22 กุมภาพันธ์ 2552 22:22 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เสียงลมพัดปลิวสะบัดใบไม้ไหว
โยกกิ่งใบโอนเอนไหวใบไม้ร่วง
ล้อดวงแดดระยิบยับจับดาวดวง
เปรียบคล้ายห้วงบทเพลงแห่งชีวิต
ในวันวานใบของเจ้าเขียวสดใส
ฤดูกาลผันเปลี่ยนไปใครลิขิต
สีเจ้าคล้ำเคลือบน้ำตาลยามมืดมิด
หลับสนิทร่วงโรยโปรยเรียงราย
เหมือนชีวิตที่ผ่านวันอันหนาวร้อน
หลายบทตอนมีเรื่องราวหลากเหลือหลาย
เกิดแล้วดับล่วงเลือนลับแล้วกลับกลาย
เช่นใบไม้ที่เกลื่อนกลบซบธุลี
ลมหายใจของวันนี้อยู่ที่ไหน
ใช้ชีวิตอยู่อย่างไรในวิถี
รู้ปัจจุบันความเป็นอยู่อย่างพอดี
ทุกชีวีเกิดแล้วดับกับวันวาน
17 กุมภาพันธ์ 2552 23:40 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
สายลมพัดกรูกราวพัดหนาวเหน็บ
ใจแสนเจ็บปวดแปลบแสบหนักหนา
ตกภวังค์ล้ำเหลื่อมเอือมระอา
ทุกข์และท้อทรมาต่อชีวิต
เหมือนรอยช้ำตอกย้ำเปื้อนดำด่าง
เป็นรอยทางความรักที่ถูกปิด
ช่างหม่นมืดเคว้งคว้างไร้ทางทิศ
เหมือนโดนพิษซึมซับจนยับเยิน
แล้วระบมช้ำตรมด้วยคมแส้
เป็นบาดแผลบอบช้ำระหกระเหิน
ความเดียวดายเงียบเหงาเศร้าเหลือเกิน
เธอหมางเมินไม่มองแม้น้ำตา
ทำทีแสแร้งแกล้งแย้มยิ้ม
น้ำตาปริ่มฝืนจนเจ็บปวดปร่า
ความห่างเหินหมางเมินจนเย็นชา
รอยน้ำตาฉันคงสิ้นค่า...ราคาแล้ว.....
16 กุมภาพันธ์ 2552 00:28 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
อยากเลียบเคียงเพียงถามในคำว่า
ฝนที่หล่นจากฟ้ามาจากไหน
เจ้าตกต้องตามหน้าที่หรืออย่างไร
ฝนในใจเริ่มร่วงหล่นปนน้ำตา
ซบสะอื้นซ่อนเสียงเพียงแกล้งยิ้ม
น้ำตาปริ่มฝนโปรยโหยไห้หา
ดอกฝนร่วงปนเปื้อนคราบน้ำตา
เจ็บหนักหนาปวดร้าวหนาวที่ใจ
ค่ำคืนนี้เย็นเยียบจนหนาวเหน็บ
ใจแสนเจ็บเคว้งคว้างทิศทางไหน
ฝนโปรยปรายคล้ายน้ำตาที่ข้างใน
เจ็บใช่ไหมที่เธอทำจำไม่ลืม
14 กุมภาพันธ์ 2552 18:31 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ฟังบทเพลงก้องกังวานผ่านสายฝน
เหมือนมีมนต์ดลใจให้ใฝ่ฝัน
ยามหลับใหลทุกราตรีว่ามีกัน
บทเพลงนั้นยินเสียงแค่เพียงเรา
สู่อ้อมอกอ้อมใจในอ้อมกอด
อยากพร่ำพรอดเอ่ยสำเนียงมีเพียงเขา
ไม่อยากหลงเพ้อรูปเผลอจูบเงา
โปรดบรรเทาเหน็บหนาวร้าวฤดี
ยามค่ำคืนหากเก้อคงเพ้อพร่ำ
นึกถึงคำว่ารักเป็นสักขี
เหมือนสัญญาที่เคยเผยวจี
จุมพิตนี้ปิดเปลือกตาคราคุณนอน
จนตะวันเบิกฟ้าอุษาสาง
เราเคียงข้างให้แขนหนุนแทนหมอน
ทุกเวลามีเราเฝ้าเว้าวอน
อยากออดอ้อนกอดเกยเย้ยตะวัน
14 กุมภาพันธ์ 2552 01:59 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
อยากพาหัวใจเธอไปเดินเล่น
สอนให้เป็นคนมีเมตตากับฉันบ้าง
สงสารผู้หญิงที่อ่อนไหวและเปราะบาง
ไม่เย็นชากระด้างอย่างที่เป็น
อยากได้ยินเธอบอกว่ารักฉัน
รอจนใจสั่นและเนื้อเต้น
แต่เธอทำปิดปังและซ่อนเร้น
เปลี่ยนประด็นพูดเป็นคำเย็นชา
แต่ฉันยังติดรูปเธอที่กระจก
แล้วแอบพกใส่กระเป๋าเก๋าหนักหนา
ยามคิดถึงนั่งมองดูทุกเวลา
แอบยักคิ้วลิ่วตาไปหาเธอ
แต่เมื่อเธอเจอฉันทำเป็นเฉย
ฉันก็เลยวางแผนนำเสนอ
ให้เธอเห็นทุกเวลาเพราะอยากเจอ
ก็เพราะรัก รักเธอ ใครจะทำไม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1831
