ะว้า...นี่พูดถึงคนที่ชอบมองอย่างเดียวจริงๆ ไม่ได้หวังจะไปหาเศษหาเลยนอกลู่นอกทางนะ
เพราะถ้าเค้าอยากจีบหรือกิ๊กกะคนอื่นจริงๆ ละก็ ไม่มีวันซะล่ะ ที่จอมเจ้าชู้จะทำต่อหน้าต่อตาแฟนตัวเองให้จับได้ ดังนั้น พวกเราสู้ใช้เวลาที่ต้องคอยพะวงพะแวงไปทำประโยชน์ให้ตัวเองไม่ดีกว่าเรอะ ด้วยการยึดทรัพย์ของแฟนมาดเจ้าชู้ทั้งหมด มาเป็นของเราซะ แล้วปล่อยมันไป จะไปหว่านเสน่ห์ใครก็เอาเหอะ เพราะไม่มีทางรั้งมันอยู่ร้อก แค่สั่งสอนให้เค้าบ่จี๊ไม่มีเงิน ก็ไม่น่าจะไปไหนรอด คอยดูละกัน
2. จำไว้ ว่า ความหึงมีแต่บ่อนทำลายสัมพันธภาพของคู่รักที่เคยรู้สึกดีๆ ต่อกันให้พังทลายลง แล้วยังอยากหึงอีกเรอะ
ของพรรค์นี้ที่จริงแทบไม่ต้องอธิบายก็เข้าใจกันอยู่แล้วใช่ม้า ว่าขืนมัวหึงไม่เข้าเรื่อง, หึงสะเปะสะปะ และไม่บันยะบันยัง แทนที่ คนถูกหึง จะรู้สึกดีว่าแฟนรัก ตรงข้าม อาจผิดหวังมากกว่าสิ เพราะถ้าหึงแบบไร้สติก็เท่ากับระแวงกันนี่หว่า แถมยังหมายความว่า ไม่ไว้ใจกันซะด้วย จนดีไม่ดีอาจทำให้ คนถูกหึง อยากตีตัวออกห่าง เพราะเหนื่อยใจน่ะสิ...ถามได้ แทนที่เป็นคู่รักแล้วจะอยู่กันอย่างมีความสุขกลับทุกข์ถนัด เฮ้อ...เสียดายจัง รู้งี้อยู่คนเดียว ไม่หาเหาใส่หัวซะก็ดี
3. ท่องไว้เลยว่า ถ้าอยากเอาชนะความหึงต้องอาศัยความอดทน, อดทน และอดทน ไม่มียาแก้ความขี้หึงยี่ห้อไหนที่ใช้ได้ผลชะงักไปกว่า ความอดทนอีกแล้วละน้องเอ๊ย
ฉะนั้น หากให้แนะอย่างกำปั้นทุบดิน ก็จงทำตัวแบบ เอาหูไปนา เอาตาไปไร่ เข้าไว้ แล้วบางที เหตุการณ์ ที่ทำให้พวกเราคิดว่า ไม่น่าไว้ใจแฟนก็จะคลี่คลายไปในทางที่ดีเองแหละ เพราะความอดทนก็คือการประนีประนอม ของคู่รักอย่างนึง แถมยังเป็นการให้เกียรติเค้าด้วย
มีสาวบางคน เห็นแฟนเข้าไปกอดเด็กสาวคนนึง แล้วใจหล่อนงี้อู้หูแทบอยากฉีกแฟน ออกเป็นชิ้นๆไปเดี๋ยวนั้นเลย แต่ยังไม่ทันได้ลงมือ แฟนก็แนะนำให้รู้จักว่า เด็กคนนี้คือน้องสาว หรือหลานเค้าต่างหาก ฝ่ายหญิงจึงเกือบโดนข้อหาทำร้าย ร่างกายไปแล้วไหมล่ะ แต่ดีที่อดทน ไม่แสดงความรู้สึกเฟอะฟะและตีตนไปก่อนไข้ออกมาซะก่อน เรื่องนี้จึงจบอย่างแฮปปี้ เอนดิ้ง ไม่งั้นคงหน้าแหก และผิดใจกะแฟนไปแล้ว นี่แน่หวิดตกพุ่มม่ายแล้วไหมล่ะ
4. รู้ป่าวว่า ความหึงทำให้คนหน้าตาดีแก่เร็วมานักต่อนักแล้ว
สังเกตตอนที่คุณหึงสิ หน้าตาของคุณเป็นอย่างไรกันมั่งล่ะ? รับรองสีหน้าย่อมขาดความสุข, คิ้วขมวด, ยิ้มไม่ออก หรือไม่ก็ทำเป็นแสยะยิ้ม รวมถึงการชักสีหน้า ซึ่งสิ่งเหล่านี้ล้วนพา ตีนกา ให้เกิดขึ้นเร็วกว่าวัยอันควรทั้งน้านล่ะ ขืนมีสีหน้าบอกบุญไม่รับบ่อยๆ อีกหน่อยอาจเสียตังค์ไปลบริ้วรอยไม่รู้ด้วย
รู้งี้ แล้วยังอยากหึงแรงเพราะรักแรงอีกมะ สู้รักษาหน้าตาดี๊ ดีของคุณๆเอาไว้ไม่ดีกว่าเรอะ เพราะแฟนใครมั่งว้า ที่ยังอยากอยู่กับคนหน้าตาบูดบึ้ง หรือคิ้วผูกโบ แถมยังมีริ้วรอยบนหน้าผากน่ะ ขืนหึงแล้วทำให้แก่ไว้ไว งั้นกรุณาคิดกันซะให้ดีๆก่อนหึงละกันนะ
5. ก่อนหึง อย่าลืมฉุกคิดไว้เสมอว่า คุณกำลังคิดมากไปเองแหงเลย จะได้สบายใจ
แม้แฟนจะไม่ชอบเอ่ยปากบอกรักคุณบ่อยๆ จะเป็นเพราะเค้าปากหนัก หรือคิดว่าไม่จำเป็นต้อง พูดซ้ำพูดซากก็แล้วแต่ จงเชื่อมั่นในตัวเองเข้าไว้ว่า คุณเองก็มีดีอยู่ในตัวไม่แพ้ใครๆ ดังนั้น ต่อให้แฟนเป็นคนขี้เบื่อขนาดไหน ก็ไม่ยอมพรากจากกันแน่ๆ เพราะหนูเป็น 1 ในตองอูนี่นา แต่มั่นใจในตัวเองก็ควรมีดีอยู่กะตัวจริงๆ แค่เนี้ย ก็ไม่ต้องเหวี่ยงแหหึงเรื่อยเปื่อยแล้วน่ะเซ่.
การที่เราจะคบหาหรือรู้จักใครสักคน
ไม่ว่าจะในฐานะอะไรก็ตาม
สิ่งหนึ่งที่ควรท่อง ควรจำไว้อยู่เสมอก็คือ
คน เป็นสิ่งมีชีวิต ที่มีทั้งด้านบวก และด้านลบ อยู่ในนั้น
อย่าตั้งใจกับคน 1 คนมากเกินไป
เพราะไม่มีใครอยากเป็นต้นเหตุของความล้มเหลว
อย่าคาดหวังกับ คน 1 คนมากเกินไป
เพราะไม่มีใครสามารถเป็นทุกอย่าง ที่ทุกคนอยากให้เป็น
อย่าให้เวลากับคน 1 คนมากเกินไป
เพราะไม่ว่าใครก็อยากมีช่วงเวลาของความเป็นส่วนตัว. . . คนเดียว ....
อย่าพยายามเปลี่ยนแปลงคน 1 คนมากเกินไป
เพราะนั่นจะทำให้เค้าไม่หลงเหลือความเป็นตัวของตัวเอง
อย่าควบคุมชีวิตคน 1 คนมากเกินไป
เพราะมนุษย์มักจะหาวิธีการแทรกตัว เพื่อออกมาจากกฎที่ถูกกำหนด
อย่าบีบบังคับคน 1 คนมากไปกว่านี้
เพราะถ้าคนๆนั้น หลุดจากภาวะบีบบังคับมาได้
คุณจะกลายเป็นคนที่ถูกหันหลังให้ในทันที
เธอ. . . ลองมองดูฉันดีๆ ฉันมีลมหายใจ
ไม่ใช่ภาพวาด ที่จะสวยงามอยู่ตลอดเวลา
ฉันเองก็เป็น คน เป็นสิ่งมีชีวิตที่มี 2 ด้าน. . . เช่นกัน
...อยากรู้จักใครสักคน ต้องหัดเรียนรู้ ไม่ใช่เปลี่ยนแปลง...
...............................................................
...มองมาทางนี้หน่อยได้ไหม?
ฉันไม่รู้หรอกว่าเพราะอะไร..ทำให้เธอท้อถอย
แต่ฉันก็จะยังอยู่ตรงนี้อย่างเฝ้าคอย
เพื่ออย่างน้อย..ฉันก็ยังได้ห่วงเธอ...
::::::::::::::::::::::::::::::::
...ได้โปรดจำเอาไว้เสมอนะคนดี
ว่ายังมีฉันอีกหนึ่งคนตรงนี้ตรงที่เก่า
หากวันใดที่ยังอยากให้ เรา - มี - เรา
หรือวันใดที่เธอเหงาและเศร้าใจ...
::::::::::::::::::::::::::::::::
...ฉันคนนี้จะไม่มีวันทอดทิ้ง
นับวันก็จะยิ่ง..ยิ่งรักเธอ..มากขึ้นรู้ไว้
ถึงแม้ว่าสักวันเวลาเธอจะไม่เหลือใคร
แต่ฉันจะเป็นคนเดียวและคนสุดท้าย..ที่จะไม่ไปจากเธอ...
+**+::::::::::::::::::::::::::::::::+**+
+*+*+*+*+ Merry x'mas and a happy new year+*+*+*+*+*+
...หากเหนื่อยที่จะพูดอะไรในตอนนี้
ฉันก็จะยินดีรอเธอ....อย่างมั่นใจ...
25 ธันวาคม 2549 19:58 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ในบางครั้ง วัยเด็ก เคยซุกซน ฝนตก ออกไปเล่นน้ำฝน เอาใบไม้มาทำเรือ เล่นกับพี่ชาย ในท้องถนน ที่น้ำท่วมขัง เรือใบไม้ของใคร จะสวยกว่าเรา ไม่มีสักครั้ง ไม่พ่อ ก็พี่ชาย จะระดมตกแต่ง ด้วยดอกไม้ ที่ปลูกในสนามหน้าบ้าน ดอกแก้ว ดอกเข็ม ดอกโมก ดอกชวนชม จะสวยอยู่ในเรือสม่ำเสมอ
ปลายผม เด็กหญิงตัวน้อยๆ ของพ่อที่แผ่กระจายเต็มกลางแผ่นหลัง มักจะถูกประดับด้วย ดอกแก้ว ดอกโมก ที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆเรื่อยลงมา ด้วยมือพ่อ อย่างประณีต
เส้นผมที่พ่อชอบหนักหนา บางครั้งถูกมวยบนศรีษะ วิ่งซุกซน ผมหล่นติดพวงแก้ม ที่ทอระเรื่อรับไอแดด พ่อมักจะหอม และจับแก้ม ด้วยความเอ็นดู
ถึงเติบโตจนทำงาน ทุกครั้งที่มวยผม พ่อมักจะเอาดอกไม้มาเสียบให้เสมอ
พ่อพูดเสมอว่า เส้นผมปล่อยไปตามธรรมชาติดีกว่า เพราะสงสารเค้า จะได้หายใจบ้างพร้อมเสียงหัวเราะหยอกล้อด้วยความเอ็นดูเบาๆ ไม่มีเรือใบไม้ ไม่มีมือพ่อ อีกต่อไปแล้ว ต่อแต่นี้
แอบมานั่งอ่านความทรงจำเกี่ยวกับพ่อ เหมือนเหตุการณ์เพิ่งเกิดขึ้นไม่นาน
ออกจากที่ทำงาน ขับรถไปเรื่อยๆ เหนื่อยเหลือเกินวันนี้ มองท้องฟ้า อยากให้ฟ้าโอบกอด สุดท้าย กลับมาสวน ของพ่อ ทุกครั้ง ยามอ่อนล้า
ปล่อยความคิด คนเดียวเงียบๆ มีเหตุการณ์ที่ต้องแก้ไข วางไว้บ่นบ่า มากมาย ภาระหน้าที่ อยากจะทิ้ง
อยากจะหนี อยากจะไปอยู่กับพ่อจริงๆ เนิ่นนานที่มองสายน้ำ
อยากให้สายน้ำ โอบกอด และมอบความรัก กลับมาบ้าง ภายใต้ท่าทีที่เข็มแข็ง แต่หัวใจ ร่ำไห้ ใน สักวัน น้ำตาคงจะหมด เพราะว่ามันไหลย้อนกลับไปท่วมใจ
ความปรารถนา และแรงขับเคลื่อนเหลือน้อยเต็มที ทำไมทุกคนต้องโยน ความหวัง ความรับผิดชอบ เรื่องราวที่แก้ไขไม่ได้ มาให้เราทุกครั้ง
หลายครั้งอยากปฏิเสธ...บางเรื่อง...แต่แววตา...ที่ฝากความหวัง..ทำให้ต้องนั่งนิ่ง
ความปรารถนา ที่พ่ออยากเห็น ความถูกต้อง ทำอยากเหลือเกิน เหนื่อยจังค่ะพ่อ ยืนอยู่ตรงนี้ เนิ่นนาน หวังไออุ่น จากสิ่งรอบกาย มาปกปิดความอ้างว้าง
และเดียวดาย ได้บ้าง
วันนี้เป็นวันครบปีที่พ่อตาย หนูได้ทำความฝันและแรงปรารถนา ของพ่อ เท่าที่ผู้หญิงตัวเล็กๆจะทำได้ ไม่รู้สิ่งที่พ่อฝัน บนเส้นทางที่ให้ก้าวขึ้นไป หนูจะทำได้รึปล่าว เกินความสามรถหนูแล้วจริงๆค่ะ
คิดถึงพ่อจังค่ะ
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
1587
