15 สิงหาคม 2551 13:10 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
พลิ้วพัดไหวกระไรหนอระลอกลม
ผะแผ่วพรมผ่านรวงข้าวราวเหย้าเล่น
คล้ายถ้อยคำยอดยาใจไหวระเนน
คงคล้ายเช่นท้องทุ่งกว้างเราห่างกัน
ตะวันคล้อยเลือนลับหายปลายท้องทุ่ง
แลเห็นนกทั้งฝูงต่างแยกย้ายให้หวาดหวั่น
ขาวพิสุทธิ์ยอดป่าข้าวหนาวตะวัน
เหมือนเธอฉันจำไกลจากยากพบเจอ
ผ่านรัตติกาลน้ำค้างพรมลมอ้างว้าง
ความไกลห่างทำเจ็บจนทนพร่ำเพ้อ
หยดน้ำค้างต่างน้ำตาผวาละเมอ
ยังคิดถึงอยู่เสมอบอกผ่านกาลเวลา
อยากเรียกความแข็มแข็งกลับเคียงข้าง
ความอ่อนแอโปรดหลีกทางอยากฟันฝ่า
ร่องรอยเศร้าเคล้าปะปนทุกเวลา
คราบน้ำตาแทรกสะอื้นฝืนเหลือทน
14 สิงหาคม 2551 16:07 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เมื่อเงาของโลกบดบังดวงจันทร์
อีกฟากหนึ่งก็ยังสวย
เมื่อเงาของดวงจันทร์ทาบทอทับโลก
อีกฟากหนึ่งก็ยังสดใส
เฉกเช่นความรัก
ที่ทำให้ดวงตาข้างหนึ่งบอด
แต่อีกข้างหนึ่งก็ยังคงมองเห็น
หรือเพราะเธอคือ ดวงจันทร์ หรือว่าฉันคือโลก
เปรียบเสมือนความรัก
ที่ทำให้ราแสบตาได้
คงเหมือนดวงอาทิตย์ที่ส่องสว่างเจิดจ้า
เร่าร้อนและอบอุ่นตามฤดูกาลแห่งอารมณ์
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1442
