23 เมษายน 2555 21:39 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เพียงสายฝนโปรยปรายดังผิวแผ่ว
กังวานแว่วสู่ดวงใจได้ยินเสียง
รสสัมผัสเคยเคียงคู่คนอยู่เคียง
จุมพิตเพียงมองพิศก่อนนิทรา
แผ่วสัมผัสผัดผ่านสะท้านไหว
สัมผัสใจไหวอ่อนเว้าวอนหา
กลางสายฝนรอยจุมพิตติดตรึงตรา
คำนึงหารัดตรึงสู่บึ้งใจ
ฝากสายฝนถิ่นไกลบนปลายดอย
กระชับร้อยคอยอยู่รู้ใช่ไหม
แม้อยู่ห่างต่างถิ่นดินฟ้าไกล
ความปรารถนาความห่วงใยไม่ลืมเลือน
ยังจดจำความงดงามยามสัมผัส
ท่ามสายฝนที่ซาดซัดหาใดเหมือน
จึงออดอ้อนผ่านจันทราร้อยพันเดือน
มาย้ำเตือนมีคนคอยอย่างน้อยใจ
15 เมษายน 2555 22:43 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
น้ำอบไทยโชยกลิ่นกรุ่นคุ้นความหอม
มะลิพร้อมปลิวโปรยโรยลงขัน
พร้อมแต่งตัวยิ้มหรรษาทั่วหน้ากัน
แต้มรอยยิ้มแห่งสีสันในวันนี้
... จากหัวใจร้อยเรียงบริสุทธิ์
มามอบดุจผองเพื่อนสดใสสี
บรรจงรดน้ำอบหอมเผื่อคนดี
หันหน้าที...ให้ปะแป้ง...ดินสอพอง
กราบวิงวอนทวยเทพใต้ถั่วหล้า
รจนาอวยพรให้ไทยทั้งผอง
ปราศจากทุกข์พบความสุขตามครรลอง
ให้สิ่งดีมอบตอบสนองนิจนิรันดร์
อยู่ในทางรอยธรรมแห่งธรรมะ
เลิกลดละสิ่งเมามัวอย่าหวาดหวั่น
มีชีวิตสงบง่ายเงียบงามกัน
สุข..สุขสันต์...กันทั่วหล้า...มหาสงกรานต์
14 เมษายน 2555 13:09 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ฝากสายลม..บรรเลง..บทเพลงเศร้า
แฝงรอยร้าว..ระบม..ตรมหมองไหม้
สะอื้นร่ำ..ครวญหา..อย่างอาลัย
จากหัวใจ...ขื่นขม..ฝากลมมา
การรอคอย.."ถึงที่สุด"..คงหยุดแล้ว
ไร้วี่แวว..คนเคย..เสน่หา
หรือรักแท้..แพ้ระยะทาง..ของเวลา
จึงหนีหน้า..ห่างน้อง..หมองหม่นใจ
ฟ้าเคยสวย..ระยิบยับ..กลับมืดหม่น
หัวใจคน..กลัดหนอง..ต้องหมองไหม้
ไหวสะทก..อกสะท้าน..ร้าวรานใจ
ที่รินไหล...คือน้ำใสไหลจากตา
ด้วยหัวใจ.."ถูกพันธนาการ"..มานานนัก
โดนพิษรัก..ครวญพร่ำ..เรียกร่ำหา
แต่คนไกล..ไยละเลย..จนเฉยชา
โปรดกลับมา..รับขวัญ..ปลอบฉันที