กี่รอยแผลหน้ากากฉากสังคม กี่รอยคมที่ขีดข่วนเกินแก้ไข ที่รอยเท้าที่ย่ำย่างบนเปลวไฟ กี่รอยน้ำที่รินไหลอาบนัยต์ตา ฉันยังมีลมหายใจใช่หรือเปล่า ฉันยังมีความปวดร้าวพันแน่นหนา ฉันยังความทุกข์จนท้อทรมา หรือฉันหมดคุณค่าความเป็นคน บนวิถีก้าวเดินเกินช้ำชอก บนเวทีลวงหลอกอยากบอกบ่น แม้แสแสร้งปั้นหน้าน้ำตาปน มีบาดแผลยับเยินจำทนมัน รับและรู้ยอมชะตาฟ้าลิขิต มีชีวิตอ้างว้างร้างความฝัน ลมหายใจอยากลาลับกับตะวัน เหลือเถ้าควันสุดท้ายไว้สายลม