12 พฤษภาคม 2552 18:26 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
...
เวลาที่พ่อไปถีบสามล้อ
แม่ก็ขอเงินเพลินกับไพ่
ปล่อยให้หนูเล่นกับเพื่อนทุกทีไป
ไม่เคยดูแลเอาใจใส่
แม่อยู่ที่วงไพ่ได้ทั้งวัน
หนูอยากได้ของเล่นตุ๊กตา
เป็นหนักหนาจนเก็บเอาไปฝัน
ขอพ่อก็โมโหดุด่าอะไรกัน
ขอแม่พลันไล่หนูไปไกลไกล
วันหนึ่งเก็บตุ๊กตา...ตาดำดำ...
จากถังขยะดำคล้ำหนูจำได้
คอยเป็นเพื่อนกอดกันทุกคืนไป
เวลาพ่อเมามาขว้างปาของใส่
แม่ก็ด่าเรื่องเสียไพ่ได้ทั้งวัน
แล้วพ่อแม่ทั้งคู่สู้อุดตลุด
หนูรีบมุดใต้ผ้าห่มกายหนาวสั่น
เห็นพ่อแม่ถาโถมต่อสู้กัน
หนูหวาดหวั่นตัวสั่นร้องไห้ฮือ
แล้วฉุดกระชากตุ๊กตาจากอ้อมกอด
นั้นคือยอดดวงใจหนูไม่รู้หรือ
แม่หักคอตุ๊กตาคากับมือ
ทำไมหรือ...ต้องฆ่าตุ๊กตา...ตาดำดำ...
12 พฤษภาคม 2552 11:58 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ท้องฟ้าทึบเทาเปลี่ยนเป็นสีฟ้า
หยาดน้ำตาล้าอ่อนจะผ่อนหาย
ลากลายเส้นขอบฟ้าพรรณราย
เริ่มถักทอความหมายกำลังแรง
ฉันจะเปลี่ยนที่คิดท้อ
กระหวัดวาดขอดวงดาวพรายพร่างแสง
กระพริบพราวบนฟ้าอย่างกล้าแกร่ง
วาดชีวิตเติมเรี่ยวแรงกำลังใจ
มีสักวันบนเส้นทางที่ไขว่คว้า
จะพบว่าสุกสกาววับวาวใส
ตามรอยทางลายเส้นของหัวใจ
ดั่งฝันใฝ่สุขสมภิรมณ์นัก
ขอเพียงมีจุดหมายในปลายทาง
อย่าทิ้งขวางวางกลางทางจงตระหนัก
เกลียวสายใยถักทอเกิดก่อรัก
ความแน่นหนักถึงจุดหมายได้สักวัน