21 สิงหาคม 2550 21:29 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เก็บคลื่นลมมาห่มให้คลายความร้อน
เก็บแดดอ่อนมาผ่อนให้คลายความหนาว
ฝากฟั่งฟ้ามากล่อมเห่ทะเลดาว
เก็บเมฆขาวราวปุยนุ่นให้อุ่นอิง
อยากจะเก็บเสียงจำนรรจ์ของพรรณไม้
อยากจะเก็บดวงดอกใบไหวก้านกิ่ง
มอบความหอมที่อบอุ่นยามแอบอิง
มอบทุกสิ่งรวมถักทอก่อเกิดรัก
เก็บกลิ่นอายแดดล้อมออ้มดวงจิต
ยามเพ่งพิศงามวิไลได้ตระหนัก
โปรดรู้ไว้ที่ตรงนี้ยังมีรัก
ถ้าเหนื่อยนักแวะเวียนมาพักพิง
ทุกสรรพพร้อยร้อยเรียงเป็นเสียงผ่าน
ก้องกังวานมอบให้ไปได้ทุกสิ่ง
โปรดรับไว้ที่มอบให้คือความจริง
จะหล่อหลอมรวมทุกสิ่ง....สองกาย...หนึ่งหายใจ....
21 สิงหาคม 2550 12:23 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
มืดฟ้ามัวดินถิ่นทุกที่
ธรณีกันแสงทุกแห่งหน
น้ำท่วมนาข้าวกล้าตายหลายตำบล
หนี้ท่วมท้นจนตายหลายชีวิต
ทรุดกายไหว้ฟ้าดินเทวดา
หลั่งน้ำตาเมื่อไร่นาวิปริต
โอ้รวงข้าวคงหนาวน้ำฟ้าทำพิษ
จมจนมิดไม่เห็นรวงขึ้นหน่วงลม
กว่าจะคราดจะไถได้แล้วเสร็จ
กว่าหาเมล็ดพันธุ์เพาะได้เหมาะสม
กว่าหว่านดำกรำแดดแผดโคลนตม
รอชื่นชมกลับชวดช้ำโอ้กรรมเวร
จะร้องเพลงอะไรปลอบใจเศร้า
พรุ่งนี้เช้าต้องแบกหามความยากเข็ญ
บ่าต้อพังหลังคู้สู้ลำเค็ญ
เกิดมาเป็นชาวนาแสนอาภัพ
โยกเยกเอยโยกเยก
หนึ้ชาวนาท่วมเมฆนอนไม่หลับ
เมื่อเจ้าหนี้มีเอกให้แบกรับ
มองความหวังอันพังยับอับเส้นชัย
น้ำเอยน้ำท่วมทุ่ง
จะไปเก็บผักบุ้งกันที่ไหน
เด็ดดอกเบี้ยจิ้มน้ำตาอยู่ร่ำไป
โอ้ น้ำตาชาวไทยใรจะซับ
20 สิงหาคม 2550 11:39 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ลมเอย....หวังว่าพัดน้ำตาให้แห้งเหือด
ลมเอย....หวังว่าพัดเลือดให้หยุดไหล
ลมเอย....หวังว่าพัดความรักที่จากไกล
ลมเอย....หวังว่าพัดถึงหัวใจใครสักคน
ลมเอย....หวังว่าพัดความเคียดแค้น
อาฆาตแสนที่ขึ้งโกรธโปรดสักหน
หยุดความเกลียดมอบความรักลอยปะปน
ที่หลั่งล้นคือพลังสามัคคี
ชนะหรือแพ้พ่ายใครกำหนด
ผู้สูญเสียคือกบฎหรือผู้หลบหนี
ดำรงรักที่ผูกพันประพณี
ให้วิถีวิญญาเริงร่ารำ
หยุดรบ....เสียเถิดอย่าหยุดรัก
วางมือพักวักสายธารอันชื่นฉ่ำ
มือถือดาบที่ฟาดฟันตั้งวงรำ
ร่วมร่ายรำดื่มสุราใต้จันทร์เคียว
ใช้สายลมผ่านร่มเย็นให้แก่กัน
เป็นของขวัญความรักที่ยึดเหนี่ยว
ผ่านเพียงลมจากฉันนี้เพียงผู้เดียว
หวังว่าสหายที่เปล่าเปลี่ยวร่วมแบ่งปัน
ลมเอย....หวังว่าพัดดอกไม้คลายความเฉา
ให้ดอกเหงาจางหายจากความฝัน
ใช้สายลมชมดอกไม้ใจร่วมกัน
ร่วมฝ่าฝันเพื่อดอกฝันจักเบ่งบาน
9 สิงหาคม 2550 12:07 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เม็ดเหงื่อแม่ผุดพรายเต็มใบหน้า
สะอื้นล้าฝืนแรงทุกแห่งหน
ในกายก่อเกิดลูกน้อยเป็นตัวตน
มิเคยบ่นเบ่งคลอดเจ้าเฝ้ารอคอย
เลือดในอกกลั่นน้ำนมมาเลี้ยงเจ้า
ยังคอยเฝ้าเลี้ยงดูมิท้อถอย
กายเหนื่อยยากมือกร้านดำด้วยริ้วรอย
ทารกน้อยค่อยเติบโตตามเวลา
ถึงทำงานยังคอยเจ้าเฝ้าเป็นห่วง
ใจทั้งดวงรอคอยลูกกลับมาหา
ตั้งสำหรับอยากกินข้าวพร้อมลูกยา
ทุกเวลาจิตพันผูกลูกนิรันดร์
ขอก้มกราบที่บนตักเคยนอนหนุน
อ้อมกอดอุ่นยังแนบใกล้ใจสุขสันต์
แม่กับลูกคือความรักความผูกพันธ์
แม่ของฉันคือทุกอย่างบนทางเดิน
6 สิงหาคม 2550 15:50 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
อยากจะเป็นคลื่นลมมาห่มให้
อยากจะเป็นกองไฟในคืนหนาว
อยากจะเป็นแสงจันทร์ส่องต้องแสงดาว
อยากจะเป็นเมฆขาวล้อมตัวคุณ
อยากจะอยู่ทุกอย่างแม้ทางฝัน
คืนค่ำนั้นฉันคือความอบอุ่น
โปรยดอกรักรอยหวานซ่านละมุ่น
แอบซุกซ่อนในใจคุณบางเวลา
ขอแค่นี้ทุกที่มีฉันบ้าง
ยามอ้างว้างนึกถึงบ้างเถิดหนา
มาเว้าวอนอ้อนสักนิดคิดเมตตา
ยามเหว่หว้าคิดถึงฉันอย่าปันใจ
ถ้าหัวใจคุณนี้มีเพียงฉัน
โปรดบอกกันกลับมาบ้างได้ไหม
หรือหยอกเล่นยั่วเย้าฉันเข้าใจ
แค่จำไว้....อย่าลืมฉัน....เท่านั้นพอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1133
