30 พฤษภาคม 2552 18:06 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ใครให้อะไรก็รับไว้ตามมารยาท
แต่ครั้งนี้ไม่อาจรับไว้ได้
เพราะผู้ชายอย่างเธออันตราย
ใช้คำพูดมักง่ายเรียกหวานใจและหวานตา
ขอโทษน่ะฉันรับไม่ได้
เพราะไม่ไว้ใจคนแปลกหน้า
หล่อเกินไปดูดีมีราคา
พ่อสอนว่า ไม่น่าไว้ใจ
เชิญเถิดเชิญมอบไมตรีให้คนอื่น
อย่าหยิบยื่นความหวังดีมาให้
ไม่อยากเป็นของเล่นชั่วคราวให้ชายใด
บอกให้รู้ไว้ผู้หญิงก็หยิ่งเป็น
28 พฤษภาคม 2552 21:18 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ไออุ่นใครแทรกหอมกรุ่นจนรุ่งเช้า
ยังคอยเฝ้ามาเวียนวนจนไม่ห่าง
หอมแนบชิดละอองอุ่นกรุ่นนวลปราง
แม้รุ่งสางยังเจือจางมิร้างลา
ให้อาวรณ์ถวิลร่ำความรู้สึก
ความดื่มด่ำล้ำลึกคอยระห้อยหา
แนบติดตรึงอบอวลชวนตรึงตรา
ยามนิทราเงาใครซ้อนซ่อนกลางใจ
ทุกคืนค่ำเงาบางใครผ่านเหิรหาว
แทรกหมู่ดาวผ่านหมู่เดือนเยือนมาใกล้
มาเชื่อมโยงผ่านเสน่หาจากฟ้าไกล
หยอกเอินเหย้าแฝงความหมายให้สมปอง
บอกผ่านสื่อแฝงความในรำบายบอก
ให้เมฆหมอกเชื่อมประสานผ่านเราสอง
ความอ่อนหวานซึมซับทรวงห้วงทำนอง
ตามครรลองเงาบางใครแนบใจเรา
14 พฤษภาคม 2552 16:58 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ลมพัดโยกโลกบอกเหมือนตอกย้ำ
ที่เปื้อนช้ำผิวคล้ำเปื้อนดำด่าง
แรงหาญฮึกเหิมเติมแนวทาง
เกิดขึ้นกลางวิถีแห่งชีวิต
หวดฟาดฟันแส้ผ่านรัตติกาล
เป็นเหมือนมารชีวิตที่ถูกปิด
จึงมืดมนหม่นคว้างไร้ทางทิศ
ช่วงชีวิตลิขิตติดแค้นเคือง
ถูกเฆี่ยนโบยโดยแส้แห่งสายลม
ทุกข์ระทมขมขื่นยื่นต่อเนื่อง
ต้องฟาดฟันสู้ถนนแห่งคนเมือง
กลับเปล่าเปลืองเวลาบ้าสิ้นดี
เสียงลมร้ายหัวเราะยิ้มเยาะยื่น
พร้อมเสียงปืนลั่นปังดังรัวถี่
ปลิดร่างร่วงล้มจมธรณี
แล้วไม่มีแม้เสียงที่สั่งลา
ทีละนิดลมโบกโลกวิบัติ
เป็นลมพัดบ่มโยกโลกปวดปร่า
ระอุร้อนทะลุผ่านกาลเวลา
ลมน้ำตามีมากกว่าลมทะเล
หยุดเสียเถิดลมร้ายอย่าพรายพัด
อย่าซวนซัดลมร้ายกลายหักเห
เปลี่ยนเป็นแส้ลมหวังดีที่ถ่ายเท
มากล่อมเห่ให้ความสุขทุกทุกคน
14 พฤษภาคม 2552 12:12 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
.ในยามรักน้ำตาลยังเรียกพี่
น้ำผึ้งมีรสหวานสักปานไหน
ยังแพ้พ่ายความตราตรึงที่ซึ้งใน
มองอะไรก็แพรวพราววาวชมพู
จะเดินไปที่ใดมิเคยห่าง
หมาข้างทางเห่าหอนให้หนวกหู
เอาหินเขวี้ยงเหวี่ยงไม้ไล่ลงคู
น่าอดสูเห่าขวัญใจได้ไงกัน
ล่วงเลยวันวิวาห์มาห้าปี
เปลี่ยนท่าทีทีนี้ช่างน่าขัน
เดินไกลไกลจะเดินใกล้ทำไมกัน
หน้าก็มันเนื้อหนังยานพาลอ่อนใจ
หวนระลึกเหมือนฝันในวันเก่า
จูงมือเราบอกรักมั่นมิหวั่นไหว
บนถนนทอดเดินคียงโอบกอดไหล่
จิตสงสัยอยากย้อนผ่านกาลเวลา
ณ เส้นทางสายเก่าที่เคยเดิน
ก็เผชิญเสียงเห่าของเจ้าหมา
หันกลับไปตะคอกใส่ภริยา
เดินเซ่อซ่าให้หมาเห่าเศร้าจริง
แนะแม่คุณ..!! เร่งฝีเท้าก้าวให้ถี่
ช้าอย่างนี้รออะไรไอ้น้องหญิง
ก่อนแคล่วคล่องว่องไวคล้ายดั่งลิง
เดี๋ยวพ่อทิ้งปล่อยหมากัดฟัดให้ตาย
14 พฤษภาคม 2552 00:01 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
หากในใจคิดถึงกันจนหวั่นไหว
หากยามใดปวดร้าวหนาวใจสั่น
ผ่านค่ำคืนราตรีที่มีจันทร์
ฉันคงอยู่ตรงนั้นไม่ห่างไกล
หากยามใดทุกข์ท้อรออ้างว้าง
บนหนทางไร้ทิศเดินทางไหน
ฉันยังอยู่ที่เดิมทุกที่ไป
คือกำลังใจห่วงใยส่งให้กัน
ไม่จำเป็นบรรจบพบดวงหน้า
จำคุณค่าความดีที่สุขสันต์
เรายังอยู่คู่เคียงเพียงมีกัน
ด้วยรักมั่นฉันจะเป็นเช่นจันทรา
ฉันจะมองเธอตรงนี้ไม่มีห่าง
ยามอ้างว้างร้างไกลใจห่วงหา
ยังจดจำความเป็นเธอเสมอมา
ขอสัญญาห่างเพียงกายใจคู่กัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1740
