25 กุมภาพันธ์ 2554 13:26 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
หรือสิ้นแสงหมดแรงแห่งดวงจิต
ความมืดมิดปลิวหล่นปนลมหนาว
ไร้สีแสงส่องระยับให้วับวาว
เป็นหิ่งห้อยรวดร้าวไร้เงาจันทร์
รอเดือนดาวแสงสุดท้าย ณ.ปลายฟ้า
โปรดส่องมาแต่งเติมเพิ่มสีสัน
ฉันเหนื่อยล้าอ่อนแรงลงทุกวัน
เป็นหิ่งห้อยหมดไฟฝันวันลับดาว
กระพริบพร้อยเลือนแสงแห่งคุณค่า
มีน้ำตาปนน้ำค้างช่างเหน็บหนาว
เจอพายุโดนลมฝนหลายครั้งคราว
อยากเหิรหาวกลับร่วงหล่นบนพื้นดิน
กลางปีกบางบินโรยแรงอย่างอ่อนล้า
เบื่อปัญหาที่พานพบไม่จบสิ้น
คงหมดแรงสิ้นแสงแห่งชีวิน
บินหลงทางแดนดินถิ่นอันตราย
เหลือแค่แสงเพียงน้อยนิดเลือนริบหรี่
พอกันที่จุดจบพบที่หมาย
นอนหลับตามีน้ำตาจากลาตาย
หยุดลมหายใจเฮือกสุดท้ายไม่อาวรณ์
23 กุมภาพันธ์ 2554 19:43 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
-: มีใครไหมไร้คู่คอยอยู่ข้าง :-
ในท่ามกลางคืนสวยด้วยแสงสี
ทั้งรอยยิ้มผู้คนเสียงดนตรี
แต่คนดียืนเหงาคล้ายเศร้าใจ
-: อย่าขุ่นเคืองบ่นว่าแค่มาทัก :-
คนน่ารักทำแวะทักทายได้ใช่ไหม
พ่อรูปหล่อหน้างอเหมือนรอใคร
อยู่เป็นเพื่อนดีไหมถ้าต้องการ
-: บรรยากาศครื้นเครงเคล้าเพลงเพราะ :-
เห็นว่าเหมาะคืนนี้สนุกสนาน
เชิญพี่ชายสักเพลงให้ชื่นบาน
อย่าคิดนานลังเลเหล่ตามอง
-: ก็หัวใจน้องว่าง...แค่บางที :-
โสดเฉพาะคืนนี้...ไร้เจ้าของ
มัวแต่ช้าไม่ขยับเข้าจับจอง
พ้นคืนนี้...จะร่ำร้อง...คิดเสียดาย
16 กุมภาพันธ์ 2554 23:31 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ช่างวิปโยคโศกเศร้าเฝ้าอาดูร
เหมือนสิ้นสูญปีกบางช่างอ่อนล้า
สวยซ่อนเศร้าอาบนองครองน้ำตา
จำจรพรากจากลาเสี้ยวเดือนจันทร์
หรือสิ้นหวังซ่อนเศร้าปวดร้าวนัก
เพียงพิษรักทำร้ายปวดใจสั่น
จึงสะอื้นรินร้าวเฝ้าจาบัลย์
เป็นนางฟ้าตกสวรรค์วันร่วงโรย
เหมือนสิ้นหวังสิ้นค่าน่าอดสู
ไร้คนเหลียวมองดูจึงไห้โหย
แสงจันทร์ทาบเกล็ดสีขาวหล่นพราวโปรย
ที่ร่วงโรยจากนภามาสู่ดิน
สิ้นหวังแล้วแว่วเพลงรำพันเศร้า
ขอแค่เพียงจันทร์เจ้าปลอบใจใฝ่ถวิล
แค่นางฟ้าตกสรรค์หล่นชั้นดิน
กินน้ำตาเป็นอาจินต์แทบสิ้นใจ
หรือสรรค์ลงโทษพิโรธนัก
หรือพิษรักทำร้ายเจ้าใช่ไหม
จึงขื่นขมตรอมตรมระทมใจ
โอ้จันทร์เจ้า..มองเห็นไหม...น้ำนัยน์ตา....
14 กุมภาพันธ์ 2554 12:39 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ใช้สายลมแทนอ้อมแขนห่มแทนให้
ใช้เมฆขาวส่งไปแทนหนุนหมอน
แล้วทักทอสายรุ้งแทนแปลนอน
อนิษฐานขอพรดวงดาวบนราวฟ้า
ให้อวยพรทุกท่านปันความสุข
หมดเรื่องทุกข์พบสิ่งดีมีคุณค่า
มีความรักน้อมนำคำเมตตา
ทุกสิ่งสรรพ์กับคำว่า...สัจจธรรม...
วาดความรักชายทะเลเม็ดทรายขาว
แทนเรื่องราวปันความสุขห้วงดื่มด่ำ
หาดทรายขาวทะเลสวยช่วยหนุนนำ
กลางธรรมชาติอันลึกล้ำท่ามฟ้างาม
สุข สงบ ง่าย งาม เงียบ
อย่างราบเรียบใต้ความหมายในคำถาม
อุเบกขา อนัตตา นัยนิยาม
ใต้ธรรมชาติที่งดงามกลางพงไพร
12 กุมภาพันธ์ 2554 22:54 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
วานใบไม้แทนอ้อมแขนมอบแทนให้
มอบจากใจหอมกรุ่นละมุนหวาน
แทนสายใยถักทอรอมานาน
มาขับขานผสมผสานจากหัวใจ
บรรจงร้อยบุบผามาเสกสรรค์
หยิบนวลจันทร์ส่องนภามาลูบไล้
ร้อยแสงดาวกระพริบพราวส่งให้ไป
เป็นมาลัยจากใจรักที่ภักดี
ฝากใบไม้แทนใจแทนใบรัก
มาทอถักมอบให้ทุกถิ่นที่
มอบความรักจากหัวใจปรารถนาดี
ขอทุกคนได้มีความรัก...ที่งดงาม...
ไม่ว่าอยู่ดินแดนทั่วแคว้นไหน
จะไกลใกล้เพียงใดในสยาม
หรือคนไกลต่างประเทศเขตนิยาม
พบแต่เรื่องดีงามจากหัวใจ
มาทักทอผ่านทำนองแสนไพเราะ
ผสมเสียงซัดเซาะลำธารผ่านรินใส
ใบไม้พัดร่ายระบำร่ำระใบ
มามอบให้พันไว้ด้วยใบรัก
หน้าส่วนตัว
2282
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
