14 พฤษภาคม 2550 22:17 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เลิกเหงาเถิดน่ะสายลม
พระจันทร์ดวงกลมอย่าร่ำไห้
ทะเลเหว่ว้าอย่าทอดถอนใจ
น้ำใสใสอย่าไหลออกตา
หยุดเถิดน่ะความทรงจำ
โปรดอย่าทำร้ายใจให้ปวดพร่า
จบกันทีกับคำมั่น-คำสัญญา
ขอเพียงหยดหนึ่งน้ำตา...มาล้างใจ...
โปรดปลดปล่อยฉันเป็นอิสระ
คืนพันธะคำสัญญาจะได้ไหม
ฉันทุกข์ทรมาเจ็บมากเกินไป
โปรดเอาสัญญาคืนไป....ถ้าไม่กลับมา....
จะขอลบเลือนความทรงจำ
ทุกถ้อยคำจะไม่หวนหรือคืนหา
จบและจากพรากกันตามวันเวลา
ต่อไปนี้จะไม่เสียน้ำตา...กับคำสัญญาของใคร
11 พฤษภาคม 2550 16:52 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
พลบค่ำ สุรีย์ล่ำลาโลก ลมโบกหนาว
ท้องฟ้าพราวดาวระยับกระเพื่อมสาย
ความเงียบเหงาเข้าครอบงำซ้ำกรีดกราย
กระเพื่อมสายเป็นระลอกเข้าโรมรัน
เหมือนอารมณ์หวั่นไหวอยากไขว่คว้า
ทางข้างหน้ามืดมิดไร้สีสัน
ลมกระหน่ำพายุโหมเข้าโรมรัน
เหลือเพียงฉันกับรอยเศร้าเหงาเดียวดาย
คล้ายเรือน้อยที่ลอยคว้างอยู่กลางฝั่ง
ไร้ทิศทางถูกคลื่นซัดพัดกลืนหาย
มีมรสุมรุมรุกเร้าอย่างมากมาย
เรือลำน้อยจมลงหายสายนที
คงเหลือแค่ลมหายใจที่ใกล้หยุด
เปรียบประดุจเรือที่จมขมเหลือที่
อยากหยุดเรื่องทั้งหลายขอไกลที
พอกันทีเรื่องเจ็บช้ำช้ำเรื่อยไป
อยากจะลบเรื่องเลวร้ายในอดีต
เป็นแผลกรีดมัวหมองใจหมองไหม้
อยากจะหยุดและจบสิ้นลมหายใจ
เหนื่อยเกินไปเรื่องทับซ้อนซ่อนเข้ามา
จบกันทีกับชีวิตที่ผิดหวัง
น้ำตาหลั่งรินรดหมดสิ้นค่า
มีแต่ทุกข์จนท้อและทรมา
หยดน้ำตารินหยาดหยดหมดอาลัย
7 พฤษภาคม 2550 18:21 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
รักของฉันเหลือความรู้สึก
ในส่วนลึกไม่มีแล้วคำนั้น
ไม่มีเหลือแม้แต่ความผูกพันธ์
นิสัยชอบขัดใจฉัน...ขอลาไกล...
ฉันคิดอย่างนี้เธอกลับคิดอย่างนั้น
จะมาจูงฉันคล้อยตามเธอไม่ได้
ขอโทษทีบังเอิญไม่ใช่ควาย
จมูกมีไว้หายใจไม่ใช่จูง
ขาดเธอไปสักคนคงไม่ตาย
แค่ทำชม้ายหางตามาเป็นฝูง
มาไต่ตอมถามไถ่หลายกระบุง
ไม่อยากยุ่งแค่ผู้ชายไม่ไยดี
แค่ผู้ชายสนทำไมเรื่องก็มาก
ช่างยุ่งยากจึงอยากหลบหลีกหนี
ทั้งเจ้าชู้สัปดนชอบบ่นกันทั้งปี
พอกันทีเบื่อผู้ชายขอไกลลา
6 พฤษภาคม 2550 18:52 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เพียงรู้จักพานพบเคยสบตา
เคยพบหน้าเพียงนิดกลับคิดถึง
รอยอาลัยฝังจิตติดตราตรึง
คำถามหนึ่งปั่นปวนกวนหัวใจ
ยามสายลมพรมพริ้วหวีดหวิวผ่าน
ผสมผสานส่งเสียงสำเนียงใส
ก้องกังวานซึมแทรกจนแปลกใจ
คือเสียงใครคล้ายคนเคยคุ้นเคย
แม้หลับตาคราใดในคืนค่ำ
รัตติกาลมืดดำไร้คำเฉลย
ภาพของใครติดตรึงมิเลือนเลย
เสียงของใครคุ้นเคยคล้ายคุณ
หรือคุณคือนิยามความเพ้อฝัน
หรือคุณคือความผูกพันธ์อันอบอุ่น
คุณคือใครอยู่ที่ไหนใครคือคุณ
จึงว้าวุ่นไม่รู้คุณนั้นเป็นใคร